Κώστας Τριανταφυλλίδης: «Η μόνη ψήφος που θα πιάσει τόπο την επομένη των εκλογών είναι στο ΚΚΕ. Μαγικά δεν κάνουμε, αλλά γνωρίζουμε τα αποτελέσματα του συλλογικού και του μαζικού αγώνα»

Αν με κάποιο μαγικό τρόπο ο Κώστας Τριανταφυλλίδης ζούσε στη δεκαετία του ’30, μπορεί και να συμμετείχε ή στην «Ξακουστή Τετράδα του Πειραιά», τη θρυλική παρέα των Περιστέρη, Βαμβακάρη, Μπάτη, Παγιουμτζή και Δελιά ή και στη «Σμυρναίικη Κομπανία». Εκεί, θα βρισκόταν σίγουρα να τραγουδάει μαζί τους, μπροστά σε ρεμπέτες και σε πρόσφυγες. Αν πάλι ζούσε στη δεκαετία του ’50, θα γινόταν σίγουρα το μήλο της έριδας ανάμεσα στην Νίνου και την Γκρέυ, που θα τον διεκδικούσε η καθεμιά δίπλα της στο πάλκο. Ζει μαζί μας όμως σήμερα και είναι ένας τυχερός άνθρωπος, αφού κάποιοι μεγάλοι καλλιτέχνες που θαύμαζε κι αγαπούσε, τον επέλεξαν για συνεργάτη. Τον εμπιστεύτηκαν από την Βίκυ Μοσχολιού, τον Γιάννη Σπανό, τον Αντώνη Καλογιάννη, τον Δημήτρη Μητροπάνο, μέχρι την Μαρινέλλα, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Χρήστο Λεοντή, τον Γιάννη Μαρκόπουλο! Ο Κώστας Τριανταφυλλίδης ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων καλλιτεχνών, που οι ερμηνείες του όχι μόνο σε συγκινούν από τα πρώτα δευτερόλεπτα, αλλά σε κάνουν να νιώθεις πως αυτός ο άνθρωπος έρχεται από πολύ παλιά, κουβαλώντας μέσα του μια παράδοση αιώνων.

— Είσαι εγγονός ανταρτών. Νομίζω πως και οι 4 παππούδες σου ήταν αντάρτες στον Δημοκρατικό Στρατό. Τι κληρονόμησες απ’ αυτούς;

— Ναι, είμαι εγγονός ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού, βαριά η κληρονομιά αν σκεφτεί κανείς πως θυσίασαν την ζωή τους για έναν καλύτερο κόσμο. Για μένα είναι η πιο γενναία πράξη για έναν άνθρωπο. Νέα παιδιά ήταν που είχαν οράματα και υψηλές αξίες! Του πατέρα μου οι γονείς ήταν μορφωμένοι, της μάνας μου όχι, και οι τέσσερις όμως μας δίδαξαν αξίες και αρχές που πρέπει να φέρει κάθε άνθρωπος. Σεβασμό κι αγάπη για κάθε ύπαρξη, να υπερασπιζόμαστε τον αδύναμο, να αγωνιζόμαστε για το δίκαιο. Αυτά, βέβαια, τότε στον σοσιαλισμό ήταν αυτονόητα. Ηταν και πολύ εργατικοί άνθρωποι όλοι τους, μας έμαθαν να δουλεύουμε και να ακολουθούμε αυτό που αγαπάμε.

— Οταν ήρθατε στην Ελλάδα από την Τασκένδη, ποια ήταν τα πιο σημαντικά πράγματα που φέρατε μαζί σας;

— Οι γονείς μου έφεραν πρώτα απ’ όλα τη μόρφωση, την παιδεία, την καλλιέργεια που τους προσέφερε η Σοβιετική Ενωση… Το δικαίωμα στη μόρφωση αφορούσε τους πάντες, όπως και η καλλιέργεια, ελάχιστα παιδιά δεν σπούδαζαν σε ανώτατα και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η Τασκένδη ήταν και μια πόλη που συναντιόντουσαν πολιτισμοί από όλο τον κόσμο! Συμβιώναμε ειρηνικά με όλους, μαθαίναμε ο ένας από τον άλλον, ήθη, έθιμα, συνήθειες, μουσικές, κουζίνα, τα πάντα. Τα φέραμε μαζί μας όλα αυτά… Ενα παράδειγμα είναι ότι όταν μαζευόμαστε να φάμε όλοι μαζί, υπήρχε ένα τελετουργικό, γινόταν πάντα πρόποση και το τραπέζι δεν άδειαζε ποτέ! Σαν θεατρική παράσταση! Από υλικά αγαθά, φέραμε μαζί μας δυο πιάνα, μια τηλεόραση και πολλά σεντόνια αν θυμάμαι καλά… Τα πιάνα τα θυμάμαι σίγουρα, ήταν τα πιο πολύτιμα αντικείμενα στο σπίτι μας!

— Είχατε σχέση η οικογένειά σου κι εσύ με τη μουσική, τραγουδούσε κάποιος;

— Οι παππούδες μου τραγουδούσαν καταπληκτικά κι οι δυο. Κληρονόμησα απ’ αυτούς και την αγάπη μου για την μουσική. Επίσης οι θείοι μου έπαιζαν μουσική κι ο ένας αδερφός της μάνας μου εκτός από οργανοπαίχτης, ήταν και κατασκευαστής, έφτιαχνε μπουζούκια και κιθάρες! Η θεία μου η Τόνια, η μικρή αδερφή του πατέρα μου, έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε υπέροχα, αυτή ανακάλυψε την κλίση μου στη μουσική. Ο παππούς μου, της μάνας μου ο πατέρας, τραγουδούσε ρεμπέτικα! Η μουσική και τα τραγούδια δεν λείπανε ποτέ από το σπίτι μας. Ακούγαμε τα πάντα, από συμφωνική μουσική, Beatles και Rolling Stones μέχρι Βαμβακάρη και Μίκη Θεοδωράκη.

— Οταν αποφάσισες να ασχοληθείς σοβαρά με τη μουσική μπήκαν στη ζωή σου ο σπουδαίος Κλάββας, η Μαρινέλλα, ο Καλογιάννης, η Μοσχολιού, ο Σπανός, ο Μητροπάνος… Απλά τυχερός ή στοχοπροσηλωμένος;

— Και τα δυο θα πω. Οταν αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική και το τραγούδι, οι γονείς μου ήταν κάθετοι πως πρέπει να το κάνω, μόνο αν σπούδαζα μουσική πρώτα. Ετσι μια μέρα, η μάνα μου με έστειλε στο πρότυπο μουσικό κέντρο Πειραιά. Εκεί ξεκίνησα να κάνω βυζαντινή και ευρωπαϊκή μουσική. Μετά ο δρόμος μου με έφερε στο κεντρικό ωδείο του Κώστα Κλάββα. Σπουδαίος μουσικός ο Κλάββας, από προσφυγική οικογένεια κι αυτός, ορφανός από μωρό, αφού έχασε την μάνα του στη γερμανική κατοχή. Είχε βαθιά γνώση της τέχνης της μουσικής και ήταν πολύ αυστηρός! Εκεί στο ωδείο του είχα έναν σπουδαίο δάσκαλο στα θεωρητικά, τον Σταμάτη Αθανάσουλα, πήρα το πτυχίο της αρμονίας και το ίδιο καλοκαίρι ο Κλάββας μου πρότεινε να συμμετέχω στις παραστάσεις που θα έκανε η Μαρινέλλα. Εκτός από τραγούδι θα έπαιζα και μπουζούκι, είχα δάσκαλο τον Κώστα Παπαδόπουλο τότε. Ετσι ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι, έμαθα πολλά από την Μαρινέλλα. Ο Αντώνης Καλογιάννης μπήκε ύστερα στη ζωή μου και μετά ο Γιάννης Σπανός με την Βικάρα! Και φυσικά ο Μητροπάνος κι ο Νταλάρας. Τι να πω, πως δεν ήμουν τυχερός; Και ήμουν κι ακόμα είμαι… Συναντήθηκα με τον Μίνω Μάτσα και μου χάρισε εκτός από την φιλία του και μια τεράστια επιτυχία! Το «Ονειρο απατηλό» του Καλδάρα και της Παπαγιαννοπούλου, στην ταινία «Ευτυχία». Αλλά δεν το έβαλα ποτέ κάτω, δεν επαναπαύτηκα, η δουλειά γινόταν πάντα με συνέπεια και μελέτη κι ακόμα αυτό κάνω. Μου είχε πει κάποια στιγμή ο Κλάββας: «Θα υπηρετήσεις τη μουσική κι αν αυτή αποφασίσει να σου δώσει, έχει καλώς… Πάντα όμως θα είσαι υπηρέτης της τέχνης!».

— Μοιάζετε σε πολλά με τον Μητροπάνο, το ξέρεις; Η ιστορία των οικογενειών σας, τα λίγα λόγια σας, η ντομπροσύνη, η ταπεινότητα, η φιλοσοφία ζωής σας…

— Μεγάλη φιλοφρόνηση αυτή, ο Μητροπάνος ήταν σπάνια περίπτωση ανθρώπου, μετά από 11 χρόνια ακόμα βρίσκεται μέσα στην καρδιά των Ελλήνων. Σε κάθε σπίτι, συντροφεύει τους ανθρώπους στις μεγάλες και τις μικρές στιγμές τους, στις χαρές και τις λύπες! Σπάνιο αυτό, δεν το συναντάς εύκολα, έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά ήρωα, Αγίου ίσως… Μέγας ο Μήτσος! Μοιάζουν οι ζωές μας σε αρκετά σημεία, τα είχαμε συζητήσει και μαζί αυτά μια μέρα, αλλά και ποιες δεν μοιάζουν όταν προέρχονται από την ίδια «δεξαμενή»; Πιστεύω, όμως, πως και η στάση ζωής είναι καθοριστική, είναι μεγάλη υπόθεση και σίγουρα πιο σημαντική από την καλλιτεχνική πορεία. Είναι εκεί που το ανάστημα ξεπερνάει το μπόι του ανθρώπου… Ο Μήτσος τέτοιος ήταν! Το εντυπωσιακό ακόμη με τον Μητροπάνο είναι πως τώρα τον ακούν και αρέσει σε παιδιά, που δεν τον έχουν προλάβει ζωντανό, παιδιά δηλαδή 8-10 ετών!

— Μόλις κυκλοφόρησε ένα νέο τραγούδι σε μουσική και στίχους του Νίκου Ζούδιαρη, το «Χιόνι πορφυρό». Το ακούω παντού και μ’ αρέσει πολύ… Τι θα κάνεις το καλοκαίρι;

— Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά η συνεργασία με τον Νίκο. Το καλοκαίρι θα συμμετέχω σε αρκετές συναυλίες. Με την Αντριάννα Μπάμπαλη θα κάνουμε ένα αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο, με ένα μικρό συμφωνικό σύνολο, σε διεύθυνση του Θεόδωρου Λεμπέση. Επίσης με τον Μίνω Μάτσα θα συνεχίσουμε τις εμφανίσεις που ξεκίνησαν στο «Gazarte» τον φετινό χειμώνα, μαζί με την Μυρτώ Βασιλείου.

— Ερμηνευτής, μουσικός, τραγουδοποιός και τώρα υποψήφιος του ΚΚΕ στην Κοζάνη. Τι μηνύματα παίρνεις από την περιοχή αυτήν την περίοδο;

— Τα πρώτα μηνύματα είναι καλά… Ο νομός Κοζάνης, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι η καρδιά της Ενέργειας της χώρας. Τα περισσότερα λιγνιτικά εργοστάσια Ενέργειας βρίσκονται εκεί. Τα τελευταία χρόνια βέβαια η απολιγνιτοποίηση έχει προκαλέσει τεράστια ζητήματα ανεργίας και ταυτόχρονα φυγής των νέων από την περιοχή. Εχουν δημιουργηθεί σοβαρά προβλήματα που αφορούν την υγεία των κατοίκων σε σχέση με την εξόρυξη του λιγνίτη, χωριά ολόκληρα ζουν μέσα στην τέφρα, χωρίς να υπολογίζεται η ποιότητα της ανθρώπινης ζωής. Με λίγα λόγια, στο σύστημα που ζούμε υπάρχει μόνο ένα ζητούμενο. Το κέρδος με κάθε τρόπο! Κι αυτά που αναφέρω είναι ένα μέρος των προβλημάτων που υπάρχουν στον νομό Κοζάνης. Υπάρχουν όμως νέοι άνθρωποι που δίνουν τον αγώνα τους για ένα καλύτερο αύριο, κι αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό κι ελπιδοφόρο! Μπορεί κάποιοι να έχουν χάσει το κουράγιο τους, ακούγοντας τόσα χρόνια μόνο υποσχέσεις και ψέματα, αλλά οι περισσότεροι καταλαβαίνουν πως αυτά που συμβαίνουν σήμερα, δεν θα οδηγήσουν πουθενά. Γι’ αυτό κι εμείς λέμε πως η μόνη ψήφος που θα πιάσει τόπο την επομένη των εκλογών είναι στο ΚΚΕ, μαγικά δεν κάνουμε, αλλά γνωρίζουμε τα αποτελέσματα του συλλογικού και του μαζικού αγώνα. «…αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς», όπως λέει κι ο Κώστας Βάρναλης!

— Τι οράματα έχεις για την περιοχή σου;

— Τώρα μου βάζεις δύσκολα… Το πρώτο όμως θα είναι να επιστρέψουν οι νέοι άνθρωποι στον τόπο τους, με τις συνθήκες που τους αξίζουν στη σύγχρονη εποχή. Να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους, να δημιουργήσουν σε κάθε τομέα κι από κάθε θέση. Είναι τρομερά σημαντικό να μείνουν οι νέοι στον τόπο μας, όχι μόνο στην Κοζάνη αλλά σε όλη την Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια μετά την οικονομική κρίση και την πανδημία, οι πιο παραγωγικές ηλικίες έφυγαν από τη χώρα… Νομίζω πως αυτό θα μας στοιχίσει πολύ.

— Ποιο πιστεύεις πως θα είναι εκείνο το στοιχείο που θα κρίνει αυτές τις εκλογές;

— Νομίζω τα παιδιά που θα πάνε πρώτη φορά στην κάλπη. Και πρέπει να πάνε, γιατί αυτό που συμβαίνει αυτήν τη στιγμή αφορά τη ζωή και το μέλλον τους. Ισως είναι και μια μερίδα κόσμου που έχουν πάρει χαμπάρι το δούλεμα που τρώνε όλα αυτά τα χρόνια… Αυτό όμως, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να μεταφραστεί με ψήφο στο ΚΚΕ, γιατί όποια κυβέρνηση και να προκύψει, με όποια σύνθεση, η ίδια πολιτική θα ακολουθηθεί κι αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν μας.

— Συναντάς στις περιοδείες σου κόσμο που πριν ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ή και ΝΔ, και τώρα σκέφτονται να ψηφίσουν ΚΚΕ; Είναι απλώς οργισμένοι ή βλέπουν στο Κόμμα μια λύση;

— Οι περισσότεροι είναι απογοητευμένοι και βαθιά λυπημένοι με την πολιτική κατάσταση.

Και ναι, όλοι βλέπουν στο ΚΚΕ μια λύση και ίσως μια ελπίδα που είναι ακόμα πιο σημαντικό.

Δεν είναι εύκολο όμως, μην ξεχνάμε πως ο αντικομμουνισμός παγκόσμια καλά κρατεί. Και η πληροφόρηση που έρχεται είναι μεθοδευμένη από ένα πολύ ισχυρό αντίπαλο.

— Ποιον θεωρείς ότι βολεύει το κλίμα της πόλωσης και της τοξικότητας αυτών των εκλογών;

— Τα αστικά κόμματα φυσικά, και το μεγάλο κεφάλαιο, είναι η γνωστή αναμπουμπούλα που χαίρεται ο λύκος. Μέχρι την ημέρα των εκλογών θα ακούσουμε πολλά. Το ζήτημα το σοβαρό είναι να μη χάσουμε τον προσανατολισμό μας. Λίγο – πολύ γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, έχουμε καταλάβει ποιοι είναι, έχουμε καταλάβει τι προθέσεις έχουν, φτάνει και ο κόσμος να καταλάβει πού θέλει να τον οδηγήσει αυτό το γεμάτο παθογένειες απάνθρωπο σύστημα, που το μόνο που λογαριάζει είναι το κέρδος και τίποτα άλλο.

— Είναι γνωστό πως ο καπιταλισμός τρέφει έμφυτη εχθρότητα προς την τέχνη, τα δε πολιτικά κόμματα δεν μιλούν καν γι’ αυτήν στα προγράμματά τους. Τι φοβούνται;

— Ο καπιταλισμός τρέφει έμφυτη εχθρότητα προς την ίδια τη ζωή, όπως έχουμε διαπιστώσει πολύ καλά τα τελευταία χρόνια και μπορούμε να αναφέρουμε δεκάδες παραδείγματα, πρόσφατα και πιο παλιά.

Προς την τέχνη και τους ανθρώπους της έχει δείξει πολλές φορές το σκληρό του πρόσωπο.

Η τέχνη όμως είναι γέννημα – δημιούργημα του ανθρώπου για να καλύψει τις ψυχικές και τις πνευματικές ανάγκες του εκφράζοντάς τες.

Η τέχνη αφυπνίζει, είναι φάρμακο για την ψυχή και το πνεύμα, στην αρχαιότητα τα θεραπευτήρια περιείχαν την παρακολούθηση παραστάσεων! Κάθαρση λοιπόν μέσα από την τέχνη και μιλάμε για την υψηλότερη μορφή τέχνης στην ιστορία της ανθρωπότητας!

Τα πολιτικά κόμματα, όμως, δεν μιλούν για αυτή την ανάγκη κι ούτε την περιλαμβάνουν στα προγράμματά τους. Δεν είναι ύποπτο αυτό;

Φοβούνται, απαξιώνουν την τέχνη σκόπιμα, ίσως γιατί δεν την εμπεριέχουν από φιλοσοφικής πλευράς, ίσως γιατί ένα καθαρό κι ανήσυχο μυαλό και μια καθαρή κι ευαίσθητη ψυχή είναι επικίνδυνα γι’ αυτούς.

— Πού πιστεύεις πως οδηγεί η κακομεταχείριση των καλλιτεχνών και των ανθρώπων του πνεύματος, από τα αστικά κόμματα;

— Συμβαίνουν πολλά εναντίον των καλλιτεχνών τα τελευταία χρόνια.

Ειδικά την περίοδο της πανδημίας το διαπιστώσαμε όλοι.

Οχι πως πριν την πανδημία δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Οι καλλιτέχνες όμως δεν έσκυψαν το κεφάλι και διεκδίκησαν με κινητοποιήσεις, με απεργίες, με συναυλίες διαμαρτυρίας, με καταλήψεις τα δικαιώματά τους, και συνεχίζουν να διεκδικούν μέχρι να δικαιωθούν.

Θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους.

Κάθε λαός έχει ανάγκη την τέχνη και τους ανθρώπους της κι οι άνθρωποι της τέχνης τον λαό αντίστοιχα.

Οσο μας κακομεταχειρίζονται βάζουν τα χεράκια τους και βγάζουν τα ματάκια τους.

— Ποιο στοιχείο της πολιτικής δραστηριότητας θεωρείς πως θα τιμωρήσουν σε αυτές τις εκλογές οι πολίτες και ποιο θα επιβραβεύσουν;

— Τα ψέματα θα τιμωρήσουν και την κλεψιά, την κλεψιά της ζωής τους!

Κι αυτό πρέπει να κάνουν όλοι, να τιμωρήσουν αυτούς που μας κλέβουν την ίδια τη ζωή, την ομορφιά της ζωής με κάθε τρόπο, είτε έμμεσο είτε άμεσο.

Αυτούς που φέρνουν τον πόλεμο στη γειτονιά μας, που φτιάχνουν βάσεις θανάτου, που διώχνουν τα παιδιά μας για να βρουν την τύχη τους αλλού, αυτούς που σκοτώνουν τους νέους και δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, αυτούς που στο όνομα της ανάπτυξης καταστρέφουν το περιβάλλον, αυτούς που δημιουργούν σύγχρονους σκλάβους σε κάθε μεριά της Γης και ευαγγελίζονται τους σωτήρες!

Πιστεύω πως θα επιβραβεύσουν τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, τον αγώνα για πρόοδο, για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς φόβο και ανασφάλεια.

Ελπίζω να επιβραβεύσουν τη συνέπεια αυτή, που το ΚΚΕ έχει αποδείξει σε όλη την ιστορική του πορεία ακόμα και με το αίμα του!

— Το δικό σου μήνυμα για την 21η Μάη ποιο είναι;

— Η δύναμη του ΚΚΕ είναι η δύναμη του λαού! Θα δώσουμε έναν όμορφο αγώνα για να μπορούμε να κοιτάμε τους ανθρώπους στα μάτια χωρίς ντροπή!