«Ο αντικομμουνισμός στην εποχή μας» – Τα υλικά της ημερίδας του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στον σοσιαλισμό»
Εισηγητές: Νίκος Ζώκας, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου – Γιώργος Λεοντιάδης, ιστορικός, μέλος του ΓΣ του Συλλόγου – Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Ιστορίας στο ΑΠΘ – Νίκος Παπαγεωργάκης, ιστορικός, μέλος του ΓΣ του Συλλόγου – Περικλής Παυλίδης, αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας της Παιδείας στο ΑΠΘ
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 05/05/2023, η ημερίδα με θέμα «Ο αντικομμουνισμός στην εποχή μας» που διοργάνωσε το Παράρτημα Θεσσαλονίκης του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στον σοσιαλισμό».
Έγινε αναφορά στην πορεία εξέλιξης του αντικομμουνισμού, από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι και σήμερα, στις μορφές και την έκτασή του σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής, καθώς, όπως αναφέρθηκε, διαπερνά όλο το εποικοδόμημα, τον κρατικό μηχανισμό, το εκπαιδευτικό σύστημα, τον Πολιτισμό, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Εισηγήσεις έκαναν οι: Νίκος Ζώκας, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου. Γιώργος Λεοντιάδης, ιστορικός, μέλος του ΓΣ του Συλλόγου. Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Ιστορίας στο ΑΠΘ. Νίκος Παπαγεωργάκης, ιστορικός, μέλος του ΓΣ του Συλλόγου. Περικλής Παυλίδης, αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας της Παιδείας στο ΑΠΘ.
Ο Νίκος Ζώκας τόνισε ότι ο αντικομουνισμός είναι η αντικειμενική και αναπόφευκτη αντίδραση της αστικής τάξης. «Είναι συστατικό στοιχείο της ιδεολογίας και της πολιτικής της πρακτικής, βασικό στοιχείο της στρατηγικής της. Στοχεύει στο άμεσο χτύπημα της ιδεολογικής και πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, του κομμουνιστικού κόμματος. Επιδιώκει να παρεμποδίσει την ωρίμανση των υποκειμενικών προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση, δεδομένου ότι στο έδαφος της όξυνσης των αντιθέσεων και των αντιφάσεων του καπιταλισμού διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις ανάπτυξης της αντικαπιταλιστικής συνείδησης και συνειδητοποίησης της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού». (Διαβάστε εδώ)
Ο Γιώργος Λεοντιάδης έκανε μια αναδρομή στον αντικομμουνισμό στην Ελλάδα, που όπως είπε «έχει μακρά ιστορία». Συνοπτικά ανέφερε ότι «εκκινεί από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν εμφανίζονται ιδέες και κινήματα αμφισβήτησης της κρατούσας κοινωνικής τάξης, διέρχεται όλο τον “σύντομο” 20ό αιώνα αντιμετωπίζοντας πλέον το οργανωμένο κομμουνιστικό κίνημα και καταλήγει στο σήμερα, σε μια συντονισμένη ιδεολογική επιχείρηση που απευθύνεται κυρίως στη νεολαία, που δεν έχει τις ιστορικές εμπειρίες των προηγούμενων γενιών, και αποσκοπεί από τη μια στην αποκοπή του κομμουνιστικού κινήματος από τις ρίζες που το κρατάνε ζωντανό και ισχυρό στη χώρα μας και από την άλλη στην ιδεολογικοπολιτική του υποχώρηση, υποκύπτοντας στις συνεχείς πιέσεις που του ασκούνται». (Διαβάστε εδώ)
Ο Νίκος Παπαγεωργάκης αναφέρθηκε σε πλευρές του αντικομμουνισμού ως «θεωρία των άκρων» και του «ολοκληρωτισμού» καθώς και του «αντισταλινισμού» και στάθηκε στο παράδειγμα του «ουκρανικού λιμού». Όπως είπε, η αστική μυθολογία, μέσα στην απελπισία της έχει επιστρέψει σχεδόν έναν αιώνα πίσω και αναμασάει τα φληναφήματα περί «ολοκληρωτισμού» μέσω του οποίου θέλει να πείσει ότι η αστική δημοκρατία απεχθάνεται και καταπολεμά με το ίδιο ακριβώς μένος τα «δύο πολιτικά άκρα».
Ανέφερε ότι τον μύθο της «γενοκτονίας μέσω του σχεδιασμένου λιμού» στην Ουκρανία, που σήμερα έχει και νομική υπόσταση, τον ανέστησε πολιτικά και ιστορικά μετά τον πόλεμο και κυρίως στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η κοινότητα των Ουκρανών (αντεπαναστατών) εμιγκρέδων του Καναδά, όπου τον τόνο έδιναν φασίστες Ουκρανοί, πρώην συνεργάτες των γερμανικών SS. (Διαβάστε εδώ)
Ο Γιώργος Μαργαρίτης μίλησε για την «αναθεώρηση της ιστορίας», σημειώνοντας ότι «αποβλέπει στην προσαρμογή της ιστορίας προηγούμενων περιόδων στις σημερινές πολιτικές και ιδεολογικές παραμέτρους και συγκυρίες. Η αναθεώρηση δεν στρέφεται αποκλειστικά και μόνο ενάντια στην ιστορία του εργατικού κινήματος, του κομμουνισμού, της Σοβιετικής Ένωσης και των λαϊκών αγώνων». Σημείωσε ότι ο στιγματισμός του κομμουνισμού διά της ιστορίας γίνεται πάνω σε εγκληματολογική βάση.
Η εξαγωγή παράλογων συμπερασμάτων και αντιφατικών διαπιστώσεων είναι κανόνας στην αναθεωρητική ιστοριογραφία και πως η αξιοπιστία τους είναι ευθέως ανάλογη με την αντίστοιχη του κάθε προπαγανδιστικού κειμένου. Πάνω στο αντιεπιστημονικό υπόστρωμα της αναθεωρητικής ιστοριογραφίας μπορούν να σταθούν οι πλέον παράλογοι ισχυρισμοί. Και τόνισε πως «πρόκειται μάλλον για απελπισμένη επιχείρηση» και αυτοί που την προωθούν «πρέπει να είναι πολύ φοβισμένοι». (Διαβάστε εδώ).
Τέλος, ο Περικλής Παυλίδης αναφέρθηκε στον αντισοβιετισμό ως τον αντικομμουνισμό της εποχής μας. Σημείωσε ότι ο σύγχρονος αντισοβιετισμός είναι συνυφασμένος με τον σύγχρονο ιστορικό αναθεωρητισμό που αποτελεί κομβική και επιθετική έκφραση του αντικομμουνισμού στην Ευρώπη. Μίλησε για έναν πόλεμο εναντίον της μνήμης, στάθηκε στον αντισοβιετισμό και το ζήτημα της βίας, στο ρόλο του «αριστερού» αντισοβιετισμού, στην ιστορική μνήμη του σοβιετικού καθεστώτος και την υπεράσπισή της. (Διαβάστε εδώ)
