Τι είναι η πατρίδα μας, τι είναι η Ελλάδα…

Τι είναι η πατρίδα μας; Πατάμε το πλέι κι ακούμε την απάντηση…

Η πατρίδα δεν είναι οι κραυγές των πατριδοκάπηλων, πατρίδα είναι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτή την πατρίδα.
Πατρίδα είναι εκεί που οι πολλοί μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια.
Πατρίδα είναι εκεί που οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα, όχι εκεί που ξεζουμίζονται με δωδεκάωρα και 300 ευρώ.
Πατρίδα είναι εκεί που η Υγεία και η Παιδεία είναι καθολικό Δικαίωμα, όχι εκεί που είναι προνόμιο των λίγων, εκεί που η νέα γενιά έχει προοπτική μπορεί να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή.
Πατρίδα είναι εκεί όπου το μέλλον της μπορεί να το ορίζει ο ίδιος ο λαός, όχι εκεί που βασιλεύει το ψέμα, η προπαγάνδα, η οικογενειοκρατία.
Γι’ αυτήν την πατρίδα εμείς θα δώσουμε την μάχη.

Μερικές πρόχειρες σκέψεις σε όσα ακούσαμε.

Πατρίδα μπορεί να είναι τα παιδικά μας χρόνια, κάποιες αναμνήσεις, κάποιες γεύσεις. Αλλά οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα. Κι αυτό μας λέει βασικά πως δεν μπορούν να έχουν την ίδια πατρίδα με τους εκμεταλλευτές τους. Να νιώθουμε πως έχουμε κοινά συμφέροντα, όλοι μαζί όνομα ενός ενιαίου συνόλου. Με αυτήν την έννοια υπάρχουν στην καλύτερη δύο πατρίδες, κατά το διαχωρισμό του Λένιν με τα δύο έθνη, το έθνος των εκμεταλλευτών και αυτό που υφίσταται την εκμετάλλευση.

Πατρίδα λοιπόν για τον εργαζόμενο λαό είναι εκεί που έχει κατακτήσεις και δικαιώματα, είναι αφέντης του πλούτου που παράγει, των όρων της δουλειάς του, του τρόπου που ζει και οργανώνει την κοινωνική του δραστηριότητα. Με αυτήν την έννοια, η μοναδική πατρίδα που είχαν οι λαοί κι ένιωθαν -πριν την αποσάρθρωσή της- πως είχαν λόγο να την υπερασπιστούν, ήταν η Σοβιετική Ένωση και οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες.

Με την ίδια έννοια, ακόμα κι αν πάρουμε ως μέτρο τον αφηρημένο, αταξικό ορισμό του Τσίπρα, δεν υπάρχει κάτι να νιώσουμε ως δικό μας, “πατρίδα μας” στη σύγχρονη αστική Ελλάδα. Και όποιος προσπαθεί να διαχωριστεί από τον εθνικισμό, μιλώντας γενικά και αφηρημένα για “πατρίδα”, φοράει ψεύτικους προοδευτικούς μανδύες, για να συνεχίσει να ψαρεύει ψήφους σε θολά, εθνικιστικά νερά.

Για τα υπόλοιπα και τον ορισμό της πατρίδας, οι στίχοι του Σάκη Μπουλά.