Η σιωπή δεν είναι σεβασμός, είναι συνενοχή!

Όταν λαμβάνει χώρα ένα έγκλημα αφηρημένης διακινδύνευσης το να μην αναζητάς τον- τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς του, είναι επίσης εγκληματικό.

Σωπαίνουμε και λυγίζουμε μπροστά στο θάνατο, σεβόμαστε το θύμα με κάθε τρόπο, οι νεκροί δεν είναι αντικείμενα κανενός είδους πολιτικής ή οικονομικής εκμετάλλευσης. Δε χτυπάς τον πολιτικό σου αντίπαλο τρίβοντας τα χέρια σου πάνω από πτώματα. Τον πολιτικό σου αντίπαλο, ο οποίος είναι εχθρός της τάξης και της ύπαρξής σου, τον χτυπάς πριν το έγκλημα, τον ταράζεις για την ακρίβεια, τον πολεμάς όπου σταθείς, ακριβώς γιατί θέλεις να προλάβεις το έγκλημα. Όταν το έχεις κάνει, είσαι ήσυχος με τη συνείδησή σου, δεν έχεις ποτέ συναινέσει σε καμία πράξη που οδήγησε σε σκηνές όπως η χθεσινή.

Το καλοκαίρι του 2018 θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο μοιραία για τις ζωές εκατοντάδων οικογενειών. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα επ’ αυτού. Η ίδια η τραγωδία, οι μαρτυρίες των πληγέντων, των πυροσβεστών και των αλληλέγγυων, μιλούν από μόνες του. Το τοπίο θύμιζε εμπόλεμη ζώνη.

Η φωτιά, όπως πολύ καλά ξέρετε όμως δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο, ούτε κάτι απρόβλεπτο για μια χώρα κατάφυτη, για μια χώρα που έχει θρηνήσει στο παρελθόν κι άλλους νεκρούς. Το 2007 σωπάσαμε μάλλον αρκετά, οι εικόνες του τότε έφεραν νέες, ακόμη χειρότερες, που δεν τις έβαζε ανθρώπου νους.

Σεβόμαστε με τη σιωπή; Όχι, με τη σιωπή συναινούμε, με τη σιωπή έρχεται η υπόθαλψη, η συνενοχή.

Αυτές τις ώρες προέχει η συνδρομή μας. Ο κόσμος αποδεικνύει έμπρακτα, όπως και με το προσφυγικό, ότι εκεί που το κράτος χωλαίνει, εκείνος παίρνει στην πλάτη του τα αδέρφια του και σώζει οτιδήποτε αν σώζεται. Εργάτες, ψαράδες, εθελοντές, πυροσβέστες, γιατροί, οι ίδιοι οι πρόσφυγες , βρίσκονται στο πλευρό των ανθρώπων που έχασαν σε μια νύχτα τα πάντα.

Τη στιγμή που στα υπουργικά συμβούλια με καλεσμένα κανάλια και κάμερες υπάρχουν “άνθρωποι” που θεωρούν τους εαυτούς τους άμοιρους ευθυνών και την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας μιλά για φαινόμενο ασύμμετρο, με συγχωρείτε κύριοι, αλλά δεν μπορούμε να σωπάσουμε.

Είμαστε εδώ για να αναζητήσουμε τους πραγματικούς ενόχους ενός εγκλήματος, είμαστε εδώ ακριβώς γιατί σεβόμαστε τους νεκρούς ανθρώπους και τα ζώα που χάθηκαν, είμαστε εδώ για να μην ξαναχαθούν άνθρωποι.

Το οφείλουμε στους νεκρούς του 2007, στους νεκρούς του 2018. Να μην τους ξεχάσουμε με τη σιωπή.

*Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι του Γιάννη Κέμμου