Μ’ ένα φεγγάρι φονικό Που ήταν βαμμένο λες με μίνιο και θειάφι Μνήμη Μιχάλη Καλτεζά, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
Δεν είναι μόνο ένας θεός ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα
Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, Αργεντινή, Μπουένος Άιρες: Λανούς, 30 Οκτ. 1960 – Τίγρε, 25 Νοε. 2020
Ο Στρατής Δούκας είχε μια παρόμοια τύχη με τον Βάρναλη. Η επίσημη αναγνώριση ήρθε αργά. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες στη Μακεδονία και τη Μικρασία, όπου και τραυματίστηκε. Το κράτος θα του δώσει στρατιωτική σύνταξη, εκείνος όμως την αποποιήθηκε.
25 Νοεμβρίου 2016, στις 10:29 μμ, στην Αβάνα, ο Φιντέλ, σε ηλικία 90 ετών, έχει δώσει πλέον τη μία του ζωή, αφήνοντας παρακαταθήκη στον Κουβανικό λαό τις υπόλοιπες έξι!
Ο πολύπλευρος πόλεμος που άνοιξε προς όλους εκείνους που τύφλωναν κι’ αδικούσαν το λαό κι’ οι ιδέες του οι ασυμβίβαστες με τα καθιερωμένα, τον έφεραν σ’ αντίθεση με το περίγυρό του, με την τάξη του και με την ίδια του την οικογένεια.
“Ο Γιάννης Ρίτσος, με το έμφυτο ταλέντο του, συνέβαλε στην κάθαρση από κάθε είδους συκοφαντία, στενόμυαλη και μηχανιστική αντίληψη της έννοιας «στρατευμένος» κομμουνιστής καλλιτέχνης, στρατευμένη ποίηση, στρατευμένη τέχνη.”
Κατατάσσεται στην ίδια κατηγορία με λογοτέχνες σαν τον Μπρεχτ, που βλέπουν τη δημιουργία τους ως απλή προσφορά στον αγώνα. Ήταν πρωτοπόρο πνεύμα στη θεωρία και στην πράξη. Ήταν διανοούμενος, αλλά ταυτόχρονα άνθρωπος του λαού. Γι’ αυτό και η ποίησή του μιλά και στον απλό αγρότη και στο διανοούμενο.
Ο Λαπαθιώτης πίστευε πως μόνο μέσα σε μια κομμουνιστική κοινωνία η παρακμή δεν έχει θέση και πως μόνο σε μια τέτοια κοινωνία ο άνθρωπος ολοκληρώνεται ως άτομο. «Η κομμουνιστική κοινωνία είναι το τελευταίο ατού της ταλαιπωρημένης ανθρωπότητας. Αν αποτύχει και σ’ αυτό, δεν της μένει παρά να επιστρέψει στο σκοτάδι και στην αποκτήνωση», έλεγε.
Σαν σήμερα, στις 30 του Οκτώβρη 1896, γεννήθηκε ο ποιητής και πεζογράφος Κώστας Καρυωτάκης.
