Παραιτήθηκε από συντάκτης ποίησης των «New York Times» η Ανν Μπόγιερ, καταγγέλλοντας τον πόλεμο και τη γενοκτονία του Ισραήλ -με την υποστήριξη των ΗΠΑ- κατά του Παλαιστινιακού λαού.
“Τι είπες; Να σωπάσω; Ακούς Φραντς Λιστ, την Ουγγρική Ραψωδία. Όχι, όχι, εγώ ακούω τον καλπασμό που αφήνει πίσω σύννεφο κόκκινο και λευκό…”
Το 1927 εντάσσεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας και το 1936 επισκέπτεται την Ισπανία και στράφηκε κατά του φασισμού. Ολόκληρη τη ζωή του την αφιέρωσε στον αγώνα, για να φτάσει και να ανταμώσει ο άνθρωπος την ανθρώπινη υπόστασή του. Αγωνίστηκε για καλύτερες και πιο δίκαιες κοινωνίες.
“Μισός αιώνας πέρασε απ’ το εβδομήντα τρία Μα οι εξεγέρσεις δε μπαίνουν σε μουσεία. Πάντα των νέων ο ηρωισμός θα γράφει ιστορία Κι οι νέοι αγώνες θα γεννούν Πολυτεχνεία…”
“Γύρω απ’ το Πολυτεχνείο πετούν μικροί σταυροί κι ο ήλιος αλλάζει χρώματα…”
“…ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω απ’ τα καπνισμένα αγάλματα κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη στις λεωφόρους πάνω απ’ τα τανκς μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς. Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε; Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;”
“Απέναντι στην Πατησίων, η εξουσία των γελοίων, θα μ’ εμποδίσει,
ν’ αφήσω δε μπορώ λουλούδι, στα χείλη μόνο ένα τραγούδι, θα ξαναρχίσει.”
“Έξω στους δρόμους το πλήθος πάλλεται Στα χνάρια σας, διψώντας, μια καινούρια μέρα να ξημερώσει! Κάτω απ’ τις ερπύστριες δεν πεθαίνουν τα όνειρα, Θεριεύουν, κοχλάζουν κι ανοίγουν αγκαλιές και πλημμυρίζουν τις καρδιές!…”
Συγγραφέας, ποιητής, ιστορικός, δοκιμιογράφος, δημοσιογράφος, θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της αριστερής διανόησης και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας στην Θεσσαλονίκη.
«Εδώ στην Παλαιστίνη δεν είμαστε αριθμός Καθένας από εμάς έβγαλε το πρώτο του κλάμα Καθένας από εμάς ούρλιαξε για γάλα Καθένας από εμάς μπουσούλησε Σηκώθηκε και δάκρυ έβγαλε στην πρώτη πτώση Καθένας από εμάς όνειρα έβλεπε το βράδυ και όνειρα τη μέρα έκανε…»
