“Απ’ τα γένια του φεύγουν περιστέρια και πετούν στους μολυβένιους ουρανούς Είναι εκεί και περπατά πάνω στα ερείπια, πάνω στις πέτρες και σίδερα
Κόκκινο παντού, κόκκινο παντού…”
«Εδά ΄ναι Ποιητή το Ιτζεκάκι, εδά κι εσύ … εδά, ανάμεσο μας παρηγοριά τις νύχτες του μεγάλου πόνου…»
“Γίνου Παλαιστίνη ολάκερη να με βρεις στο χώμα της Λωρίδας μου εδώ, που το αίμα μένει αχώνευτο εδώ, που άλλα κορμιά νεκρά δε χωράει μέσα του και ξεχειλίζει η φρίκη και η οργή…”
“Πολιτισμοί μιας γης που έχασε τα ίχνη της ντροπής. Κλόουν σαχλοί γελούν… τα κέρδη τους μετράνε σ’ αιμάτινα πηγάδια, τις ώρες της απόλυτης σιωπής…”
“Η χώρα στέρεψε από χώμα Ο γιος μας πια δεν έχει χρώμα Και είναι γραμμένο τ’ όνομά του Στο χέρι κ’ ίσως τρέμει ακόμα…”
“…όλη την ζωή μου την χαράμισα, δουλεύοντας υπερβολικά, ο σκοπός μου ήταν, για να γίνω πλούσιος, να έχω πολλά λεφτά, αλλά τώρα είμαι με άδεια χέρια…”
“Σ’ αυτόν το δρόμο ακούγονται μόνο οι άριες των αστεριών και τα πουλιά που ξεσηκώνονται τη νύχτα κάθε νύχτα κι αλλαφτοφτερουγούν απ’ τη χαρά τους…”
“…κάνε τα πάντα για να πιάσεις την καλή, πάτα στον λαιμό τον μεροκαματιάρη, κλέψ’ του το ψωμί, άδειασε τα δημόσια ταμεία, αν προκύψει κάποιο πρόβλημα, μην φοβάσαι, δεν θα πας φυλακή, αρκεί να έχεις κλέψει αρκετά…”
“Γέμισε ο τόπος ρουφιάνους άνθρωποι που πουλιούνται φτηνά για 5 ευρώ για ένα καφέ και μια τυρόπιτα…”
“Πεταμένα τα λουλούδια της στον δρόμο, δεν πρόλαβε να τα μυρίσει, έφυγε νωρίς, βιαστικά, σχεδόν σα φάντασμα, πατώντας επάνω στη φρεσκοστρωμένη άσφαλτο…”
