Για εσάς γράφω που ζήσατε μόνο χειμώνες ταπεινωτικούς με τη λύπη μόνη ζεστασιά στις φλέβες – αλλοδαποί μέσα στο ίδιο σας το σώμα.
“Έγραψαν πολλοί για το σκάκι ο Αναγνωστάκης, ο Καβάφης, ο Στασινόπουλος, ο Μπόρχες· ωραία ποιήματα δε λέω εγώ όμως προτιμώ την παρτίδα…”
Το λιάτικο με το θραψαθήρι/Ζωγραφίζουν τις καμπύλες σου…
– Λοχία!!! τον φωνάζει η αντάρτισσα. – Τι θέλεις συναγωνίστρια; – Αν έχεις αρχίδια, έλα εδώ να με γαμήσεις ρε μαλάκα, του λέει αυτή. Μούγκα ο Λοχίας μπρος στην αυστηρότητα και την ειρωνεία της φωνής της αντάρτισσας. Γέλια ειρωνικά οι φαντάροι με το πάθημα του λοχία τους ο οποίος με την ουρά στα σκέλια το φυσούσε και δεν κρύωνε.
“…Γίνεται ο σεισμός που ταράζει τα θεμέλια, Μιας πολυκατοικίας που τα υπόγεια ζητάνε λίγη θέα. Γίνεται σύνθημα γραμμένο σε τοίχο κατάλευκο Capitalism means I can’t breathe…”
Ένας ακούραστος εργάτης στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος (Μέλος στο Συνδικάτο Μετάλλου), που ύψωσε ανάστημα απέναντι στον φασισμό. Ο Killah P που δεν δίστασε να σκοτώσει το παρελθόν για να μην αφήσει το χθες να τον ξοδέψει και να ξεκινήσουν όλα από την αρχή.
Μία σκεπτόμενη σιωπή με τριβελίζει και σε διαρκή αγρυπνία βρίσκομαι. Εκνευριστικός στους τυπολάτρες Αφού η αλήθεια υπάρχει χύμα στο ατίθασο.
“…Θ’ ανάψω το θυμιατήρι να μυρώσει ο τάφος σου Άλλωστε πάντοτε περπάταγες την άνοιξη Μες στις πασχαλιές ……………………………………………………………. Θ’ ανάψω φύλλα δάφνης να γεμίσει δόξα ο ουρανός.”
Το ξυπνητήρι ήχησε την καθορισμένη ώρα. Στις επτά. Η Β. μητέρα και καλή νοικοκυρά πετάχτηκε από ένα κακό όνειρο και βρέθηκε τρομοκρατημένη στην κουζίνα.
Ονομάζομαι τάξη Είμαι μυριάδες κύριοι Δικαστές και ζητώ να τους δικάσετε. Καταδικάστε τους σε αφανισμό κρεμάστε τους με το κόκκινο νήμα που ξετυλίγεται από τις καρδιές αυτών που πέθαναν πριν από μένα/ είναι μυριάδες.
