Ίσως να μοιάζει με μανιφέστο και όχι 
κάτι άλλο. Όμως ζούμε μια εποχή που 
θυμίζει έντονα αρχές του 20ου αιώνα. 
Με τις πράξεις μας οφείλουμε 
να αντισταθούμε.

Φωνάζουν οι λαοί
σταματήστε τους φόνους
μην κωφεύετε
η σιωπή είναι συνενοχή

Ταγμένο στις εξεγέρσεις που έρχονται…

“Δεν υπάρχει το απόλυτο σκοτάδι
Είσαι καταδικασμένος να ελπίζεις!”

Πάντα θα παλεύεις,
είσαι Εσύ και Αυτοί
και το ενδιάμεσο σε τυραννάει.

“Οι νέοι”
“Οι νέοι θα μας σώσουν!”
Ποιοι νέοι;

“Για δες για που τράβηξε ο κόσμος…
και μην κάνεις ότι δεν βλέπεις.
Βγες από την πρίζα για να δεις το αληθινό φως…”

Και οι δυο μας το ξέρουμε,
και οι δυο μας διαβάσαμε το ίδιο ποίημα…
«Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια,
αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει»

“Μα τα κεφάλια τους είναι χαμηλωμένα προς την γη.
Λίγα είναι αυτά που κοιτούν τον ουρανό.
Βρίσκομαι μπροστά τους, δίπλα τους, τα μάτια μου στραμμένα στα δικά τους, μήπως βρουν  ψίχουλα ζεστασιάς…”

Στη μνήμη του Μάνου Δούκα