Έξι συν μία χαρακτηριστικές αθλητικές κλοπές ή απλώς αμφισβητούμενες φάσεις, που έμειναν στην ιστορία, από τον Φελπς ως τη Νότια Κορέα, με αφορμή το χτεσινό άλμα της Σέρβας Σπάνοβιτς και το... ταμπελάκι που της στέρησε το χρυσό.

Πώς θα αντιδρούσαν οι "Ελληνάρες" και η δική μας κοινή γνώμη σε μια αντίστοιχη περίπτωση, αν η Μανιάνι-Τζελίλη πανηγύριζε και με τη σημαία της Αλβανίας κι ο Καχιασβίλι με τη σημαία της Γεωργίας (ή της Σοβιετικής Ένωσης); Πόσο σίγουροι είμασ...

Πού ήσασταν τόσο καιρό ρε παιδιά; Γιατί αφήσαμε τα "ήσυχα βράδια" της Αρλέτας και τη σεμνή παρουσία της να μοιάζουν τόσο παράταιρα με το κυρίαρχο μουσικό τοπίο και τα εύκολα τραγουδάκια, γεμάτα θόρυβο χωρίς μελωδία;

Ο Μπολτ απέδειξε πως είναι κοινός θνητός που μπορεί να χάνει, και η φίλαθλη κοινή γνώμη του υποκλίνεται στο αντίο του

Σύντομο αφιέρωμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, τους πρώτους χωρίς τη Σοβιετική Ένωση και την ενωμένη Γιουγκοσλαβία, αλλά και τους πρώτους με την παρουσία επαγγελματιών παικτών από το ΝΒΑ και την Ομάδα-Όνειρο.

Η ιστορία του Σταδίου που φιλοξένησε τον "αγώνα θανάτου" με τους Σοβιετικούς της Σταρτ να ταπεινώνουν τους ναζί, και φέρει το όνομα του μεγάλου, πρωτοπόρου Σοβιετικού προπονητή, Βαλερί Λομπανόφσκι

Κάποτε, ένας νεαρός Ιταλός είχε αυτοκτονήσει, γιατί δεν άντεχε να βλέπει τη ζωή του να ευτελίζεται για πενταροδεκάρες και γύρω του να στήνουν χορό τα εκατομμύρια για μεταγραφές ποδοσφαιριστών. Σήμερα ξοδεύονται πολύ μεγαλύτερα ποσά. Κι αυτό...

Κανείς προπονητής, πλην εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, δε θα πάρει ποτέ σε κορυφαίο επίπεδο το ρίσκο να δώσει ευκαιρίες στους μικρούς, για να ψηθούν, τη στιγμή που κρίνονται τίτλοι κι εκατομμύρια.