Ο εργάτης, ο τίμιος άνθρωπος, που τηρεί τους κανόνες, καταλήγει να θεωρείται συνώνυμο του βλάκα. Κι αν πειστεί από τον τραπεζίτη του, μπαίνει στην κατηγορία του πανύβλακα. Αλλά όσες φορές κι αν σκοντάψει, σηκώνεται πάλι και δεν τα παρατάει ...

Κάποτε θα τα σκεφτόμαστε όλα αυτά και δε θα γελάμε, αλλά μπορεί να τα νοσταλγούμε, σαν τα "παλιά καλά χρόνια", όσο δεν ξεμπερδεύουμε με την πανδημία του καπιταλισμού που γυρνάει προς τα πίσω το ρολόι της ιστορίας.