Τι Αύγουστος κι αυτός! Τι καλοκαίρι μαραγκιασμένο. Δυστυχώς, του βάζεις εύκολα τίτλο.

ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ: Αυτό το προσκλητήριο του Χάρου δεν μπόρεσες να το σκίσεις για μια ακόμη φορά Βέρα μου, συντρόφισσα και φίλη. Με τον καρκίνο να σου τρώει τα σωθικά, καλούσες το λαό να σκίσει τα προσκλητήρια για συμβιβασμό με τα ψίχουλα...

Όχι. Δεν είναι η ναυτία του Σαρτρ που αισθάνομαι. Είναι η ναυτία του τσάτρα πάτρα. Σε όλα...

Μαλακώστε ρε, τη γλώσσα σας. Την εικόνα σας. Τη διαμαρτυρία σας. Μαλακώστε γενικώς.

Η μοντέρνα προπαγάνδα της αειφόρου επιδίωξης της αστικής τάξης να χειραγωγεί την εργατική περιλαμβάνει στο στάδιο προετοιμασίας της, εκτός από τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, και την άμεση κατασκευή και εκμετάλλευση «ευκαιριών».

Δεν ήταν απλώς ευκαιρία ο κορονοϊός.

Είμαι περίεργη, όχι σε βαθμό να παίρνω συνεντεύξεις από αγάλματα, όπως κάποιοι συνάδερφοί μου δημοσιογράφοι έκαναν όταν δεν είχαν θέμα επίκαιρο, πώς θα έγραφε τους «Άθλιους» ο Βίκτορ Ουγκώ στις μέρες της προσφυγιάς και του κορονοϊού.

Μέχρι τώρα, ήταν πρόοδος και θετική κοινωνική και επιστημονική εξέλιξη η παγίωση της αντίληψης, στον σύγχρονο κόσμο, το παιδί μετά τα δύο του, τρία του χρόνια να κοινωνικοποιείται.