Της περίφημης  γενιάς των καταλήψεων του Νόμου Αρσένη. Που σιχτίριζε το ΠΑΣΟΚ των γονιών της κι έφτασε να βγάζει 1η φορά Αριστερά. Που καυχιέται για τα προsocial media χρόνια, αλλά κρατάει τον καναπέ ζεστό. Που αγανακτεί, αλλά δεν ανατρέπει. Που έζησε τις κατακτήσεις των εργατικών αγώνων ως δεδομένο και τώρα προτιμάει να φέρνει στη μνήμη της τις «καλές μέρες» με την δραχμή στις ουρές του ΟΑΕΔ. Σε αυτό το περιβάλλον και την Κοινωνία μεγάλωσε παλεύοντας με τις φάσεις και τις αντιφάσεις της. Δε νιώθει φτερό στον άνεμο, δεν νιώθει μόνη, δεν προσεύχεται για καλύτερες μέρες. Έχει συνοδοιπόρους μάχιμους και αγωνιστές. Το πάει όλο γύρω από την τέχνη. Μία ως ηχολήπτρια οκτώ χρόνια στο ραδιόφωνο (90,2 Αριστερά στα FM). Μία το θέατρο που παραμένει τρόπος έκφρασης και δημιουργίας. Και η φωτογραφία πια ως επάγγελμα για να βγαίνει κάνα φράγκο σε αυτή την κωλοζωή. Σε αυτή την ΚΑΤΙΟΥΣΑ, θα έρθουν τα κάτω πάνω.