Πήραμε και παίρνουμε δύναμη και συνεχίζουμε και στο θέατρο και στο πληγωμένο μας σπίτι, αλλά "λυγίζουμε" και κλαίμε από τις εκδηλώσεις αγάπης και συμπαράστασης...

Μεγάλο, τεράστιο το θράσος και η αναλγησία του ευνοημένου εγκληματία, του βαφτισμένου και μεγάλου καλλιτέχνη από το Σύστημα που υπηρετεί και τον βγάζει λάδι.

Ωσάν να πέρασε χρόνος πολύς για να χωνέψω την επίθεση και βλέποντας όλο αυτό  τον δύσκολο καιρό μια κραυγαλέα σιωπή απ’ όλες τις μπάντες, αναρωτιέμαι αν είναι χρήσιμο τελικά να εκφράζεσαι με τον τρόπο που ξέρεις για τα τρέχοντα.

Ομολογώ ότι η εκ μητρός γιαγιά μου ήρθε από τη Ρωσία. Ως εκ τούτου οποιοδήποτε σχέδιο ενασχόλησης με ρωσικό έργο δυσχεραίνει την ήδη βεβαρημένη θέση μου στα πολιτιστικά δρώμενα της ελληνικής Επικράτειας.

Είναι η πρώτη φορά που σου απευθύνομαι στον ενικό. Και πώς αλλιώς δικέ μας Θόδωρε Αγγελόπουλε.

Μέσα στην αβεβαιότητα των καιρών, όταν όλα θέλουν να σε πείσουν για την παρακμή, για την αυτοκρατορία του τίποτα και των καταιγιστικών ζοφερών ειδήσεων, έρχεται να λάμψει η ελπίδα πως τίποτα δεν έχει κριθεί.

Τα παιδιά που αγαπιούνται και αγγίζονται σχεδόν αδιόρατα, που αγωνίζονται για το αύριο τους μαζί και αγωνιούν για τους δικούς τους, που δακρύζουν για κάθε κακοποιημένη ζωντανή ύπαρξη, είναι παιδιά φίλων μου και τους αφιερώνω αυτό το σημείωμ...

Καλή χρονιά Δήμαρχε. Καλή χρονιά Σάκη και καλοφάγωτα, και απρόσκοπτη φιλανθρωπική σταδιοδρομία.