Η υγεία δεν είναι παιχνίδι ενός κακομαθημένου γόνου (Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο θέατρο σκιών της ΔΕΘ)

Μπορεί ένας άνθρωπος με σαράντα σπίτια, χωρίς ένσημα, με πτυχία αγορασμένα σε ιδιωτικά πανεπιστήμια να καταλάβει τις αγωνίες του μέσου ανθρώπου; Σίγουρα όχι. Εξάλλου ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε πως δεν έχει ζήσει ποτέ και δε θα ήθελε να ζήσει με 800 ευρώ. Άρα πώς να καταλάβει πως ένας γιατρός με 12 χρόνια σπουδών, δυο τρεις εξετάσεις πανελλαδικού επιπέδου, αμείβεται με 1300 ευρώ το μήνα και χωρίς μονιμότητα, ενώ ο ίδιος με πέντε χρόνια σπουδών (;) και χωρίς καμία εργασιακή εμπειρία έχει βρεθεί με διψήφιο αριθμό σπιτιών, τριψήφιο καταθέσεων και μόνιμη θέση στα έδρανα της βουλής. Είναι αναμενόμενο, αν και προκλητικό, να δηλώνει πως όσοι αντιδρούν είναι μίζεροι.

Είναι το ίδιο αναμενόμενο να δηλώνει πως δεν τον ενδιαφέρει η γνώμη των συνδικαλιστών, αλλά των ασθενών. Την οποία όμως τη βλέπει πώς; Όλο το περιβάλλον και οι βουλευτές του καταφεύγουν στα ιδιωτικά franchise υγείας, και όταν δεν καταφεύγουν πέφτουν τηλέφωνα για VIP αντιμετώπιση εκτός σειράς. Οι διοικητές του που υποτίθεται ότι προέρχονται και από διαγωνισμό, είναι όλοι κομματικά στελέχη. Από αυτούς έχει εικόνα της γνώμης των ασθενών; Ή από μια εφαρμογή της πλάκας που μπορεί ο καθένας να γράφει ότι θέλει χωρίς ταυτοποίηση; 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λοιπόν δεν έχει καμία διάθεση να αποκτήσει εικόνα για την κατάσταση της υγείας στη χώρα. Αν είχε, βασικά αν διάβαζε μόνο τις μελέτες και τα στατιστικά, θε έβλεπε πως ειδικά στην περιφέρεια κάποιος μπορεί να πεθάνει για πλάκα, είτε γιατί δεν υπάρχει ασθενοφόρο, είτε γιατί δεν υπάρχουν γιατροί. Και δεν έχουν χειροτερέψει ακόμα οι δείκτες ακριβώς γιατί  υπάρχουν οι μίζεροι γιατροί που κατηγόρησε, γιατροί οι οποίοι πλέον είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι στην ΕΕ. Αν ενδιαφερόταν θα είχε δει πως η Ελλάδα είναι στις πρώτες θέσεις στην out of pocket κατανάλωση υπηρεσιών υγείας. 

Φυσικά όμως και δεν ενδιαφέρεται και ακολουθεί το εμφυλιοπολεμικό αφήγημα της μιζέριας του Άδ. Γεωργιάδη, ο οποίος χωρίς συνοδεία ΜΑΤ δε μπορεί να πλησιάσει ούτε το παγκάκι έξω από το νοσοκομείο. Όπως είπε και ο ίδιος, τα ΜΑΤ υπάρχουν για να τον κάνουν να αισθάνεται ασφαλής, τα ΜΑΤ, όχι η αγάπη ή η ικανοποίηση του κόσμου. Και λογικό να ευχαριστεί ακόμα και για διακομιδές ασθενών την αστυνομία, θυμίζοντας τον ήρωα των νεανικών του χρόνων Στυλιανό Παττακό. Αυτή είναι η αντίληψη της κυβέρνησης για την υγεία. Στη δημόσια σφαίρα ένα παιχνίδι στα χέρια κακομαθημένων γόνων και φιλοχουντικών. Ενώ στην ιδιωτική σφαίρα ένας άλλος ΟΠΕΚΕΠΕ για διανομή κερδών και απευθείας αναθέσεων. 

Η υγεία, όμως, η δυνατότητα να μπορείς να επιβιώσεις, έχοντας δουλέψει μια ζωή για αυτό, δεν είναι παιχνίδι, δεν είναι δικαίωμα, είναι κεκτημένο του κάθε πολίτη, είναι αναπόσπαστη υποχρέωση της πολιτείας να μη τον αφήνει ανήμπορο στα επείγοντα, στους δρόμους, στα σπίτια. Αυτό είναι και η πραγματική μιζέρια, να θεωρείς επιτυχία το να βάζεις βραχιολάκια στους ασθενείς στα ΤΕΠ, να καλύπτεις κενά εφημεριών με εντέλλεσθε, να λες δε μπορώ να έχω κάλυψη των κενών γιατί θα μας διώξουν από το ευρώ (ενώ για το φαγοπότι του ΟΠΕΚΕΠΕ θα μας δώσουν βραβείο), να ψάχνεις τον πολιτευτή για να σου κλείσει ραντεβού. Και είναι απορίας άξιο πώς συμπολίτες μας αρκούνται σε αυτό και χειροκροτούν την κυβέρνηση, μέχρι να ζήσουν οι ίδιοι στο πετσί τους τις πολιτικές υγείας που ψήφισαν και να παίρνουν τηλέφωνο τον κάθε μίζερο και υπερβολικό γιατρό που ξέρουν για να τους βοηθήσει. 

Όμως είναι ακόμα πιο περίεργο οι υπόλοιποι συμπολίτες μας που δεν έχουν ψηφίσει, που δε συμφωνούν με αυτή την τριτοκοσμική κατάσταση, να επιτρέπουν μια τέτοια κυβέρνηση να διαλύει ό,τι απέμεινε από το εθνικό σύστημα υγείας. Γιατί αν κάποιος φοβάται την αξιολόγηση του λαού, είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, και για αυτό έχει φροντίσει να στηρίζει την εικόνα του στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, δίνοντας συνεντεύξεις σε συγγενικά του πρόσωπα για να νιώθει ασφάλεια. Και όσο ο λαός φοβάται να τον αξιολογήσει, τόσο το εθνικό σύστημα υγείας θα ερημώνει (προσωπικά πριν από μια δεκαετία δε μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου εκτός ΕΣΥ, πλέον κάθε μέρα προσπαθώ να μη δω τον εαυτό μου εκτός). Και αυτό μόνο παιχνίδι για επικοινωνιολόγους και κλακαδόρους δεν είναι.

Πάνος Χριστοδούλου, Βιοπαθολόγος/Εργαστηριακός Ιατρός, Ιατρός Δημόσιας Υγείας και κοινωνικής Ιατρικής, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, MSc Διατροφής, Τροφίμων και Μικροβιώματος, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης