Έξω οι βάσεις (όχι του θανάτου, οι άλλες)

Bγήκαν χτες οι βάσεις για τις πανελλήνιες και όλοι οι ειδικοί της πορδής κάνουν πάλι τις αναλύσεις τους στο facebook, βαθιές, συγκινητικές, δηκτικές και συμπονετικές, αλλά εντελώς άχρηστες αναλύσεις. 

Κάθε χρόνο, από τότε που έδωσα και μετά, τις έγραφα στο σημείο του σώματος που οφείλει κάθε σοβαρός άνθρωπος να γράψει κάτι που τελείωσε τόσα χρόνια πριν γι’ αυτόν, γιατί συνεχώς κόσμος θα γεννιέται, θα παντρεύεται, θα πεθαίνει και θα δίνει πανελλήνιες, από τώρα και μέχρι το τέλος του κόσμου (ή μέχρι να αναστηθεί ο Αντρέας και να μας οδηγήσει στην σοσιαλιστική ουτοπία που θα ζούμε όλοι χαρούμενοι και δεν θα χρειάζεται να δουλεύουμε, γιατί θα παίρνουμε ΕΣΠΑ και επιδοτήσεις και θα ζούμε το μακάριο οπορτουνιστικό μας όνειρο κάτω από τον ήλιο τον πράσινο).

Φέτος, λοιπόν, πάνω που πήγα να κάνω ακριβώς το ίδιο με τις υπόλοιπες χρονιές, λύγισα. Θες που δίνει ο μικρός, θες που τελειώνω εγώ με το πανεπιστήμιο και θα βγω επιτέλους στον έξω κόσμο και την αγορά εργασίαχαχαχαχαχχαχαχ. Ε, τέλος πάντων λύγισα και έδωσα λίγο παραπάνω σημασία.

Τώρα, μετά από τρεις εντελώς άχρηστες παραγράφους εισαγωγής όπου σας κράζω και προσπαθώ να κάνω αστεία πάμε στο θέμα. 

Οι πανελλήνιες δεν είναι εξετάσεις. Είναι διαγωνισμός.

Τι εννοώ; Εξετάσεις είναι στο πανεπιστήμιο που αν δεν πιάσεις την βάση κόβεσαι, εξετάσεις είναι στην οδήγηση που αν κάνεις δύο λάθη κόβεσαι, εξετάσεις είναι οι ιατρικές που αν πιάσεις την βάση δεν κόβεσαι, αλλά σου κόβουν τα τηγανητά.

Όλα αυτά έχουν ένα κοινό. Μια βάση, ένα σημείο αναφοράς που πρέπει το αποτέλεσμα σου να είναι καλύτερο απ’ αυτό. Στις πανελλήνιες είναι μια απλή σύγκριση. 

Γι’ αυτό θέλω να φάω τα αυτιά μου κάθε φορά που διαβάζω σχόλια του τύπου “Μα καλά φιλόλογος με 9.000 μόρια”, ή “Ιατρική στα 17.500;”, γιατί δεν έχει καμία σημασία.

Του χρόνου μπορεί να βάλουν θέματα τόσο δύσκολα που ο πρώτος να γράψει 11 και οι βάσεις στις μεγαλύτερες σχολές να είναι στο 9 και το 8 και την επόμενη χρονιά να βάλουν τόσο εύκολα θέματα που με 15 να μην περνάς ούτε σε ΤΕΙ.

Επίσης, πρέπει να βγάλουμε από την μέση ότι οι πανελλήνιες, πρώτον, είναι δύο βδομάδες τον χρόνο οπότε πολύ πιθανόν κάποιοι να μην είναι στην καλύτερη κατάσταση και να μην γράψουν καλά, πράγμα που δεν επηρεάζει σε καμία περίπτωση την γνώση και τις ικανότητές τους και δεύτερον, παρόλο που οι πανελλήνιες είναι το καλύτερο και το πιο αξιοκρατικό σύστημα που έχουμε μέχρι στιγμής δεν παύει να είναι ένα σύστημα με πάρα πολλά προβλήματα που προωθεί την παπαγαλία και την στείρα απομνημόνευση, πράγματα που θα σου χρειαστούν άντε μέχρι να πάρεις το πτυχίο και μετά μπορείς να τα πετάξεις με περισσή ευχαρίστηση στα σκουπίδια όπου ανήκουν.

Και τέλος υπάρχει και ο παράγοντας προσφορά/ζήτηση. Όταν συνέχεια ανοίγουν σχολές, σε περισσότερες πόλεις είναι λογικό (και καλό κατά την γνώμη μου) να περνάει περισσότερος κόσμος, άρα να ρίχνουν τις βάσεις.

Οπότε παίρνοντας υπόψιν τα προηγούμενα και για να κλείσω επειδή κούρασα. 

Είναι ένας μαθηματικός του 13 καλύτερος από έναν μαθηματικό του 11, ή του 8;

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ!

Η φάση είναι όπως στη φόρμουλα, ή το ποδόσφαιρο. Όπως δεν μπορείς να συγκρίνεις οδηγούς και παίχτες από τα 50s, τα 90s και το σήμερα γιατί είναι πρακτικά εντελώς διαφορετικά αθλήματα που εξελίσσονται, έτσι ακριβώς και στις πανελλήνιες τα θέματα αλλάζουν και η κάθε χρονιά πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά.

Άρα, χαρείτε που πέρασαν τα παιδιά σας, ή μην χαρείτε, ή μην δίνετε σημασία όπως εγώ. Και ο χρόνος θα δείξει.

Και μην παίρνετε 200 τηλέφωνα για να μάθετε, θα σας πουν αυτοί. Ένα ματσάκι στο πλέι ήρθε ο μικρός να παίξουμε και τον πήραν 7 τηλέφωνα.