Άκου μάνα…

Ξέρεις ότι η σχέση σου με τους γονείς σου είναι τοξική όταν:

Συνομιλώ τον τελευταίο χρόνο -που είμαι εξαφανισμένη- με τους φίλους μου για διάφορα. Κάθε τρεις και λίγο πιάνω το στυλό και αρχίζω να γράφω κείμενα να στείλω στα παιδιά στην Κατιούσα και όλο τα αφήνω μισά. Το σπίτι μου πλέον θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο, αφού όπου και να κοιτάξεις υπάρχουν στοίβες με φύλλα από άρθρα που δεν τελείωσα ποτέ. Ίσως να φταίει που φοβάμαι μην είμαι ‘’εκτός τόπου και χρόνου’’ ή ‘’πολύ επιθετική’’ και ξύσω πληγές. Ίσως βέβαια και να φταίει που κάθε φορά που αρχίζω να γράφω σκέφτομαι και τα σχόλια και τις διορθώσεις που θα μου έκανε ο Δούκας μου και με παίρνουν τα κλάματα…. Ποιος ξέρει;

Θα επανέλθω λοιπόν με ζήτημα ‘’εκτός τόπου και χρόνου’’ για να τα πω να ξεθυμάνω. Έκανα που λέτε το λάθος να επικοινωνήσω με τους γονείς μου λίγο πριν την έναρξη της εξεταστικής περιόδου. Τιτάνιο λάθος που θα καταλάβουν μόνο όσοι αντιλαμβάνονται ότι στον καπιταλισμό η οικογένεια είναι μια ξεκάθαρα οικονομική σχέση. Και για να προλάβω όλους εσάς τους καλοθελητές που θα σπεύσετε να μας πείτε με πόση αγάπη σας μεγάλωσαν εσάς οι γονείς σας ή με πόση αγάπη μεγαλώνετε εσείς τα δικά σας παιδιά, θα σας πω απλά just wait! Wait μέχρι να έχετε την πρώτη ουσιαστική διαφωνία και στην μέση να παίζουν λεφτά.

Μόνο που η δική μου γενιά δεν χρειάζεται να περιμένει άλλο, ο ‘’γονιός-τραπεζίτης’’ είναι εδώ! Όλοι στον τομέα οικογένεια συζητάμε τα ίδια και, δυστυχώς, καταλήγουμε και στα ίδια. Το σύνθημα για όποιον δεν το ξέρει είναι «αν πάρω θέση, αν επιλέξω τι θέλω εγώ για την ζωή μου θα μου κόψουν τα χρήματα». Είμαστε ‘’οικονομικά εξαρτώμενοι’’ όπως επαναλαμβάνουν με στόμφο και περίσσια αυταρέσκεια οι τραπεζίτες, που μόλις έρθουν βέβαια τα δύσκολα αναλαμβάνουν ρόλο τοκογλύφου. Ξεφτιλίζοντας έτσι όλη την οικονομική στήριξη που προσφέρουν καθημερινά σε έναν νέο άνθρωπο που πιέζεται ασφυκτικά από όλες τις μπάντες να αντεπεξέλθει, σε όλων τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες. Η ‘’οικονομική εξάρτηση’’ μετατρέπεται «για τις θυσίες μου, μου χρωστάς, οπότε υπάκουσε» δείχνοντας όλη την σαπίλα που κρύβει από πίσω αυτή η κατά τα’ άλλα ανιδιοτελής αυτοθυσία.

Και για να μιλάμε συγκεκριμένα γιατί εμένα μου αρέσει τα «εν οίκω» όχι μόνο τα βγάζω «εν δήμω» , αλλά και «εν κράτει» και «εν τη γη ολάκερη». Το γεγονός καλέ μου γονιέ ή κηδεμόνα ότι με στηρίζεις οικονομικά, δεν σου δίνει το δικαίωμα, μόλις στην πρώτη εξεταστική κοπώ σε 2 από τα 6 μαθήματα, να έρθεις να μου τρίψεις το εκκαθαριστικό σου στην μούρη, ρωτώντας με αν αξίζει από τα λιγοστά σου έσοδα να σπαταλάς να με σπουδάσεις! Δεν σου δίνει επίσης το δικαίωμα να μου ορίσεις πώς και πού θα αφιερώσω τον χρόνο μου φεύγοντας από την σχολή, ή ποιον/α θα επιλέξω να έχω στο πλευρό μου! Κυριότερα όμως δεν σου δίνει το δικαίωμα να με χαρακτηρίσεις ‘’καλή’’ ή ‘’κακή’’ επένδυση, με το πτυχίο μου!!!

Η λεγόμενη λοιπόν ’’εφηβική επανάσταση’’, καλή μας μητέρα, δεν είναι επανάσταση απέναντί σας όπως δηλώνετε, αλλά στάση ζωής. Ούτε είναι αναίτια, καλέ μας πατέρα. Έχει αιτία την διαμόρφωση μιας νέας προσωπικότητας, αυτοτελούς. Της δικιάς μας! Των παιδιών σας! Και για να τα λέμε χύμα μπας και συνεννοηθούμε καμιά ώρα, όποιος το αρνείται ή δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, έχει χάσει πια τον ρόλο του γονιού και πλέον χρίζεται ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ! Τις ενδόμυχες κόντρες σου με τους γονείς της μικρής Αγγουροξυλάνθης από απέναντι για το ποιος έκανε το πιο όμορφο ή έξυπνο μωρό, μην μου τις φορτώνεις. Ποιανού πήρε περισσότερα Α, 10, 20, ποιος πέρασε στην καλύτερη σχολή, ποιος πήρε την καλύτερή δουλεία, άντρα και πτυχίο, τις ξεκίνησες όταν εγώ ήμουν στην κούνια, οπότε μην με ανακατεύεις. Την επιλογή σου να με σπουδάσεις σε ΑΕΙ γιατί «με 17.000 μόρια δεν πρέπει να δηλώσω ΤΕΙ», μην μου την πασάρεις επίσης.

Ξέρεις λοιπόν ότι η σχέση σου με τους γονείς σου είναι τοξική όταν κλείνοντας το τηλέφωνο απορείς για χιλιοστή φορά γιατί το απάντησες εξ αρχής. Όταν οι γονείς σου δηλώνουν πως θα έχουν ενιαίο μέτωπο απέναντί σου, γιατί η επιλογή σου στο δίλλημα που σου έθεσαν δεν ήταν συμμόρφωση. Όταν δηλώνεις στους φίλους σου ορφανή και αποκαλείς τους κολλητούς οικογένεια. Ξέρεις ότι η σχέση σου με τους γονείς σου είναι τοξική, όταν εσύ μετράς την υποχώρηση με βήματα ψυχικής κατάρρευσης και εκείνοι με €. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια σε ζουν θείες και γιαγιαδοπαππούδες, που έχουν ανακηρυχθεί ως εθνικοί εχθροί. Ίσως και όταν με τον τοίχο κάνεις πιο εποικοδομητικές συζητήσεις και λιγότερο ψυχοφθόρες. Όταν πας για γκρουπ θέραπι και τσάμπα τον πληρώνεις τον ταλαίπωρο, γιατί ‘’τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου’’, το κονκλάβιο ούτως ή άλλως έχει προαποφασίσει ότι φταις!

Για αυτό λοιπόν κοινωνικό μήνυμα από την Μαυρομάτα του Αντάρτη:

«οικογένεια είναι εκείνοι που επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας και όχι απαραίτητα εκείνοι που μας έφτιαξαν! Καμιά φορά δεν είναι κακό και να φυτρώνεις!»

Και γονιέ, το γεγονός ότι το παιδί σου δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις καινούριες απαιτήσεις, δεν σημαίνει ότι δεν σέβεται τον κόπο σου! Δεν μπεκροπίνει το στέρημά σου στα μπαρ, κατά πάσα πιθανότητα κλαίει σε εμβρυική στάση ακούγοντας έντεχνο τα ξημερώματα! Μήπως λοιπόν να ρίξεις καμιά ματιά και στο ξεχαρβαλωμένο σύστημα Παιδείας που του παρέδωσες;