Η Άνοιξη του Φθινοπώρου – Πολυτεχνείο
Μια νεολαία κι ένας κόσμος που πάσχιζε ν’ αναπνεύσει με μηχανική υποστήριξη, αγγίζοντας τα όρια του χαμού κάθε μέρα επτά χρόνια ατέλειωτης δικτατορίας! Αυτή την αλήθεια ζούσαμε πριν έρθει … η Άνοιξη του Φθινοπώρου!
Γράφει η Ηλέκτρα Στρατωνίου
Συμπληρώνονται πενήντα δύο χρόνια από την Ηρωική εξέγερση των Φοιτητών και του Λαού μας εναντίον της στρατιωτικής χούντας! Όλοι μας ξέραμε για το ηφαίστεια που κοιμόταν στις καρδιές των Ελλήνων! Τις νύχτες υψώνονταν μικρές φλόγες και καπνοί στον ουρανό της πατρίδας. Η ατμόσφαιρα μύριζε θειάφι, ο αέρας ασταμάτητα κουβαλούσε βογγητά πόνου που κρέμονταν πάνω στις πόρτες και στα θολά τζάμια των σπιτιών. Οι άνθρωποι μέσα ένιωθαν πως ήταν Οι Σκιές των Εξόριστων Αγωνιστών!
Τα μεσάνυχτα που οι φρουροί κοιμόνταν με το γκλοπ στα χέρια και τ’ όπλο στο πλευρό, τρυπούσαν κρυφά τους τοίχους σφυρίζοντας σιγανά την «Διεθνή» και ευθύς γίνονταν αόρατοι, έτσι δραπέτευαν! Δεν τους χωρούσαν τα κελιά των φυλακών, ούτε της εξορίας τα ξερονήσια, τα κολαστήρια του τρόμου και οι απειλές εικονικών και αληθινών θανάτων!
Ο λαός ξαγρυπνούσε, περίμενε κι αφουγκράζονταν μ΄ αγωνία ένα «Τώρα Εμπρός»! Θύμωναν, ντρέπονταν, πονούσαν για το άδικο, έκλαιγαν από τύψεις και ενοχές. Ο πόθος τους για Λευτεριά, ο έρωτας της ζωής και η ελπίδα τους για το αύριο βιάζονταν «παρά φύση» κι ο ύπνος τους φρικτό μαρτύριο, με ζωντανούς εφιάλτες μεταμφιεσμένους σε δικτάτορες και στρατηγούς, ταγματάρχες, λοχαγούς, λοχίες, βασανιστές, προδότες, ρουφιάνους, Κυπατζήδες και «κοπάδια» παρακρατικούς υπερπατριώτες που ορκίστηκαν στα ονόματα: Χίτλερ, Μεταξάς, Παπαδόπουλος.
Μια νεολαία κι ένας κόσμος που πάσχιζε ν’ αναπνεύσει με μηχανική υποστήριξη, αγγίζοντας τα όρια του χαμού κάθε μέρα επτά χρόνια ατέλειωτης δικτατορίας! Αυτή την αλήθεια ζούσαμε πριν έρθει … η Άνοιξη του Φθινοπώρου!

17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973 – ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!
Αυθόρμητα κι αποφασιστικά πάρθηκε η μεγάλη απόφαση της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ!!! Τράβηξαν τα σωληνάκια του οξυγόνου οι φοιτητές και ορθώθηκαν θεριά ανήμερα που ύψωσαν τις γροθιές, σκαλωμένοι στα κάγκελα μεθυσμένοι απ’ τα τραγούδια που γίνονταν συνθήματα και με κραυγές οργής, αγανάκτησης, ραγίζανε τα πεζοδρόμια και γιγάντωσε το μπόι τους ακούμπησε τ’ ουρανού τη στέγη και ήταν έτοιμοι ώριμοι για το θαύμα του ακατόρθωτου, του υπέρτατου, του τελικού αγώνα της κατάκτησης του δικαιώματος της Ύπαρξης Τους! Ξεχύθηκαν στους δρόμους και οι καταπιεσμένοι, ζήτησαν πίσω την Ζωή τους, των Παιδιών Τους την Ζωή και την Περηφάνια Τους!
ΠΑΛΕΨΑΝ και ΝΙΚΗΣΑΝ!!!
Πλήρωσαν μ’ αίματα και νεκρούς το Τίμημα της Λευτεριάς Τους!
Πάντα μ’ αυτό το νόμισμα πλήρωναν οι Επαναστάτες!
Μ΄ αυτό θα ξαναπληρώσουν χίλιες φορές αν χρειαστεί!
Ο κήπος της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ανθίζει όταν ποτίζεται με Θυσίας Αίμα!
Η ιστορία έγραψε: ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 !!
Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ!!
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!
Ηλέκτρα Στρατωνίου
