Αγγελική Ραυτοπούλου – Η κλίμακα της ομιλίας

Ένα στρογγυλό κομμάτι φωνής,
στην κλίμακα της ομιλίας μια ηδονή αλαφροΐσκιωτη
στο αφίλητο στόμα της ημέρας,
μια αμυχή ίσα να περνά ο αγέρας
στον κάματο χεριών, ματιών, ανθρώπων.

Ένα στρογγυλό κομμάτι ψιθυρισμού
-ίσα που να προλάβεις το λεωφορείο
να μην σε σφίξει η πόρτα στην ανάβαση-
και μ´ ένα επιφώνημα ευχαρίστησης
-χαμηλό και κουρασμένο-
αετοφόρα όνειρα να χάσκουν στο κενό.

Στο τσεπάκι σου δεν ευδοκιμεί κήπος,
διαβιοίς εντός των τειχών της πόλεως ησύχως
μ´ ευγνωμοσύνη που ζεις από τύχη.
Και το τσεπάκι σου στεγνό από λουλούδια,
μαντήλια, ευχές και καλωσορίσματα.

Κι ο θάνατος να ευδοκιμεί στην γειτονιά σου
και τα παιδιά καμένα οδοφράγματα
στης σφαίρας την πορεία.
Κι εσύ αλάργα να θαρρείς πως πετούν τα μαύρα τα πουλιά
και ν´ αναρωτιέσαι πού τάχα να έφταιξες.
Εσύ δεν κάνεις θόρυβο, ούτε όπλο κρατάς.

Ολοστρόγγυλο κομμάτι φωνής
μες στην σιωπή ενός πολύβουου εκτελεσμένου κόσμου ησυχάζεις.
Οξύμωρο σχήμα χωρίς μέλλον.

Ο κόσμος σου ένα κενό γεμάτο στρογγυλά κομμάτια σιωπής.

Αγγελική Ραυτοπούλου