Πόσα ΜΜΕ θα συγκινούνταν αν είχε πνιγεί;
Αν είχε πεθάνει ο 17χρονος Μοχάμεντ, με τα πλαστικά μπουκάλια για σωσίβιο, δε θα ήταν εξίσου μεγάλη η συγκίνηση των ΜΜΕ. Τόσοι και τόσοι μετανάστες έχουν βρει έναν υγρό τάφο προσπαθώντας να βρουν καταφύγιο, γιατί να τα συγκινήσει ένας παραπάνω, αφού δεν το έκαναν οι χιλιάδες προηγούμενοι;
Ο 17χρονος Μοχάμεντ από το Μαρόκο φτιάχνει ένα πρόχειρο σωσίβιο με πλαστικά μπουκάλια και ρίχνεται στη θάλασσα για να κολυμπήσει ως την ισπανική ακτή και να… σωθεί. Οι στρατιώτες τον συλλαμβάνουν και κόβουν τη διαδρομή του και τις ελπίδες του. Πολλά ΜΜΕ μυρίζονται ψητό, προβάλλουν τα στιγμιότυπα και κάνουν λόγο για συγκλονιστικές εικόνες από τη Θέουτα της Αφρικής.
Με εξίσου μεγάλη συγκίνηση προβάλλουν την εικόνα του Ισπανού που με αυτοθυσία διέσωσε ένα βρέφος από πνιγμό. Έτσι μπορούν να κρύψουν καλύτερα το τείχος που χτίζει η Ισπανία και η ΕΕ για τους υπόλοιπους.
Αν ήταν βέβαια στο Αιγαίο ο 17χρονος, μπορεί να τον κατηγορούσαν γιατί μολύνει τις θάλασσές μας με μπουκάλια και θέλει να αλλοιώσει στη στεριά τον πολιτισμό μας και τη θρησκεία μας. Τώρα όμως το πράγμα αλλάζει…
Αν είχε πεθάνει ο 17χρονος Μοχάμεντ, δε θα ήταν εξίσου μεγάλη η συγκίνηση. Τόσοι και τόσοι μετανάστες έχουν βρει έναν υγρό τάφο προσπαθώντας να βρουν καταφύγιο, γιατί να τους συγκινήσει ένας παραπάνω, αφού δεν το έκαναν οι χιλιάδες προηγούμενοι;
Αν ήταν Έλληνας ο διασώστης του βρέφους, θα περνούσε ίσως σε μονόστηλα εφημερίδων και τα ψιλά των άλλων ΜΜΕ. Αν το μωρό ήταν στην κοιλιά της μητέρας του μπορεί να μην προκαλούσε την ίδια συγκίνηση γιατί… “δεν την γκαστρώσαμε εμείς…”.
Η ΕΕ και τα ΜΜΕ έχουν πάντα αρκετή ανθρωπιά και ευαισθησίες, σε αντίθεση πχ με τις χώρες της Αφρικής (Μαρόκο) και της Ασίας (Τουρκία), που παίζουν παιχνίδια με τους μετανάστες. Για όλα όμως υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και χώρος, στις κατάλληλες ποσότητες…
