Θέατρο τη Δευτέρα: «Η πινακοθήκη των ηλιθίων» του Νίκου Τσιφόρου
Ένας άνθρωπος με φαντασία σχεδιάζει ένα παράξενο πείραμα. Βάσει τηλεφωνικού καταλόγου αναμιγνύει έναν άνδρα, μία γυναίκα, τον έρωτα, το χρήμα και την ανθρώπινη ηλιθιότητα, στο έργο του Νίκου Τσιφόρου «Η πινακοθήκη των ηλιθίων» που παρουσιάζει σήμερα η στήλη.
Ένας άνθρωπος με φαντασία σχεδιάζει ένα παράξενο πείραμα. Βάσει τηλεφωνικού καταλόγου αναμιγνύει έναν άνδρα, μία γυναίκα, τον έρωτα, το χρήμα και την ανθρώπινη ηλιθιότητα, στο έργο του Νίκου Τσιφόρου «Η πινακοθήκη των ηλιθίων» που παρουσιάζει σήμερα η στήλη.
Η Αλίντα Πασκουάλε και ο Αντρε Ντεντιέ – παντελώς άγνωστοι μεταξύ τους – ειδοποιούνται ότι είναι κληρονόμοι του άγνωστου και στους δύο Ιωσία Τέρινγκτον. Ταξιδεύοντας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, για να πάρουν την κληρονομιά, γνωρίζονται στο πλοίο και ερωτεύονται, παντρεύονται και πιστεύουν ότι θα συγκληρονομήσουν. Όταν όμως απροσδόκητα εμφανίζεται ο ονειροπόλος κύριος Τέρινγκτον και απαιτεί να χωρίσουν προκειμένου να πάρουν χρήματα, αρνούνται αποδεικνύοντάς του ότι ο έρωτας υπερτερεί του συμφέροντος και καταδικάζοντας αυτόν που ήθελε να αποδείξει την ηλιθιότητα των ανθρώπων, την οποία ταύτιζε με τα οικονομικά συμφέροντα, τον αναγκάζει να παραδεχτεί τη δική του ηλιθιότητα…
Ο Γιώργος Κιμούλης στο έργο «Η πινακοθήκη των ηλιθίων» του Νίκου Τσιφόρου
Το έργο πρωτοπροβλήθηκε από την εκπομπή της ΕΡΤ «Το θέατρο της Δευτέρας», το 1983, σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου. Μουσική σύνθεση: Ανακρέων Παπαγεωργίου. Σκηνικά – κοστούμια: Τάσος Ζωγράφος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Κιμούλης, Πέγκυ Σταθακοπούλου, Μπάμπης Γιωτόπουλος, Γιάννης Αργύρης, Αγνή Βλάχου, Χρήστος Πάρλας, Στράτος Παχής, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Γκέλυ Τριάντη, Ορφέας Ζάχος, Θεοδόσης Ισαακίδης, Ελένη Καψάσκη, Ναπολέων Καλλής.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
