Τέσσερις τοίχοι είναι πολλοί, μα όχι αρκετοί για να κλειστεί η φωνή… – Μήνυμα αλληλεγγύης στην Ισπανία από κομμουνιστές καλλιτέχνες

Μπορείς να το πεις με στίχους…

Εκεί που η αφή συναντά τις αποστάσεις.
Στο νόημα που βρίσκουν οι αισθήσεις.
Έρχονται τα μηνύματα από μακριά
και κάθονται πάνω στο δέρμα.
Ο ήλιος από το παράθυρο σκουντάει την περιέργεια
Κραυγές ακούγονται και νότες απ’ τον κόσμο.
Μες στο κεφάλι είναι κλεισμένο ένα παιδί
που θέλει να παίξει με τη ζωή
που θέλει να φωνάξει.
Τέσσερις τοίχοι είναι πολλοί, μα όχι αρκετοί για να κλειστεί η φωνή.
Κι ύστερα πάλι, πρέπει κάπως να γεμίσει το ντουλάπι.
Γιατί η φωνή θέλει παλμό
και αίμα, να μεταφέρει τα μηνύματα στο σώμα.
Η ανάσα καλυμμένη μα όχι και τα μάτια
Κοιτάμε από ψηλά το μέτωπο του κόσμου
Μετράμε πυρετό στις συνειδήσεις
Μετράμε τους νεκρούς
Γεμίζουμε τη λίστα στην καταδίκη του υπαίτιου
Οι μηχανές δουλεύουν στα εργοστάσια
Η ασθένεια ξεπηδά απ’ τα γρανάζια
Μα πιο πολύ φοβάσαι και ζητάς
Εκτός απ’ το κορμί να μη νοσήσει το μυαλό
Να μην πονέσει κι άλλο το παιδί που είναι να γεννηθεί
πως δεν το μπορεί ακόμα ο κόσμος
Ξυπνάμε μουσκεμένοι από τον ιδρώτα
Έχουνε τα κεφάλια μας αδειάσει
Και όμως, απέξω ακούγεται να βγαίνει απ’ το παλιό
ο ήχος που κάνει το φως μες στην ομίχλη.
Κοιτάμε δυο φορές τον διπλανό μας
Τον ακουμπάμε από μακριά
Μικρόβιο από τα λίγα αυτό το νέο
Κολλάει μες στα μηνύματα αντοχής
Και εκείνα γράφονται συνθήματα μες σε λευκούς θαλάμους
Έρχονται δυο-δυο ή τρεις-τρεις, κάτω από δέκα
και μεταφέρουνε τα νέα
Σημαία μόνο να μη λυγίσει ούτε ένας
Ακούνε και στα απέναντι μπαλκόνια
Σήματα χτυπάνε στους τοίχους δυνατά
Ο γείτονας μαθαίνει ότι κάτι έπρεπε να κάνει
Αγγίζει της καρδιάς του τη βαλβίδα
Έτσι κάνει πάντα η φωνή
Μες στο κεφάλι κλεισμένο ένα παιδί
που θέλει να παίξει με τη ζωή
που θέλει να φωνάξει

Μένουμε δυνατοί!

Μπορείς να το πεις χορεύοντας ισπανικούς χορούς.

Μπορείς να το πεις με μια ανακοίνωση, σαν αυτή της ΤΟ Καλλιτεχνών Αττικής της ΚΝΕ.

«Ακούμε τα μηνύματα που στέλνουν οι εργαζόμενοι και οι λαοί από όλες τις χώρες, στέλνουμε και εμείς το δικό μας!

Δεν μένουμε σιωπηλοί, μένουμε δυνατοί. Δυνατοί τώρα, δυνατοί στους αγώνες που έχουμε να δώσουμε την επόμενη μέρα της πανδημίας.

Η κατάσταση που ζει ο λαός σήμερα αναδεικνύει και στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις χώρες πως όποιο μείγμα πολιτικής διαχείρισης και αν επιλέγεται από τις κυβερνήσεις, ο λαός βρίσκεται πάντα να πληρώνει το λογαριασμό. Να πληρώνει και τα κέρδη στην ανάπτυξη και την χασούρα στην κρίση. Ο λαός να χάνει δικαιώματα και κατακτήσεις, ο λαός να κάνει υπομονή, να βάζει πλάτη.

Οι χιλιάδες νεκροί του κορονοϊού, οι υπερωρίες των εργαζόμενων που σήμερα τους λένε ήρωες όταν χθες τους αγνοούσαν, οι τεράστιες ελλείψεις στα δημόσια συστήματα υγείας, οι χώροι δουλειάς – νεκροταφεία για τους εργαζόμενους είναι το πρόσωπο του καπιταλισμού που δεν μπορεί να κρυφτεί. Στις χώρες της ΕΕ όπως και αλλού η υγειά και η ζωή των εργαζομένων κρίνεται από την πολιτική του “κόστους – οφέλους”, μπαίνει στην ζυγαριά του καπιταλιστικού κέρδους .

Οι λαοί κάθε χώρας συνομιλούν με την τέχνη τους, δένονται με τους αγώνες τους.

Και επειδή ξέρουμε καλά πως “ο λαός σώζει τον λαό”, δεν μένουμε σιωπηλοί, δεν κάνουμε υπομονή.

Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός!»

Μπορείς να το πεις στη γλώσσα σου, στη γλώσσα του αγώνα, της αλληλεγγύης ή της τέχνης, που είναι παγκόσμιες.

Το νόημα θα μείνει ίδιο. Μένουμε δυνατοί, συνεχίζουμε τον αγώνα!