Urban Pulse – Σημάδια στους αγκώνες

Καινούριο βίντεο-κλιπ από τους Urban Pulse από τον ομώνυμο δίσκο που έρχεται.

Urban Pulse: https://www.facebook.com/Urban-Pulse-…
Sumo Beats: https://www.facebook.com/sumobeats/
Κοινοί θνητοί: https://www.facebook.com/koinoi.thnitoi/
Αντώνης Μειμάρης: https://www.facebook.com/profile.php?…

Στίχοι

Άλλοι φτάσαν 30, να πουν μια ρίμα σοβαρή
μα ακόμα δεν καταλάβανε, που πηγάζει η παρακμή
εντάξει
Για αντοχή, μα ποιος μιλάει για ανατροπή
Ποιος δεν φοβάται, η μούρη του να σταμπαριστεί
Εγώ το παίζω αλλιώς, η διαδρομή μου εκτό
για τους κάγκουρες φίλους μου μοιάζω απογοητευτικός
όσο στενεύει ο κλοιός, θα μένω αμαρτωλός
ελάτε βρείτε με Μαρτίου αν δεν μπορείτε αλλιώς
Των ζωών μας ο κόμπος δημιουργίας λόγος
κάνω τον φόβο να φοβάται, αντίθετος ρόλος
είμαι μπαρούτι σε στόματα κάνει γκέλα ο χρόνος
είμαι σαν uppercut Muhammad Ali κρατημένος φόρος
Οι φωνές της μοναξιάς ραγίζουν πίστες
σαν το βλέμμα της Ηρώς Κωνσταντοπούλου στους φασίστες
φτιάχνουν πλέον ψηφιακά οι χαφιέδες λίστες
με digital ασφαλίτες και εθνίκια αριβίστες
Δεν ονειρεύτηκα καριέρα, συμβατού τραγουδιάρη
προτιμώ την νύχτα πλύστρα και το δειλινό φτυάρι
αφού με τους συμβιβασμούς τα σπάσαμε ένα φεγγάρι
να πα να γαμηθούν κρατάω στην τσέπη το ζάρι
Στην γωνιά της ιστορίας λιμάρω μαχαίρι
είμαι απ’ αυτούς που το σφίγγουν, δεν το γλείφουν το χέρι
Μωρέ δεν πάτε στο διάολο που λέει ένα γέρο μηδένι
είμαι ανάποδος και όποια κι όποιος με θέλει

Σημάδια στους αγκώνες
χάρισμα τα χρόνια μας στις μπάρες
Κοίτα που τώρα γίνονται παρεμβολές
πάνω από μπάσα και κιθάρες
Αέναη νύχτα που κόλλησε η κλεψύδρα
στην ασχήμια

Και όχι δεν κάηκα απ’ τα ξίδια
Κάηκα όταν κατάλαβα ότι είναι οι άνθρωποι σκουπίδια
Και μην νομίζεις βλάκα ότι με βγάζω στην απ’ έξω
Είμαι το ίδιο βρόμικος παλεύω να τ’ αντέξω
Με πονάει που δεν θυμάμαι πολλά απ’ τα εφηβικά μου χρόνια
Μείναν μόνο συμπλέγματα και βγάζουνε δόντια
Όταν πάω να ξεφύγω απτό κλουβί και όταν δαγκώνουν
Αφήνουν σημάδια στο κορμί
|Ανεξίτηλα
Είναι ατύχημα η ύπαρξη και πόνος, δεν με λέρωσε ο φθόνος μόνο ο χρόνος
που κυλά και χάνεται μηδέν βγαίνει το άθροισμα και η πίκρα αυξάνεται
Όλο τα ίδια και τα ίδια
Μία κόπια τα γραπτά μου όπως τα χρόνια που φεύγουν τα γαμήδια και δεν γυρίζουν πίσω
Δως μου 5 ζωές να χαραμίσω να λερώνω το λευκό με γκρίζο όπως
Λέρωσα τετράδια γράφοντας παρακμής εδάφια μέσα σε δωμάτια πνιγμένα απ’ τους καπνούς
Μετρώντας τους σφυγμούς ενώ κατέρρεαν της σκέψης τα δοκάρια
Χωρίς το μίσος τι θα ζέσταινε τις καρδιές τα βράδια

Σημάδια στους αγκώνες
χάρισμα τα χρόνια μας στις μπάρες
Κοίτα που τώρα γίνονται παρεμβολές
πάνω από μπάσα και κιθάρες
Αέναη νύχτα που κόλλησε η κλεψύδρα
στην ασχήμια

Δεν σας ρώτησα ποτέ δεν με ρωτήσατε έμενα
Τώρα τι κάνετε; Πάτε να μου βάλετε φρένα;
Δεν θα μετρήσω πολύ. Κάνω βουτιά στην αρένα
Τώρα τι κάνετε; Πάτε να μου βάλετε φρένα;