Στη Μάγδα Φύσσα, “Πάω να ξεχειμωνιάσω”

“Εσύ μάνα με γέννησες, μα ‘γω θα σ’ αναστήσω, για στα στερνά σου με αϊτού, φτερά να σε θωρήσω, να στέκεις πα’ στα κράκουρα και μπόι να ορθώνεις, να μη σ’ αγγίζει του καιρού, ο κουρνιαχτός της σκόνης”.

Ο Κώστας  Μουγιάκος και οι συνεργάτες του, “Χωρίς Ρεφρέν”, μάς έστειλαν το τραγούδι τους για την Μάγδα Φύσσα κι εμείς το μοιραζόμαστε μαζί σας.

“Είναι εβδομάδα μνήμης, τιμής και κινητοποίησης για τον αξέχαστο αγωνιστή Παύλο Φύσσα.

Ο Παύλος βρίσκεται στα καλοκαίρια των καρδιών μας. Εκεί είναι η θέση του, όπως και οποιουδήποτε ανθρώπου αγωνίζεται και πέφτει μαχόμενος για τα ιδανικά του, υπερασπίζοντας τους διπλανούς του, την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη.

Το τελευταίο μας τραγούδι είναι αφιερωμένο στη Μάγδα Φύσσα”

Δε σ’ έχω μάνα να θρηνείς, να βαριαναστενάζεις,

να μαυροντύνεις το κορμί και να κοψομεσιάζεις,

πάν’ από κρύα μάρμαρα, χειμώνα καλοκαίρι,

και στην καρδιά μου, δάκρυα, να μπήγεις σα μαχαίρι.

Εσύ μάνα με γέννησες, μα ‘γω θα σ’ αναστήσω,

για στα στερνά σου με αϊτού, φτερά να σε θωρήσω,

να στέκεις πα’ στα κράκουρα και μπόι να ορθώνεις,

να μη σ’ αγγίζει του καιρού, ο κουρνιαχτός της σκόνης.

Για να κοιτάζουν οι σκυφτοί, γκρεμών την περηφάνια,

πλοία να γένουν που ποθούν, κύματα ωκεάνια.

Εν’ άδειο τάφο μάνα μου, φωτίζει το καντήλι˙

είναι πουλιά όσα φιλιά, μου δρόσισαν τα χείλη,

και τραγουδούν καθώς πετούν˙ τρέχω να τα προφτάσω˙ στα καλοκαίρια των καρδιών, πα’ να ξεχειμωνιάσω.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: