“Είναι κάτι παραπάνω από τραγούδια, κάτι παραπάνω από μουσική…” – Τραγούδι αλληλεγγύης στους Grup Yorum στα ελληνικά

Ένα συλλογικό χιπ-χοπ τραγούδι για να τιμήσει τον αγώνα των Grup Yorum και τη θυσία των συντρόφων τους.

Στίχοι:

Πένθιμος Clown:

Όσο φιμώνουν φωνές των συντρόφων μας
τόσο επιστρέφουμε εξοργισμένοι
η αλληλεγγύη είναι αυτό που απομένει
ενώ ο Erdogan διαιρεί και βασιλεύει
Αναγκάζουν τα αδέρφια μας να κάνουν απεργία πείνας
για να διεκδικήσουνε τα δικαιώματα τους
γι’ αυτό και θα θρηνούμε ενώ θα χάνονται οι δικοί μας
πολεμάμε για ζωή, πολεμάνε για θανάτους

Νιόνιος:

Αγέρα πάρε τη φωνή μου και ταξίδεψε την
σ’ ένα λευκό κελί κάπου μες στην Τουρκία
εκεί που οι πολλοί ρίχνουν κατάρες στον αφέντη
κι οι λίγοι γίνονται για τους πολλούς ακόμα μια θυσία
Δώσε κουράγιο, υπομονή, κάνε το θρήνο τους οργή
γιατί το κτήνος δε γνωρίζει από συμπόνια
Σε μπαλκόνια, σε πλατείες κελαηδάν τα χελιδόνια
κι ανταμώνουν τους συντρόφους τους κάτω από τη γη

Daisy chain:

Όσες φορές κι αν μας σκοτώσουνε τα λόγια μας θα ζήσουνε
υψώνουμε φωνές γιατί ο αγώνας συνεχίζεται
Ο λόγος είναι το όπλο και τα όπλα δεν θ’ αφήσουμε
γι’ αυτούς που έχουν φύγει δυο φορές θα πολεμήσουμε
Πάνω οι γροθιές κάτω το κάθε σύστημα τους
πρώτη γραμμή απέναντι στα σκυλιά του κράτους
και στη μηχανή που τρέφεται από τους θανάτους
όσο υψώνουν τείχη θα μας βρίσκουνε μπροστά τους

ΚΚ:

Είναι κάτι παραπάνω από τραγούδια
κάτι παραπάνω από μουσική
είν’ η ρωγμή που αφήνει χώρο στα λουλούδια
κι οι ρίζες τους θα μένουνε για πάντα εκεί
Είναι ο λόγος που περνάει στον αγώνα
και ρίχνεται στη μάχη με τη νέα Βαβυλώνα
Όταν ο θάνατος έχει πολλά να πει
κι η θυσία φαντάζει μικρότερη απ’ τη ζωή

Βάγγος Μπεκ:

Το τίμημα της αντίστασης σ’ ένα ατελείωτο χειμώνα,
κι άλλος δρόμος δεν υπάρχει, μόνο αυτός του αγώνα,
Χιλιάδες λέξεις οργισμένες σε μία μόνο εικόνα,
μες στο χώμα, να δούμε νεκρό κάθε ηγεμόνα
Μίσος ατέρμονο και εκδίκηση ονείρων,
προς τιμήν των συντρόφων που ‘ναι σε καθεστώς ομήρων
που δε πίστεψαν σε λόγια εθνοσωτήρων
κι οι φωνές τους ξεχωρίζουν εν μέσω πολλών ψιθύρων

TNT(Rationalistas):

Στο τσιμέντο δεν φυτρώνουν τα λουλούδια
οι φωνές δεν βγαίνουν πίσω απ’ τα κελιά
μα θα μείνουνε για πάντα σ’ ένα τούρκικο ρυθμό
να αμφιβάλουν τα επικίνδυνα μυαλά
Τα τραγούδια που ακόμα δεν γραφτήκαν
αυτές οι μάχες που ακόμα δεν δοθήκαν
γίνονται υπόσχεση τα δάκρυα να γίνουνε φωτιά
στο δρόμο για τη λευτεριά

Νικολέιν(Σπείρα):

Φωνές υψώνονται απανταχού
απ’ τα κελιά της πόλης ως τα βάθη του βουνού
τσακισμένες σάρκες απ’ τα νύχια του αρπαχτικού
απεργία πείνας μέχρι την κραυγή του λυτρωμού
Είναι οι μέρες αβάσταχτες και κρύες
είναι οι επιλογές που γίνονται θυσίες
πουλιά ελεύθερα εγκλωβισμένης γης
Grup Yorum’la Birlikteyiz!

Νος:

8 μπάρες με πόνο γραμμένες στο χέρι
300 μέρες με το φόβο καρτέρι
έφτασε ο κόμπος στο χτένι, ελευθερία σημαίνει
να τραγουδάς πιο δυνατά και κάνεις δεν σωπαίνει
πες πως θα ‘ταν αν δεν είχαμε lives
σε καταλήψεις, πλατείες και χιλιάδες freestyles
πες πως θα ‘ταν αν σου κλειναν το στόμα
βλέπεις το κράτος σκοτώνει αθώους ακόμα

Στέλιος748:

Με μια μανία να τα πούμε αξεπέραστη
να σπάσουμε σιωπές, να κατευθύνουμε την ένταση
Αυτοί πνίγουν φωνές και η ελευθερία εύθραυστη
κι όσοι τους πολεμούν μένουν αθάνατοι κι αγέραστοι
στη μνήμη, αυτό που μου ‘χει μείνει να πράττω και να σκέφτομαι
κι η σκέψη μου λιμοκτονεί κοντά 300 μέρες
Άμα δεν σβήσει από μόνη της, μπορεί να της χαρίσετε σιωπή
με φυλακή ή και με σφαίρες