Μη σταματάτε! Συνεχίστε να αναπνέετε! Don’t stop! Keep the breath on! – Ψήφισμα αλληλεγγύης του ΣΕΗ στο λαό των ΗΠΑ

Την αλληλεγγύη του στον λαό των ΗΠΑ που αγωνίζεται για να μπορέσει να ανασάνει και τον αποτροπιασμό τους για την βάρβαρη δολοφονική καταστολή της κυβέρνησης των ΗΠΑ, εκφράζει το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Το ψήφισμα του ΣΕΗ διαβάστηκε στη συγκέντρωση των Σωματείων Καλλιτεχνών και εργαζομένων στο χώρο του πολιτισμού στα Προπύλαια: 

«Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής…

η καρδιά του “ελεύθερου κόσμου”…

ράγισε!

11.000 νεκροί κάθε χρόνο λόγω της ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής και οπλοχρησίας.

104.000 νεκροί λόγω της πανδημίας.

40.000.000 άνεργοι λόγω της οικονομικής κρίσης.

Ηνωμενες Πολιτείες Αμερικής…

η καρδιά του “ελεύθερου κόσμου”…

έσπασε!

4.500 συλλήψεις σε όλη τη χώρα λόγω των αναταράξεων που έχουν ξεσπάσει μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αφροαμερικανού εργάτη Τζορτζ Φλόιντ.

Το αμερικάνικο όνειρο αναδίνει θάνατο!

Απαγόρευση κυκλοφορίας.

Ανάπτυξη στρατιωτικής αστυνομίας στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Λος Άντζελες.

Φιλαδέλφεια.

Ατλάντα.

Στο πλαίσιο των επιχειρήσεων καταστολής καταμετρούνταν μέχρι χθες τουλάχιστον 4 νεκροί σε Ιντιανάπολις, Ντιτρόιτ, Μινεάπολις.

Δεν μπορούμε ν’ αναπνεύσουμε!

Το αμερικανικο όνειρο στάζει αίμα!

Ενδεικτικά αναφέρουμε…

το φόνο του 17χρονου Αφροαμερικανού Τρέιβον Μάρτιν τον Μάρτη του 2012 στη Φλόριντα,

το φόνο του Έρικ Γκάρνερ τον Ιούλη του 2014 στη Ν. Υόρκη!

το φόνο του 18χρονου Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουσον!

το φόνο του 22χρονου Τζον Κρόφορντ στο Οχάιο!

το φόνο του 25χρονου Εζίλ Φορντ στην Καλιφόρνια τον Αύγουστο του 2014!

το φόνο του 19χρονου Τόνι Ρόμπινσον στο Ουισκόνσιν!

το φόνο του 32χρονου Φίλιπ Χουάιτ στο Νιου Τζέρσι τον Μάρτη του 2015!

Σηκωθείτε από πάνω μας!

Πονάει όλο μας το σώμα!

Σηκωθείτε από πάνω μας!

Δεν μπορούμε ν’ αναπνεύσουμε!

Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών εκφράζει την οργή και τον αποτροπιασμό του για το σαδιστικό έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος του 46χρονου Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ και ενώνει τη φωνή του με τις χιλιάδες λαού και νεολαίας που διαδηλώνουν ενάντια στη βαρβαρότητα και την καταστολή της αμερικανικής κυβέρνησης, του αμερικανικου κράτους!

Στην καρδιά, υποτίθεται, του “ελεύθερου κόσμου”, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, οι φυλετικές διακρίσεις, η πιο ακραία μορφή των κοινωνικών ανισοτήτων, συνεχίζονται όλα αυτά τα χρόνια αμείωτες!

Η κυβέρνηση Τραμπ, όπως και του προκατόχου του, Μπαράκ Ομπάμα αλλά και όλες οι έως τώρα αμερικανικές κυβερνήσεις, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, όλα αυτά τα χρόνια έχουν τεράστιες ευθύνες!

Τα ρατσιστικά εγκλήματα, η αστυνομική βία, η καταστολή δεν σταμάτησαν ποτέ!

Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ, με τους πολέμους και τις επεμβάσεις που διεξάγουν σε βάρος των λαών τροφοδοτούν το φυλετικό και εθνικιστικό μίσος, τον φασισμό.

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια, εκτίθενται σοβαρά με το να παρουσιάζουν τις ΗΠΑ σαν “σύμμαχο” μας αλλά και για το γεγονός ότι έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε μια απέραντη βάση του ΝΑΤΟ που ουσιαστικά ξεπλένει το ρόλο των αμερικανικών κυβερνήσεων!

Οι ηθοποιοί υψώνουμε το ανάστημά και τη φωνή μας, εντείνουμε την πάλη μας ενάντια στις πραγματικές αιτίες που δημιουργούν και ενισχύουν το φασισμό, τον εθνικισμό, την ξενοφοβία και το ρατσισμό, ενάντια σε όλα τα φασιστικά μορφώματα, που το ίδιο το σύστημα εκτρέφει.

Παλεύουμε για μόρφωση, δουλειά, για τον πολιτισμό και την τέχνη που μας αξίζει, για μια ζωή με δικαιώματα που να βάζει μπροστά τις δικές μας ανάγκες!

Η επόμενη μέρα είναι ήδη εδώ.

Είμαστε όλοι εδω!

Για να καρφώσουμε με τις δικές μας λέξεις τη σιωπή!

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΤΕ!

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΤΕ!

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΕΤΕ!

DON’T STOP!

KEEP THE FIGHT ON!

DON’T STOP!

KEEP THE BREATH ON!

(Πολλές δεκαετίες πιο πριν, το 1938, ο εθνικός ποιητής των μαύρων, ο Langston Hughes, έγραψε το πιο κάτω ποίημα. Έγραψε για τις Ζωές των Παιδιών που Αξίζουν, είτε είναι λευκές είτε μαύρες· για τις ζωές των παιδιών που σκοτώνονται, γιατί πάντοτε παιδιά είναι που σκοτώνονται, χωρίς λύπη, χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, απ᾽ τα διάφορα κέντρα εξουσίας· για τα παιδιά που η ανδρεία τους υμνείται επ᾽ ολίγον υποκριτικά σ᾽ επιφυλλίδες κι αργότερα πετιέται, όπως και τα νεκρά τους σώματα, σ᾽ ανήλιαγα μνήματα και φυλακισμένους τάφους. Το ποίημα του Langston Hughes λαμβάνει ως αφορμή τα λιντσαρίσματα των μαύρων την εποχή των λεγόμενων Νόμων Jim Crow (Jim Crow Laws), οι οποίοι επέβαλλαν τον διαχωρισμό (segregation) των μαύρων και των λευκών σε όλους τους δημόσιους χώρους.)

Langston Hughes, “Τα παιδιά που πεθαίνουν”

Γράφω για τα παιδιά που πεθαίνουν, Μαύρα και λευκά, Γιατί παιδιά σίγουρα θα πεθαίνουν. Οι γέροι και οι πλούσιοι θα ζήσουνε για λίγο ακόμη, ως συνήθως, τρώγοντας αίμα και χρυσό, αφήνοντας παιδιά να πεθαίνουν.

Παιδιά θα πεθαίνουνε στους βάλτους του Μισισσιπή, Οργανώνοντας κολίγες Παιδιά θα πεθαίνουνε στους δρόμους του Σικάγο, Οργανώνοντας εργάτες Παιδιά θα πεθαίνουνε στους πορτοκαλεώνες της Καλιφόρνια Λέγοντας σ᾽ άλλους να ενώσουνε δυνάμεις Λευκούς και Φιλιππίνους, Νέγρους και Μεξικανούς. Κάθε λογής παιδιά θε να πεθαίνουν, Που δεν πιστεύουνε στο ψέμα, στα λαδώματα και στον συμβιβασμό Και σε μιαν άθλια ειρήνη.

Ως φυσικόν, σοφοί και μορφωμένοι αυτοί που γράφουνε τα κείμενα τα ωραία στις φυλλάδες Κι οι κύριοι με το Dr. μπρος στα ονόματά τους, Λευκοί και μαύροι, Που κάνουν έρευνες και γράφουνε βιβλία, Θα συνεχίσουνε να υφαίνουν λέξεις, για να πνίξουν τα παιδιά που πεθαίνουν, Και τα διεφθαρμένα δικαστήρια, Κι οι μιζαδόροι μπάτσοι, Κι οι αιμοβόροι στρατηγοί και οι φιλάργυροι ιεροκήρυκες Όλοι θ᾽ ασκώνουνε τα χέρια τους ενάντια στα παιδιά που πεθαίνουν, Χτυπώντας τα με νόμους και με ρόπαλα, με ξιφολόγχες και με σφαίρες Για να τρομάξουν τον λαό – Γιατί τα παιδιά που πεθαίνουν μοιάζουνε σαν το σίδερο στο αίμα του λαού – Κι οι γέροι και οι πλούσιοι δεν θέλουν o λαός Να πάρουν γεύση από το σίδερο των παιδιών που πεθαίνουν, Δεν θέλουν ο λαός να πάρουν πρέφα ποια είναι η δύναμή τους, Να πιστεύουν έναν Angelo Herndon, ή έστω να ενώσουνε δυνάμεις

Ακούστε, παιδιά που πεθαίνετε – Ίσως, τώρα, δεν θα υπάρξει μνημείο για σας Παρά μονάχα μέσα στις καρδιές μας Ίσως τα σώματά σας να χαθούν σε κάποιον βάλτο Ή σε φυλακισμένο μνήμα ή στου κεραμέα τον κάμπο Ή στα ποτάμια όπου πνιγήκατε όπως ο Leibknecht.

Μα η μέρα θα ᾽ρθει –Είστε οι ίδιοι βέβαιοι ότι θα ᾽ρθει- Όταν τα πόδια των μαζών σε μια πορεία μεγάλη Θα υψώσουν για χατίρι σας μνημείο ολοζώντανο αγάπης Και γέλιου, και χαράς Και μαύρα χέρια κι άσπρα χέρια σ᾽ ένα θα ενωθούν, Θα υψώσουνε μια ωδή που θ᾽ ακουμπά τον ουρανό – Ωδή για τη ζωή που θριαμβεύει Χάρη στα παιδιά που πεθαίνουν».