Ο μουσικός τρομονόμος και η υποκρισία – Τι ψήφισαν τα κόμματα στο ευρωκοινοβούλιο για το άρθρο 8;

Όταν το ΚΚΕ εναντιωνόταν από την πρώτη στιγμή στην οδηγία – λαιμητόμο της ελευθερίας του λόγου, κάποιοι “διόρθωναν την ψήφο τους”, άλλοι στήριζαν εξαρχής και κάποιοι… πετούσαν χαρταετό, για να εμφανιστούν τώρα ως μαχητές της παρρησίας.

Πολύ μελάνι έχει χυθεί τις τελευταίες μέρες για τον προσφυώς λεγόμενο μουσικό τρομονόμο, με τον οποίο στοχοποιείται η ελευθερία της έκφρασης των καλλιτεχνών -και όχι μόνο-, καθώς τιμωρείται, βάσει του εν ισχύ άρθρου 6 της επίμαχης ευρωπαϊκής οδηγίας η “υποκίνηση σε τρομοκρατική πράξη” και η “υποκίνηση βίας και μίσους” κατά ατόμων για μια σειρά λόγους, μεταξύ άλλων “πεποιθήσεων, πολιτικών φρονημάτων ή κάθε άλλης γνώμης”. Διατυπώσεις σκόπιμα ασαφείς και ευρείες, που μπορούν να ερμηνευτούν κατά το δοκούν για να στοχοποιήσουν κάθε καλλιτέχνη που εκφράζει πολιτική κριτική ή ριζοσπαστικές απόψεις. Μετά τις αντιδράσεις, στις οποίες πρωτοστάτησε ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε έναν ελιγμό, κι ενσωματώνει την οδηγία στο ελληνικό δίκαιο με κάποιες τροποποιήσεις, που δεν αλλάζουν την κατασταλτική της ουσία.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να παρακολουθήσει κανείς τη στάση των κομμάτων τον καιρό που η οδηγία συζητιόταν και πέρασε από το ευρωκοινοβούλιο, καθώς αυτό είναι και το πρώτο στάδιο πριν μια οδηγία περάσει από τα εθνικά κοινοβούλια. Αν πιστέψει κανείς σε αντιδράσεις κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και της ίδιας της κυβέρνησης κατά την ψήφιση του νόμου στη λογική “δεν είναι αυτό που νομίζεις”, θα σχηματίσει την εντύπωση ότι ο ελληνικός πολιτικός κόσμος περίπου σύσσωμος είχε αντιταχθεί σε οποιαδήποτε περιστολή της ελευθερίας της έκφρασης.

Μια ματιά όμως στα πρακτικά της ευρωβουλής, αλλά και στα όσα έγιναν στην ελληνική βουλή κατά τη συζήτηση της οδηγίας εκείνη τη χρονιά, το 2018 και το 2021 αντίστοιχα, αποδεικνύει την πραγματικότητα, που πόρρω απέχει από το αφήγημα των όψιμων πολέμιων του μουσικού τρομονόμου.

Ξεκινώντας από τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση και τότε κυβέρνηση, βλέπουμε καταρχάς ότι στην προ ημερών συζήτηση της οδηγίας στη διαρκή επιτροπή δημόσιας διοίκησης, δημόσιας τάξης και δικαιοσύνης, η αρμόδια τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ, Νατάσα Γκαρά, δήλωνε πως “από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, βλέπουμε θετικά τις διατάξεις της ενσωμάτωσης της ευρωπαϊκής οδηγίας”. Ανάμεσα στις οποίες διατάξεις φυσικά, ήταν και η επίμαχη για το μουσικό τρομονόμο, για τον οποίο δεν είχε να πει τίποτε η βουλευτής και ούτε φαίνεται να ειπώθηκε τίποτε στην “αναλυτική” όπως η ίδια τη χαρακτήρισε, συζήτηση που είχε προηγηθεί στις κοινοβουλευτικές επιτροπές.

Aκόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η στάση των ευρωβουλευτών του κόμματος, στη διάρκεια της ψήφισης της των επίμαχων τροπολογιών, στις 2 Οκτώβρη 2018.

Από το ΣΥΡΙΖΑ παρόντες ήταν τότε ο Δημήτρης Παπαδημούλης και ο Στέλιος Κούλογλου. Ο πρώτος στην τροπολογία 84, που ήρθε πρώτη, και στην οποία προτεινόταν η απόσυρση ολόκληρης της οδηγίας, άρα και του τρομονόμου, επέλεξε αρχικά να υπερψηφίσει, στη συνέχεια ωστόσο εμφανίζεται το όνομά του μεταξύ όσων διόρθωσαν την ψήφο τους, στηρίζοντας την αποχή. Σε ό,τι αφορά την τροπολογία 83, δηλαδή το ίδιο το επίμαχο κείμενο της οδηγίας, ο Παπαδημούλης, καίτοι παρών, φαίνεται, με βάση τα πρακτικά να μην κάνει απολύτως τίποτε, αφού το όνομά του δεν εμφανίζεται πουθενά. Ακόμα πιο αποκαλυπτική είναι η στάση του συναδέλφου του, Στέλιου Κούλογλου, ο οποίος σε ό,τι αφορά την απόσυρση της οδηγίας, αρχικά εμφανίζεται στους απέχοντες, για να διορθώσει την ψήφο του στη συνέχεια σε “κατά”, δηλαδή ενάντια στην απόσυρση. Σαν να μην έφτανε αυτό, στην τροπολογία 83, δηλαδή τον τρομονόμο ουσιαστικά, ο Κούλογλου αρχικά εμφανίζεται απών, για να διορθώσει στη συνέχεια την ψήφο του σε “υπέρ” δηλαδή υπερψήφιση της επίμαχης τροπολογίας.

Γίνεται φανερό λοιπόν ότι οι ευαισθησίες του ΣΥΡΙΖΑ στην καλύτερη περίπτωση μπορούν να χαρακτηριστούν όψιμες, καθώς, παρά τις επανειλημμένες ευκαιρίες που είχε να αναδείξει το θέμα, τότε και τώρα, είτε σιώπησε, είτε συναίνεσε στην αποδοχή του κατάπτυστου μουσικού τρομονόμου. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την κατακραυγή, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσω του οργάνου του της Αυγής, έκανε λόγο για “προχειρότητα” στην ενσωμάτωση της οδηγίας που “δεν έλαβε υπόψη το ελληνικό σύνταγμα”, ενώ η βουλευτής Σία Αναγνωστοπούλου μίλησε για “σύγχυση”. Στην πραγματικότητα, βέβαια καμία σύγχυση και προχειρότητα δεν υπήρξε, αφού δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ του άρθρου 8 και του εν ισχύ επίμαχου άρθρου 6 της ευρωπαϊκής οδηγίας.

Μνεία αξίζει να γίνει ωστόσο και στη στάση της τότε ανεξάρτητοποιημένης ήδη από το ΣΥΡΙΖΑ ευρωβουλευτή Σοφίας Σακοράφα, που λίγες εβδομάδες μετά την επίμαχη ψηφοφορία θα προσχωρούσε στο Μέρα25, με το οποίο ως γνωστόν στις εκλογές του ’19 εξελέγη και βουλευτής. Η ίδια εμφανίζεται πλέον λάβρα κατά του τρομονόμου και τον χαρακτηρίζει ως “αυταρχικό εγχείρημα της πιο αντιδημοκρατικής κυβέρνησης της μεταπολίτευσης”. Τότε όμως, τα πρακτικά δείχνουν πως είχε ψηφίσει αφενός κατά της απόσυρσης της οδηγίας, όσο και υπέρ της τροπολογίας 83, δηλαδή της βάσης για το “αυταρχικό εγχείρημα”. Όλα αυτά μάλιστα με την πρώτη ψηφοφορία, δίχως παλινωδίες και “διορθώσεις” ψήφου.

Περιττό να αναφερθούμε βέβαια στη στάση των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, αλλά και του Ποταμιού τότε, που ψήφισαν μονοκούκι υπέρ της αισχρής τροπολογίας. Άξιο αναφοράς είναι επίσης πως στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην ψηφοφορία της 6ης Νοέμβρη 2018, η Ελλάδα – με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνουμε- εμφανίζεται ανάμεσα στις χώρες που υπερψήφισαν τον τρομονόμο.

Από αυτή την άποψη, επιβεβαιώνεται ο προερχόμενος από τους ΑΝΕΛ και μετέπειτα ανεξάρτητος πρώην ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς (ο οποίος καταψήφισε την τροπολογία 83), που δήλωνε προ ημερών στην εκπομπή των Νίκου Μπογιόπουλου και Μανώλη Κοττάκη πως το μόνο κόμμα που δικαιούται να διαμαρτύρεται είναι το ΚΚΕ. Κάτι που διακρίνεται φυσικά και στα πρακτικά, όπου οι τότε ευρωβουλευτές του κόμματος Παπαδάκης και Ζαριανόπουλος στήριξαν την απόσυρση του τρομονόμου και καταψήφισαν την εφαρμογή του.

Επιπλέον, το ΚΚΕ υπήρξε το πρώτο κόμμα που πρόβαλε δυναμικά τις αντιδράσεις του καλλιτεχνικού κόσμου, γεγονός που ανάγκασε ΣΥΡΙΖΑ και Μέρα25 να εμφανίζονται από μωρές παρθένες μέχρι ένθερμοι μαχητές κατά του νόμου. Αυτό όμως δεν αλλάζει την πραγματικότητα, γιατί, για κακή τύχη μερικών, scripta manent, δηλαδή τα γραπτά μένουν.

Για όσους πάλι θεωρούν πως “μια οδηγία είναι, δεν έχει τόση βαρύτητα”, έχει σημασία να τονιστεί πως η ενσωμάτωση μιας οδηγίας στην εθνική νομοθεσία των κρατών – μελών δεν είναι ακριβώς στη διακριτική τους ευχέρεια, όπως ουσιαστικά αφήνουν να εννοηθεί οι υπέρμαχοι της ένωσης. Στην πραγματικότητα, η ΕΕ έχει τη δυνατότητα, αν δεν υπάρξει μεταφορά της οδηγίας στην εθνική νομοθεσία, να παραπέμψει την “ανυπάκουη” χώρα στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και να επιβάλει κυρώσεις.

Για το λόγο αυτό ο ρόλος της ΕΕ δεν πρέπει να υποβαθμίζεται, και να θεωρείται ότι απλά πρόκειται για μια “ιδεοληψία” της ελληνικής κυβέρνησης, όπως εύστοχα σημειώνει και ο γραμματέας του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου Κώστα Σταυρόπουλου:

Ο αγώνας δε σταματάει εδώ, καθώς το κατάπτυστο νομοσχέδιο έρχεται προς συζήτηση αύριο στις 10.00 στην Ολομέλεια και ο ΠΜΣ ήδη έχει εξαγγείλει κινητοποίηση στα Προπύλαια, ζητώντας την πλήρη απόσυρση της λογοκρισίας.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: