“Ο Στάλιν θα σπάσει του Χίτλερ το λαιμό” – Εκδήλωση τιμής για τον Έρνστ Τέλμαν από το DKP στο Αμβούργο

Λάβρος εμφανίστηκε ο επικεφαλής του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ενάντια σε ανοιχτούς εχθρούς, αλλά και “φίλους” του Τέλμαν από το οπορτουνιστικό μόρφωμα Die Linke.

Εκδήλωση τιμής και μνήμης πραγματοποιήθηκε την Κυριακή από το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα (DKP) στο μουσείο του Τέλμαν στο Αμβούργο, για την 75η επέτειο από τη δολοφονία του ηγέτη του ΚΚ Γερμανίας. Στην εκδήλωση συμμετείχαν στελέχη της νεολαίας του κόμματος και άλλες οργανώσεις. Πολλοί ήταν και οι επισκέπτες που ήρθαν στο μουσείο για να επισκεφθούν την έκθεση που εγκαινιάστηκε σήμερα για τα 50 χρόνια λειτουργίας του.

Στην ομιλία του, ο Πάτρικ Κέμπελε, επικεφαλής του DKP, καταφέρθηκε ενάντια στην απόπειρα να υποβαθμιστεί η συμβολή του Έρνστ Τέλμαν στη σύγχρονη γερμανική ιστορία, όχι μόνο από αστικής πλευράς, αλλά και από τους οπορτουνιστές του Die Linke:

Είναι παλιά γνώση του εργατικού κινήματος, πως όταν σε επαινούν οι αντίπαλοι, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να έχεις κάνει κάτι λάθος. Αυτό ισχύει και αντίστροφα: Γι’αυτό [παραθέτω] δυο τσιτάτα από προφανείς εχθρούς τους Έρνστ Τέλμαν:

“Όπως ο Στάλιν στη Ρωσία, έτσι κι ο Τέλμαν στη Γερμανία επρόκειτο να είναι ο μεγάλος σημαντικός ηγέτης. Αυτό ήταν λογικό να πάρει τα μυαλά σε έναν έντιμο εργάτη, που συναισθηματικά έκλινε στο ριζοσπαστισμό κι ήταν καταλληλότερος για επαρχιακός πολιτικός, παρά για ηγέτης κόμματος. Παλιοί φίλοι τους της αριστεράς τον επέκριναν πια ως ήρωα του αριστερού βερμπαλισμού, ως καθαρό οπορτουνιστή, που έπασχε από αλαζονεία στα όρια της μεγαλομανίας, που δε γνώριζε κανένα φραγμό υπό την επιρροή του αλκοόλ και περιβαλλόταν από μια ομάδα πολιτικών χαμαιλεόντων”.

Και στη διάρκεια της ηγεσίας του Τέλμαν, που ανέλαβε την ηγετική θέση στο γερμανικό κόμμα τον Αύγουστο του 1925 κατόπιν πιέσεων των ηγετικών κλιμακίων στη Μόσχα, ιδιαίτερα μάλιστα επί ημερών του, το ΚΚΓ αποδείχθηκε ανίκανο να βρει διέξοδο από το δίλημμα που έβαλε το ίδιο στον εαυτό του, να θέλει να κάνει επαναστατική πολιτική σε μη επαναστική εποχή”.

Το 1925 στις προεδρικές εκλογές των ψήφισαν 1,9 εκ. άνθρωποι – το 1932 στον πρώτο γύρο 5 εκατομμύρια. Το ΚΚΓ έγινε μαζικό κόμμα. Το ΚΚΓ ανέπτυξε συνετές και σωστές αναλύσεις και προγράμματα – σκέφτομαι πχ το πρόγραμμα για την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση και ανέπτυξε συνετούς και σωστούς προσανατολισμούς, πχ την εκστρατεία για την απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση της περιουσίας των αριστοκρατών. Κι όλα αυτά από ένα “μέθυσο, μεγαλομανή επαρχιακό πολιτικό, που ήταν ανίκανος να βρει διέξοδο στο δίλημμα μιας επαναστατικής πολιτικής σε μη επαναστατικούς καιρούς”.

Αυτός ο Τέλμαν και το κόμμα του έβλεπαν μακριά, πολύ μακρύτερα πχ απ’ ό,τι οι σοσιαλδημοκράτες. Γιατί αυτός ο Τέλμαν και το κόμμα του, έβγαλαν το σύνθημα, που δυστυχώς δικαιώθηκε: “Όποιος ψηφίζει Χίντενμπουργκ, ψηφίζει Χίτλερ, όποιος ψηφίζει Χίτλερ, ψηφίζει πόλεμο”.

Αυτός ο Τέλμαν και το κόμμα του, ήταν γενναίοι και ανθεκτικοί. Ηγήθηκαν του αντιφασιστικού αγώνα, πολλοί, και ο Τέλμαν, πλήρωσαν γι’ αυτό με τη ζωή τους και παρόλα αυτά ο Τέλμαν είπε στη φυλακή, μπροστά σε ένα φαινομενικά ανίκητο γερμανικό φασισμό, κατάμουτρα στους δεσμοφύλακές του: “Ο Στάλιν θα σπάσει του Χίτλερ το λαιμό”.

Αυτοί που τώρα προβάλλονται ως αντίπαλοι και επικριτές τους, καθώς κάθονται σε υπηρεσιακά γραφεία και κομματικές έδρες, μπορούμε να εικάσουμε εύστοχα πως σε μια παρόμοια κατάσταση δε θα ανήκαν στους γενναίους.

Όχι, αυτοί οι αντίπαλοι του Τέλμαν τίποτε δεν αποδεικνύουν παρά τη δική τους μικρόνοια.

Εμείς λέμε, πως η κληρονομιά του Έρνστ Τέλμαν είναι σήμερα αποφασιστική για το κίνημα ειρήνης, γιατί η ειρήνη δεν είναι κάτι που πέφτει από τον ουρανό – οι πόλεμοι δημιουργούνται και μπορούν να αποτραπούν. Μπορούν κυρίως να αποτραπούν, αν παρεμποδιστεί η άρχουσα τάξη. Και να την παρεμποδίσει μπορεί η εργατική τάξη, όταν είναι ενωμένη και δεν παραμυθιάζεται από τον ταξικό αντίπαλο, αυτό μας διδάσκει ο αγώνας του Έρνστ Τέλμαν.

Και σήμερα υπάρχει συσχετισμός πολέμου και φασισμού, γι’αυτό ποτέ ξανά πόλεμος, ποτέ ξανά φασισμός!

Γι’αυτό κάτω ο πόλεμος και οι φαντασιώσεις υπερδύναμης – κι αυτές του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της Ανέτε Κραμπ-Κάρενμπάουερ (σ.σ υπουργός άμυνας της Γερμανίας) – γι’ αυτό αφοπλισμός αντί εξοπλισμών, ειρήνη με τη Ρωσία, έξω από το ΝΑΤΟ.

Εμείς θεωρούμε την κληρονομιά του Τέλμαν αποφασιστικής σημασίας για το αντιφασιστικό κίνημα (…)

Η κληρονομιά του Τέλμαν είναι αποφασιστικής σημασίας για το εργατικό κίνημα (…)

Η κληρονομιά του Τέλμαν είναι αποφασιστικής σημασίας για το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Kαι γι’ αυτό τον φοβάται τόσο η άρχουσα τάξη ακόμα και σήμερα, 75 χρόνια μετά τη δολοφονία του.

Επιστρέφω λοιπόν στα δύο τσιτάτα στην αρχή, θέλω να αποκαλύψω την πηγή τους. Το πρώτο προέρχεται από το “Ομοσπονδιακό Ίδρυμα Μελέτης της δικτατορίας του SED”. Αυτό δε μας παραξενεύει ιδιαίτερα ίσως. Αποστολή αυτού του ιδρύματος από την εποχή του Κίνκελ (σ.σ Κλάους Κίνκελ, πρώην αρχηγός των Φιλελευθέρων και πρώην αντικαγκελάριος της ΟΔΓ) η συκοφάντηση όλων όσων δεν είναι καπιταλισμό. Αποστολή είναι η προπαγάνδιση της ελευθερίας να είσαι άνεργος επιδοματίας. Αυτή η αποστολή αποτελεί την ιδεολογική θωράκιση των διαφημίσεων για είσοδο στο στρατό, στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό, συμμετοχές σε πολέμους, τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη.

Γι’ αυτό το τσιτάτο μπορείς να πεις απλά, ναι είναι αποτρόπαιο, αλλά εκπληρεί την ταξική αποστολή, που έχει αυτό το ομοσπονδιακό ίδρυμα. Το δεύτερο τσιτάτο είναι από μια ανακοίνωση της Ιστορικής Επιτροπής του κόμματος DIE LINKE. Το ερώτημα, ποια είναι τα αίτια, η βάση, η σκοπιμότητα αυτής της τοποθέτησης, σας αφήνω να το σκεφτείτε μόνοι σας.

Θέλω να κλείσω με υψωμένη τη γροθιά για το σύντροφό μας, Έρνστ Τέλμαν.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: