Καταλονία: Δεν είναι επαναστάτες, οι άλλοι όμως είναι φασίστες
Μπορεί το κίνημα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας να μην είναι επαναστατικό, αλλά το ισπανικό κράτος που έχει απέναντί του έχει όλα τα χαρακτηριστικά της εποχής του Φράνκο, είτε με δεξιές είτε με “προοδευτικές” κεντροαριστερές κυβερνήσεις.
Μπορεί σε κάποιους να θυμίζει το ανέκδοτο”δεν είμαι εγώ ρατσιστής, οι άλλοι είναι μαύροι”. Αλλά οι αντιθέσεις εκδηλώνονται με σφοδρό τρόπο και οι εικόνες που έρχονται από την Ιβηρική δεν επιδέχονται εύκολων ερμηνειών που να αγνοούν την αντιφατικότητα της κατάστασης.
Είναι χαρακτηριστικό πως οι διαδηλωτές κινήθηκαν για να καταλάβουν το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης και ήταν αποφασισμένοι να φτάσουν εκεί με τα πόδια, όταν έκλεισαν οι σταθμοί του μετρό που οδηγούσαν σε αυτό. Η απάντηση της αστυνομίας από την άλλη ήταν η γνωστή συνταγή της ωμής βίας και η άγρια καταστολή που θύμισε άλλους καιρούς στις παλιότερες γενιές.
Police in riot gear fired rubber bullets, and used batons and police vans to disperse a few hundred young protesters in Barcelona.
Read more here: https://t.co/62lzDl3nWe pic.twitter.com/7bBR4dmipA
— Sky News (@SkyNews) October 19, 2019
Arriving home from Barcelona. There really are no words to describe these images. It could have happened to any of us. Spain is sowing an unimaginable hatred. This is a historical turning point for #Catalonia. #VagaGeneralpic.twitter.com/nWX6groxqg https://t.co/LoUMGm0vt9
— Andrés da Silva (@asj_dasilva) October 18, 2019
“All we get is repression from Spain.”
Violent protests continue in Barcelona for a second day over the jailing of nine Catalan separatist leaders. pic.twitter.com/aywnkqeF5R
— Al Jazeera English (@AJEnglish) October 16, 2019
Más imágenes de la represión a esta hora en El Prat.#aeropuerto #Barcelona #Ara #Mateix #Carregues #Catalunya #Catalonia pic.twitter.com/ICnAiix3jl
— Juan Miguel Garrido (@Juanmi_News) October 14, 2019
Το ισπανικό κράτος κάνει μια ακόμα “επίδειξη δύναμης”, μετά την επιβολή ποινών φυλάκισης στους Καταλανούς πολιτικούς που είχαν ηγηθεί της πρωτοβουλίας για δημοψήφισμα, ρίχνοντας λάδι σε μια φωτιά που σιγόκαιγε, φαινόταν όμως να έχει τεθεί υπό έλεγχο.
Ωστόσο η επίδειξη αυτή και η χρήση ασύμμετρης βίας από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής φαίνεται να γυρίζουν ως ένα βαθμό μπούμερανγκ στην κυβέρνηση, αφού εκτός από τους ορκισμένους οπαδούς της ανεξαρτησίας, στρέφονται εναντίον της ακόμα και Καταλανοί που δεν επιθυμούσαν την απόσχιση της Καταλονίας από το ενιαίο ισπανικό κράτος. Όχι όμως κι από μια εκδοχή του που θυμίζει την εποχή του Φράνκο.
Αλλά ποιος είπε ότι οι αστικές δημοκρατίες έρχονται από το μέλλον -καινούριο τάχα κάτι να μας φέρουν; Ποιος είπε ότι η τακτική καρότο και μαστίγιο έχει μόνο το πρώτο σκέλος και δεν περιλαμβάνει καταστολή;
Μπορεί το κίνημα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας να μην είναι επαναστατικό, αλλά το ισπανικό κράτος που έχει απέναντί του έχει όλα τα χαρακτηριστικά της εποχής του Φράνκο, είτε με δεξιές είτε με “προοδευτικές” κεντροαριστερές κυβερνήσεις.
Όσο για το επιχείρημα ότι η απόφαση ήταν της δικαιοσύνης που είναι ανεξάρτητη αρχή, φέρνει γέλια μέχρι δακρύων ή μάλλον μέχρι δακρυγόνων στην προκειμένη περίπτωση.
