“Το σώμα αυτό που θα θαφτεί το ΄χουνε θάψει πάλι, στη Γυάρο, στη Μακρόνησο, σ΄ ένα κρυφό Περγιάλι…”

Ο στιχουργός Βασίλης Κανιάρης έγραψε ένα συγκινητικό τραγούδι με αφορμή τον θάνατο του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, με τίτλο «Το σώμα αυτό που θα θαφτεί».

Το σώμα αυτό που θα θαφτεί
το ΄χουνε θάψει πάλι
στη Γυάρο, στη Μακρόνησο,
σ΄ ένα κρυφό Περγιάλι

αλλά, γεννιέται πάντοτε
μέσα σ΄ ένα άλλο σώμα
κι ορθοβαδίζει και πετάει
σε κάθε νέο αγώνα.

Το σώμα αυτό που θα θαφτεί
το ΄χουνε θάψει κι άλλοι
μ΄ αυτό, σηκώνεται πρωί
και δίνει τη σκυτάλη

σ΄ ένα άλλο σώμα, αόρατο
που ξαναβγαίνει πάλι
σε κάθε νιο ξεκίνημα
και πάει μπροστά με χάρη.  

Το σώμα αυτό που θα θαφτεί
το είχανε συλλάβει
λες κι ήταν σώμα ανθρώπινο.
Δεν έχουν καταλάβει.

Το σώμα αυτό που θα θαφτεί
το είχαν βασανίσει
το ΄χανε ρίξει στα σκυλιά
μα εκείνο έχει γυρίσει.

Το σώμα αυτό που θα θαφτεί
κάποτε το ΄χαν γδάρει
το είχαν ρίξει στο κελί
μια νύχτα στο Χαϊδάρι.

Το σώμα αυτό, που θα θαφτεί
το είχαν εκτελέσει
στη μάντρα της Καισαριανής
το ΄βγάλαν απ΄ τη μέση

αλλά, το είδανε ξανά
να περπατάει πάλι
σε μία διαδήλωση
κι ήτανε παλικάρι.