Όταν η σοσιαλιστική Πολωνία επέτρεπε τις αμβλώσεις, στην Ελλάδα είχαμε ακόμα το προικοσύμφωνο…!

Γιατί συζητάμε ακόμα, εν έτει 2020, για το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών; Γιατί δεν έχουν εξαλειφθεί οι αιτίες που το γεννάνε, στην κοινωνία που ζούμε.

Το πρόσφατο επεισόδιο του Podcast της ΚΝΕ καταπιάνεται με αυτό το ζήτημα και αναδεικνύει μια σειρά κρίσιμες πτυχές.

-Την κατάσταση στη σημερινή Ελλάδα, που είναι η τελευταία στην ισότητα των δύο φύλων, μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Τις ελλιπείς δομές για τις κακοποιημένες γυναίκες, που και αυτές έχουν ημερομηνία λήξης, αφού λειτουργούν με συμβασιούχους και προγράμματα. Την ανατροφή των παιδιών, που θεωρείται κάτι σαν… “ατομική ευθύνη” για κάθε γυναίκα. Την ανεργία που μαστίζει το 79% των γυναικών που δηλώνουν πως έπεσαν θύματα κακοποίησης. Και τις αντιδραστικές ρυθμίσεις του Νέου Ποινικού Κώδικα, που ρίχνει στα μαλακά τους μαστροπούς (!) και τους εργοδότες που παρενοχλούν σεξουαλικά τις υπαλλήλους τους. Την ίδια στιγμή, οι προτάσεις του ΚΚΕ για αυστηρότερες ποινές κατά της ομοφοβικής-ρατσιστικής βίας δεν έγιναν δεκτές από τις άλλες δυνάμεις.

-Την ιδεολογική διαπάλη με μια σειρά ιδεολογήματα. Την κίβδηλη ισότητα των δύο φύλων που προωθεί η ΕΕ. Την λανθασμένη αντίληψη πως ο εχθρός είναι το άλλο φύλο -οι άνδρες. Την “προοδευτική” λογική της “αυτοδιάθεσης του σώματος”, που δεν εξετάζει πόσο ελεύθερες είναι τελικά οι επιλογές μας σε αυτό το πλαίσιο. Και την αυταπάτη ότι η θέση της γυναίκας αλλάζει όταν συμμετέχει στην αστική εξουσία, με πληθώρα χαρακτηριστικών παραδειγμάτων -από την Αλεξία Έβερτ και την Κεραμέως, μέχρι την Αχτσιόγλου παλιότερα και τα αντεργατικά μέτρα που νομοθετούσε.

-Για την πολύμορφη δράση της ΟΓΕ. Τις εκδόσεις της Σύγχρονης Εποχής που φωτίζουν σημαντικές πτυχές του ζητήματος. Τον μεγάλο αγώνα που έδωσε από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του το ΚΚΕ να καταπολεμήσει οπισθοδρομικές λογικές, ακόμα και μες στις γραμμές του εργατικού κινήματος, που οι εργάτες δεν ήθελαν να δεχτούν τις γυναίκες ως μέλη του σωματείου. Αλλά και για τα πολλά φωτεινά παραδείγματα υπέρβασης αυτών των αντιλήψεων μέσα στη δράση του κινήματος και τις πιο λαμπρές σελίδες του -πχ την Αντίσταση, που έδωσε για πρώτη φορά το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, στη χώρα μας…

-Ο καπιταλισμός αδυνατεί φανερά να δώσει λύση σε οξυμένα ζητήματα και να αντιμετωπίσει την καθυστέρηση σε νομικό και ηθικό επίπεδο, που αντανακλάται στα υπολείμματα προκαπιταλιστικών σχέσεων που επιβιώνουν ως τις μέρες μας. Το βασικό δίδαγμα είναι πως δεν αρκούν οι νομικές απαγορεύσεις, αλλά απαιτούνται βαθύτερες κοινωνικές αλλαγές και ανατροπές.

-Το επεισόδιο φωτίζει επίσης πώς αντιμετώπισε αυτά τα ζητήματα η Σοβιετική Ένωση, που ανέδειξε 100 χρόνια πριν, την πρώτη γυναίκα υπουργό -την Αλεξάντρα Κολοντάι, που έχει ασχοληθεί επισταμένα με το γυναικείο ζήτημα. Τον καιρό που η σοσιαλιστική Πολωνία, εν έτει 1956, έδινε το δικαίωμα στις γυναίκες να κάνουν άμβλωση με μια απλή βεβαίωση ότι παίρνουν αυτή την απόφαση για οικονομικούς λόγους, στη χώρα μας ίσχυε ακόμα το… προικοσύμφωνο! Και σήμερα η πολωνική κυβέρνηση επιχειρεί να απαγορεύσει τις αμβλώσεις. Να τι θα πει πρόοδος…

Οι κομμουνιστές διδάσκονται από την πλούσια πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, την θετική αλλά και την αρνητική. Στέκονται κριτικά στο φαινόμενο ότι σε παραγωγικούς τομείς με μεγάλη συμμετοχή γυναικών (πχ επισιτισμό), οι περισσότεροι αντιπρόσωποι στα σοβιέτ ήταν άνδρες, και βγάζουν κρίσιμα και χρήσιμα συμπεράσματα προς αξιοποίηση για το βάθος και την ουσία του ζητήματος, παρά τα μεγάλα και σπουδαία βήματα που έκανε η σοσιαλιστική εξουσία προς την επίλυσή του.

Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί.