Πέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο…

Πέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο και τίποτα δε γίνεται ευκολότερο με τον καιρό. Ούτε ο πόνος της απώλειας, ούτε η ίδια η απουσία, ούτε η ανάγκη για δικαίωση, ούτε ο αγώνας κατά του φασισμού.

Ο πρώτος χρόνος καιόμενος, χρόνος μεγάλης θλίψης μα και οργής, οι πρώτες μέρες δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Οι δολοφόνοι πιάστηκαν, καθώς το σύστημα τους ήθελε πιασμένους. Το ίδιο το σύστημα που τους φύτεψε στις γειτονιές του Παύλου, στις γειτονιές που το εργατικό κίνημα πάντα “χαλούσε τα σχέδια”. Ο φασισμός ή η μαφία, ή και τα δύο μαζί, καθώς δεν απέχουν και πολύ, φτάνουν πάντα στην ώρα τους, υπηρέτες του κεφαλαίου να καταπνίξουν ό,τι αντιστέκεται. Αυτή τη δουλειά είχαν οι φασίστες στις γειτονιές του Παύλου.

“Ό,τι κινείται σφάζεται”, λένε χαρακτηριστικά. Κι ο Παύλος ήταν πάντα του “υπερκινητικός”.

Πέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο κι εμείς σπάμε το κεφάλι μας τι κάναμε στραβά και τον στερηθήκαμε. Δεν περνάει μέρα που να μην τον σκεφτόμαστε, απλώς η σημερινή είναι κάπως βαρύτερη. “Παύλος Φύσσας, ΠΑΡΩΝ”. Πάντα παρών ο Παύλος, όλα αυτά τα πέντε χρόνια, μα κι όλα τα χρόνια του πριν. Μπορεί να έγινε σύμβολο μετά το θάνατό του, αλλά εκείνος όσο ζούσε δεν ήταν ένας άνθρωπος τυχαίος. Οι φασίστες δεν σκότωσαν έναν οποιοδήποτε άνθρωπο, επειδή βρέθηκε εκείνη τη νύχτα στο δρόμο τους.

Συνήθως φεύγουν σπουδαίοι γονείς και αφήνουν πίσω άξια τέκνα αγωνιστές να συνεχίσουν το έργο τους. Ο Παύλος πάλι, αντιδραστικός. Έφυγε εκείνος και μας άφησε τη Μάγδα του. Πέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο και μας, μάς πήρε η Μάγδα από το χέρι και μας κατέβασε στους δρόμους. Δεν γίνεται να κάτσεις σπίτι όταν σκέφτεσαι τη Μάγδα. Ο μεγαλύτερος αντιφασίστας της Ευρώπης είναι αυτή τη στιγμή η μάνα του Παύλου. Τον φαντάζομαι σε μία γωνία να γελάει και να τρίβει τα χέρια του “Σας την έφερα κουφάλες”.

Πέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο κι η μνήμη του αντί να ξεθωριάζει θεριεύει. Παιδιά που δεν έχουν ακόμη κλείσει τα 18 τον τραγουδάνε, τον φοράνε πάνω τους, τον συζητάνε, τον θρηνούν. Οι φασίστες πέτυχαν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελαν. Σκότωσαν έναν αντιφασίστα και άθελά τους γέννησαν εκατοντάδες άλλους. Μας στέρησαν όμως τον Παύλο κι αυτό δεν αλλάζει. Εκείνο που αλλάζει είναι ο ρους της ιστορίας, έρχεται και πρέπει να γραφτεί από μας, όχι από τους φασίστες!

Σήμερα στην πλατεία Νίκης για τον Παύλο,  για τη Μάγδα, για το μαστρο- Τάκη, για το Σαχζάτ Λουκμάν, για τους Αιγύπτιους αλιεργάτες, για τους Παμίτες, για κάθε άνθρωπο που απλώθηκε πάνω του χέρι φασιστικό.

*Στη Μάγδα και στα αδέρφια της.

**Η φωτογραφία είναι από τις εκδηλώσεις μνήμης του ’15 στο Κερατσίνι, το όνομα του φωτογράφου  αναγράφεται, ήταν και είναι από τα συγκλονιστικότερα στιγμιότυπα