Το βασικό ξέρεις ποιο είναι;

Το βασικό είναι η ζωή, η αλληλεγγύη στις κερκίδες, η απομόνωση των ανθρωποειδών-ρατσιστών. Και όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα…

Το βασικό για κάποιους είναι, τζερτζελές να γίνεται. Να κρίνεται το ντέρμπι κορυφής με αμφισβητούμενες φάσεις, να γίνεται ντόρος, να φωνάζουν οι αδικημένοι, να απαντάνε οι άλλοι “όταν τα κάνατε εσείς, καλά ήταν;”, να μπαίνει αλατοπίπερο σε ένα άνοστο πρωτάθλημα. Να έχουν δουλειά και οι καθηγητές διαιτησίας, όχι για να εξηγήσουν τον κανονισμό (σε παρακαλώ τώρα), αλλά για να λένε την αποψάρα τους, εγώ θα σας πω τι είδα, εσείς είστε τυφλοί και ανόητοι.

Το βασικό, όταν είσαι επαγγελματίας είναι τα λεφτά. Και η φιλοδοξία να παίξεις σε μια μεγάλη ομάδα, απέναντι στους καλύτερους (συνήθως πάνε μαζί αυτά τα δύο). Και όταν έρχεται επιτέλους μια πρόταση, κανείς δε σου μπαίνει εμπόδιο στο όνειρο, ούτε ομάδες, ούτε συμβόλαια. Πόσο μάλλον η φιλική σχέση με τον μάνατζερ που σε ανέδειξε.
Στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού, δε χωράνε συναισθηματισμοί. Και η κατηγορία του Ιταλού Τζουλιάνι πως ο Σαντ Ρος (που πήγε από την ΑΕΚ στην ΤΣΣΚΑ) τον μαχαίρωσε πισώπλατα, σε κάποιους φαίνεται ίσως κωμική. Ο μόνος λόγος να το σκεφτούμε λίγο παραπάνω είναι ότι ο Σαντ Ρος είναι Κουβανός και δεν έχει ξεχάσει την καταγωγή του.

Το βασικό είναι όταν ο ρατσισμός στήνει πάρτι στην κερκίδα, να αντιδρούν όλοι. Να φεύγουν αμέσως οι ομάδες από το γήπεδο, αντί να σκέφτονται το αποτέλεσμα. Να διακόπτει ο διαιτητής τον αγώνα, αντί να κάνει την πάπια. Να παίρνουν θέσεις και οι διοικήσεις, αντί να πουλάνε τρέλα. Να αντιδρά ο κόσμος στην κερκίδα, αντί να φοβάται μην μπλέξει και βρει τον μπελά του. Να είναι όλοι ανήσυχοι, αντί να μιλάνε για μεμονωμένα περιστατικά, που συσσωρεύονται και γίνονται άλλη ποιότητα.
Χτες εναντίον του Μπα του Άρη, αύριο εναντίον κάποιου άλλου, διαχρονικά ενάντια στον άνθρωπο.

Το βασικό είναι η ζωή. Και όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Και μια φράση που ακούμε συχνά λέει πως ο αθλητισμός είναι το σημαντικότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή.

Το βασικό είναι η αλληλεγγύη που έδειξαν όλα τα πέταλα στην περίπτωση της Ρενάτας, μιας οπαδού του Πανιωνίου που έδωσε τη μάχη με τον καρκίνο με αξιοπρέπεια, για να λυγίσει πριν από λίγες μέρες και να βυθίσει σε πένθος τον φίλαθλο κόσμο. Γιατί σε αντίθεση με το κλισέ που θεωρεί τις κερκίδες την πηγή του κακού και της ανομίας, τις περισσότερες φορές ευδοκιμεί η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη.

Το πανό στην αρχική εικόνα είναι εικόνα αρχείου. Στη συνέχεια ακολουθούν δύο παραδείγματα από πανό στη μνήμη της το διήμερο που μας πέρασε.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: