Στο φράκτη, στη Γάζα

Από τις 30 Μαρτίου 113 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί, οι περισσότεροι από ισραηλινά πυρά, ενώ ένας ισραηλινός στρατιώτης έχει τραυματιστεί.

Δεν το λες πόλεμο το παραπάνω, μάλλον για σφαγή μοιάζει.

Προχθές, στις 14 Μαίου, στην Ιερουσαλήμ γιόρταζαν με ωραία φορέματα και ωραίες παρουσίες την μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ, ερήμην ψηφισμάτων του ΟΗΕ και κοινής πολιτικής λογικής. Την ίδια ώρα στον φράκτη της Γάζας (έναν από τους πολλούς μέσα στους οποίους φυλακίζει το κράτος του Ισραήλ τους ανεπιθύμητους Παλαιστίνιους), οι ισραηλινοί στρατιώτες σκότωναν εξήντα άτομα. Τραυμάτισαν 2.400! Πόσοι από αυτούς σακατεύθηκαν για όλη τους της ζωή, πόσοι από αυτούς θα πεθάνουν;

«Επιχειρούσαν να εισβάλουν στο Ισραήλ» μας λέει η κυρία πρέσβης της εδώ ισραηλινής πρεσβείας. Τους πληρώνει η Χαμάς επεξήγησε ώστε να κάνουν ταραχές και να διαδηλώνουν. Για την ιστορικά γνωστή βλακεία των εγκληματικών καθεστώτων πρόκειται όταν προκλητικά ενδύουν τα εκάστοτε εγκλήματά τους με «απολογητικό» μανδύα. Οι φωτογραφίες στις ισραηλινές εφημερίδες (Haaretz για παράδειγμα) δείχνουν το γελοίο των ισραηλινών ισχυρισμών. Δεκαπεντάχρονα δείχνουν οι φωτογραφίες με πολύ κουράγιο, με πολλή απελπισία και με σφεντόνες…

Παρεπιμπτόντως η Γάζα είναι το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης του σημερινού κόσμου και ένα από τα μεγαλύτερα της σύγχρονης ιστορίας (1.800.000  άνθρωποι ζουν έγκλειστοι εκεί). Σε δύο τρία χρόνια η ζωή εκεί θα είναι αδύνατη. Ούτε το πόσιμο νερό δεν θα φτάνει.

Για τους έγκλειστους σε αυτό το κολαστήριο που τολμούν να διαμαρτυρηθούν και να διαδηλώσουν υπάρχει μια μόνο ποινή: ΘΑΝΑΤΟΣ. Και φυσικά χωρίς δίκη. «Επειδή τους πληρώνει η Χαμάς» όπως μας εξηγεί η περίφημη κυρία πρέσβης. Θαυμάσιο επιχείρημα για να σκοτώνεις όποιον θέλεις, όποτε θέλεις, σε όποιους αριθμούς θέλεις.

Το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών μοίρασε τις ευθύνες, βρήκε πολύ τραγικά τα γεγονότα και σύστησε «αυτοσυγκράτηση» και στις δυο μεριές: και στον σφαγέα και στο αρνί! Μετά υποθέτουμε πήγε να υπογράψει νέες συμφωνίες συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης με το Ισραήλ, που καιρός για περισσότερα. Δεν απορούμε. Κυβέρνηση δουλικών έχουμε, έργα και ημέρες δουλικά διαπράττει. Από κοντά και ο τύπος και τα κανάλια και τα συναφή. Η άρχουσα τάξη δηλαδή της χώρας μας και τα όργανά της.

Έχουν δέσει τη χώρα μας σε εγκληματικούς σχεδιασμούς και ετοιμάζονται για από κοινού πολέμους. Όχι για το Αιγαίο φυσικά, ούτε για τα νησιά, ούτε για τις θάλασσές μας. Ιμπεριαλιστές μαζί με τους ιμπεριαλιστές θέλουν να είναι οι παρ’ ημίν ισχυροί αστοί, και, αν η ανάγκη το φέρει εγκληματίες σε βάρος λαών, όπως και οι άλλοι, οι ισχυρότεροι. Η προσδοκία του κόκκαλου που ίσως πέσει κάτω από το τραπέζι βλέπετε είναι ισχυρή ως κίνητρο (ακόμα και για «αριστερούς»)

***

Και κάτι πιο προσωπικό. Ανήκω σε εκείνους που καυτηρίασαν τον αντισημιτισμό και το Ολοκαύτωμα (στην ελληνική εκδοχή του με πλήρη τη συνέργεια της τότε «δική μας» κατοχικής άρχουσας τάξης σε αυτό) σε εποχές που αυτά τα πράγματα βυθίζονταν στη συνένοχη σιωπή, που δεν αποτιμούνταν σε «προγράμματα», χρηματοδοτήσεις και δόξες πολλές.

Πριν από λίγους μήνες έδωσα τη μόνη αρνητική ψήφο στην πανεπιστημιακή εκλογή στο γνωστικό αντικείμενο της «Ιστορίας των Εβραίων της Ελλάδας» σε άτομο που στα έργα του βρίσκει πολλά θετικά στο φαινόμενο «κατοχικά Τάγματα Ασφαλείας» και που σε πιο πρόσφατη έρευνά του διαπιστώνει ότι η κύρια πηγή αντισημιτισμού στην σημερινή Ελλάδα είναι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ! Όλοι οι άλλοι συνάδελφοι βρήκαν εξαιρετικά καλή την ιδέα να αναθέσουν τη διδασκαλία αυτών των μαθημάτων σε εξωραϊστή των ναζιστικών Ταγμάτων. Στις πολυεπίπεδες διαμαρτυρίες, τις δικές μου και λίγων άλλων συναδέλφων, ουδείς έδωσε σημασία.

Από τους ίδιους χώρους των καινοτόμων ετούτων ιδεών -ακαδημαϊκούς ή δημοσιογραφικούς- εκτοξεύονται πολύ εύκολα πλέον κατηγορίες «για αντισημιτισμό» σε όποιον περιγράψει το κράτος του Ισραήλ και το καθεστώς που το κυβερνά όπως ακριβώς είναι: όπως δείχνουν οι εικόνες από τη Γάζα, τα κατεχόμενα, τη δυτική όχθη.

Περιμένω με ανυπομονησία τον στιγματισμό μου ως «αντισημίτη» από τους κοσμοπολίτικους και οπωσδήποτε «πολιτικά ορθούς» κύκλους αυτούς. Θα τοποθετήσω τον χαρακτηρισμό δίπλα σε εκείνο του «Εβραίου» που μου επιδαψίλευσε η Χρυσή Αυγή και παλαιότερα η εφημερίδα «Στόχος». Σκεπτόμενος από το ποιους προέρχονται εκλαμβάνω τους χαρακτηρισμούς ως τίτλους τιμής.

Το να καταδικάζουμε τον αντισημιτισμό και να καυτηριάζουμε τον ναζισμό και το Ολοκαύτωμα δεν έχει καμία αξία αν σήμερα σιωπήσουμε με τα όσα φρικτά συμβαίνουν στη Γάζα.