Μας ξαγρυπνά το όνειρο

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το κείμενο μιας ομάδας μαθητών του γενικού λυκείου Νέας Κυδωνίας από τα Χανιά, στο οποίο αναλύουν τις σκέψεις τους σχετικά με το εκπαιδευτικό σύστημα, τις καταλήψεις και γενικότερα την κατάσταση που επικρατεί τον τελευταίο καιρό στο χώρο της Παιδείας.

Η ζωή μας είναι γεμάτη από όνειρα. Όνειρα που θέλουμε να πραγματοποιηθούν, που μας πεισμώνουν, που γίνονται στόχοι και μας ξαγρυπνούν. Και εγώ λοιπόν ως μαθητής και μαθήτρια… 

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που στέκεται δίπλα μου και όχι απέναντί μου, 

που εκφράζει τα αιτήματά μου γιατί γνωρίζει πως αυτα θα εισακουστούν. 

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που η λειτουργία του δεν βασίζεται σε μέτρα καταστολής, αλλά βρίσκει λύσεις άμεσες και ουσιαστικές στα πιεστικά προβλήματα, 

που μετέρχεται τα τεχνικά μέσα αλλά δεν υποτάσσεται στις πιέσεις της σύγχρονης τεχνολογικής εποχής.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που σέβεται την ιδιωτικότητά μου, 

που φωτίζει το δρόμο του άγνωρου εργασιακού μέλλοντος,  ενώ προάγει τον πολιτισμό σε μία χώρα γενέτειρα των τεχνών, πόσο μάλλον όταν τα μαθήματα αυτά  εξετάζονται πανελλαδικώς. 

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που ηθικοποιεί και εξευγενίζει, αλλά δεν με εγκλωβίζει στις κοινωνικές νόρμες, μα με βοηθάει να βρω την ταυτότητά μου. 

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που προωθεί τον πλουραλισμό πνεύματος και κρίσης, που δεν κάνει διακρίσεις μα καταπολεμά ενεργά τον ρατσισμό. 

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που μεριμνά για την υγεία τη δική μου και των γύρω μου – ιδιαίτερα σε περίοδο υγειονομικής κρίσης – οργανώνοντας  ολιγομελή τμήματα, με επαρκές προσωπικό καθαρισμού, και  μάσκες στα μέτρα του προσώπου μας.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που επιμορφώνει κατάλληλα τους εκπαιδευτικούς σε παιδαγωγικά και επιστημονικά ζητήματα, 

όπου η κατ’ επίφαση γνώση θα είναι παρελθόν. 

Ονειρεύομαι ένα σχολείο που δεν μεταδίδει παρωχημένες γνώσεις, αλλά ποιοτικές, προσιτές και επαρκώς προσαρμοσμένες στη σύγχρονη πραγματικότητα. 

Διεκδικώ  ΑΥΤΟ το σχολείο. Αγωνίζομαι γι’ αυτήν την αλλαγή. 

Πόσο πρέπει να υψώσω τη φωνή μου επιτέλους για να ακουστεί; 

Το όνειρό μου δεν είναι άπιαστο κι εγώ τεντώνω τα χέρια μου, μα κι η δική σας συνείδηση πρέπει να αφυπνιστεί. 

Ακονίστε και εσείς τα όνειρά σας να «σφάξουμε» την πραγματικότητα μαζί.

Ομάδα μαθητών σχολείου Χανίων Νέας Κυδωνίας:

Γεωργία Πουμπλάκη, Γρηγόρης Βερυκάκης, Ελπίδα Κρασάκη, Εμμανουήλ Ντερμανάκης, Ζωή Κουτσογιαννάκη, Κορίνα Βουρδουμπάκη, Μυρτώ Παρδαλάκη