«Πειθαρχική Μεραρχία 999» – Στο στόμα του λύκου για έναν δίκαιο κόσμο!

Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο, ίσως να μην υπήρχε η ανάγκη για αυτήν την ταινία. Δε θα περιμέναμε 80 χρόνια μετά τους συντελεστές της να βγάλουν από την αφάνεια τους αντιφασίστες Γερμανούς που αυτομόλησαν. Η διαδρομή τους δε θα ήταν ένα σχετικά άγνωστο, μάλλον ξεχασμένο κεφάλαιο της ιστορίας. Και ο φασισμός δε θα σήκωνε κεφάλι, πατώντας πάνω στην «ανεμελιά μας» και τις συλλογικές μας ήττες.

Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο, οι αντιφασίστες αυτόμολοι δε θα αντιμετωπίζονταν μεταπολεμικά ως προδότες της… ναζιστικής πατρίδας τους -σε πλήρη αντίθεση με τους Ναζί, για τους οποίους υπήρχε ως άλλοθι η σιωπηλή παραδοχή πως δεν είχαν περιθώρια επιλογής. Σε έναν δίκαιο κόσμο η μνήμη των αντιφασιστών δε θα τιμούνταν μόνο στη ΓΛΔ -τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, την οποία νοσταλγεί φανερά ένας από τους πληροφορητές του ντοκιμαντέρ, δηλώνοντας περήφανος που μεγάλωσε σε αυτήν τη χώρα. Σε έναν δίκαιο κόσμο, οι αντιφασίστες Γερμανοί -που είχαν την τύχη να παραμείνουν και να τιμηθούν στη ΓΛΔ- δε θα φοβούνταν να ταξιδέψουν στη Δυτική Γερμανία, όπου οι νόμοι για την «προδοσία» τους παρέμεναν σε ισχύ μέχρι το 2009! Και οι Βρετανοί δε θα απαιτούσαν την παράδοσή τους, για να τους κλείσουν τιμωρητικά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης…

Σε έναν δίκαιο κόσμο, δε θα χρειαζόταν η παραγωγή ενός τέτοιου ντοκιμαντέρ για να δρομολογηθεί η ανέγερση του πρώτου μνημείου για τους αντιφασίστες Γερμανούς που έδρασαν και εκτελέστηκαν στη χώρα μας. Και δε θα υπήρχαν αντίστοιχα μνημεία για τους νεκρούς του ναζιστικού στρατού Κατοχής. Δε θα υπήρχε η πρόκληση – ανάγκη να «αναθεωρήσουμε» τον κυρίαρχο ιστορικό αναθεωρητισμό, για να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια ενάντια σε όσους επιχειρούν να την ξαναγράψουν, για να την φέρουν στα μέτρα τους.

Δε θα χρειαζόταν μια ταινία να σταθεί στα αυτονόητα -που μοιάζουν αιρετικά στις μέρες μας- για να τα υπογραμμίσει. Ότι ο βασικός εχθρός βρίσκεται πάντα εντός συνόρων, στην ίδια τη χώρα μας. Ότι τον φασισμό τον νίκησε ο Κόκκινος Στρατός και η αντίσταση των λαών, αυτοί που δε λούφαξαν στο περιθώριο της ιστορίας «κοιτάζοντας τη δουλειά τους», αυτοί που έβαλαν το κεφάλι τους στο στόμα του λύκου και στράφηκαν εναντίον του, όταν κλήθηκαν να γίνουν κομμάτι της οδοντοστοιχίας του, που άλεθε τους λαούς της Ευρώπης.

Σε έναν στοιχειωδώς δίκαιο κόσμο, η ταινία αυτή δε θα συναντούσε ένα τείχος σιωπής από πολλά ΜΜΕ -ακόμα και των θεωρητικά «προοδευτικών – εναλλακτικών»- ή την μπλαζέ, αφ’ υψηλού αδιαφορία πολλών κριτικών, που την θάβουν με τυπικά χλιαρά σχόλια, γιατί δεν έχουν τίποτα αρνητικό να της προσάψουν. Ευτυχώς λειτουργεί το αλάνθαστο κριτήριο του κοινού και η διάδοση στόμα με στόμα, που έφερε αθρόα προσέλευση στο «Τριανόν» και παράταση των προβολών για δεύτερη βδομάδα -πέρα από τις προβολές σε Θεσσαλονίκη και επαρχία.

Ένας δίκαιος κόσμος θα ήταν τέτοιος, αν ο κόσμος όρθωνε ανάστημα, αν αρνούνταν πεισματικά να σκύψει το κεφάλι και να γυρίσει πολλά χρόνια πίσω, στην εποχή που το είδος μας κυκλοφορούσε σκυφτό στα τέσσερα. Και αν η συνείδηση κι η αξιοπρέπεια κάποιων δίποδων δεν πήγαινε πίσω από το ένστικτο ενός εκπαιδευμένου τετράποδου, τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά ενός γερμανικού ποιμενικού που… «πρόδωσε την πατρίδα του» και γάβγιζε απειλητικά, όταν συναντούσε τους ναζί. Ο κόσμος μας θα ήταν στοιχειωδώς δίκαιος, αν κάποιοι δεν ξεχνούσαν την αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά τους και δεν έπεφταν στα τέσσερα, να γλείψουν τους ισχυρούς για να κερδίσουν ένα κοκαλάκι και την εύνοιά τους.

Δε ζούμε, ωστόσο, σε έναν δίκαιο κόσμο. Κι ο τροχός της ιστορίας δεν κύλησε προς τη σωστή πλευρά της, δεν κατάφερε να νικήσει τα βαρίδια της ανθρώπινης προϊστορίας και τη δύναμη της συνήθειας. Αυτό είναι που κάνει την ταινία «Πειθαρχική Μεραρχία 999» (ακόμα πιο) πολύτιμη, σαν Κιβωτό χαμένων, αποσιωπημένων γνώσεων, που οφείλουμε να διαφυλάξουμε και να διαδώσουμε. Μια «κιβωτό» που φέρει μέσα της την ελπίδα, που ευδοκιμεί πάντα στους αγώνες των λαών.

Υπάρχουν χίλιοι καλοί (έστω, 999) λόγοι να δει κανείς την ταινία. Όχι μόνο για την ξεχασμένη ιστορία που φέρνει στο προσκήνιο, αλλά για την οπτική της. Και όχι μόνο για το περιεχόμενο αλλά και για τη μορφή της. Ρέουσα αφήγηση, που δεν μπουκώνει το κοινό με πληροφορίες, δεν αποθαρρύνει τον θεατή, δεν απευθύνεται μόνο στους συνήθεις -και μυημένους- υπόπτους. Προσεκτική -κατά βάση απρόσωπη- χρήση δραματοποιημένων σκηνών, χωρίς υπερβολές και μουσικής υπόκρουσης. Πολυεπίπεδη έρευνα που αξιοποιεί παλιά ντοκιμαντέρ, αρχεία και βιβλιογραφία. Διασώζει τρομερές μαρτυρίες επιζώντων -που ήταν παρόντες στα γεγονότα- και απογόνων των μαχητών. Εγκολπώνει ακόμα και παραδοχές συντηρητικών Γερμανών, που στέκονται έντιμα απέναντι στην αλήθεια.

Μα πάνω από όλα, δεν παραδίδει το όπλο της κριτικής απέναντι στην κυρίαρχη αδικία. Στέκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας και όσων αγωνίζονται για έναν δίκαιο κόσμο. Και είναι το «καλά κρυμμένο μυστικό» που ήθελαν να ανακαλύψουν όλοι οι σινεφίλ αλλά δεν το ήξεραν. Και θα το μάθουν πηγαίνοντας στο «Τριανόν» -και τις άλλες κινηματογραφικές αίθουσες που θα το φιλοξενήσουν- και διαδίδοντας τη γνώση στους επόμενους -φίλους και γνωστούς.

Μην το χάσετε!

Πρόγραμμα προβολών:

Πέμπτη 15/5 – 20:30
Παρασκευή 16/5 – 19:30 & 21:15
Σάββατο 17/5 – 19:30 & 21:15
Δευτέρα 19/5 – 19:30 & 21:15
Τρίτη 20/5 – 19:30 & 21:15
Τετάρτη 21/5 – 19:30 & 21:15

Η «Πειθαρχική Μεραρχία 999» ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη από αυτή την Πέμπτη έως την Τετάρτη 28 Μαΐου, στον κινηματόγραφο «Αθήναιον» (Λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 35, πρόσβαση στάση ΟΑΣΘ Φάληρο, σταθμός Μετρό Ευκλείδης). – Η ταινία θα παίζεται Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15 και Κυριακή και Τετάρτη στις 21.30.

Ογδόντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά στον κινηματογράφο μια άγνωστη σελίδα αντίστασης: Γερμανοί και γερμανόφωνοι στρατιώτες της Βέρμαχτ λιποτακτούν, ενώνουν τις δυνάμεις τους με την Ελληνική Αντίσταση , πολεμούν τον ναζισμό από το εσωτερικό της κατεχόμενης Ελλάδας. Ελλάδα, 2025 – Διάρκεια: 91 λεπτά

Σκηνοθεσία: Κώστας Σταματόπουλος
Παραγωγοί: Παναγιώτης Κακαβιάς , Κατερινα Μπεληγιαννη
Σενάριο: Κώστας Σταματόπουλος, Φώτης Μιχαλόπουλος
Φωτογραφία: Χρήστος Δούρος, Σέργιος Κολισίκας
Μοντάζ: Γιώργος Διδυμιώτης, Αντιγόνη Νουφαρίτση
Μουσική: Κλείτος Κυριακίδης
Ιστορικός σύμβουλος: Θεόφιλος Διαμάντης
Παραγωγή: Παναγιώτης Κακαβιάς – Kfilms
Διάρκεια: 91 λεπτά

Εισιτήρια : https://www.more.com/gr-el/tickets/cinema/trianon/
Τηλ. κρατήσεων: 210 821 5469