Τι είναι ο κομμουνισμός;

ΡΩΤΑΤΕ; ΑΠΑΝΤΑΜΕ  01

Τι είναι ο κομμουνισμός;

Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο οραματίζονται και αγωνίζονται για να αντικαταστήσουν το οικονομικό σύστημα το οποίο χρησιμοποιούμε (το καπιταλιστικό), με ένα άλλο, το κομμουνιστικό.

Αλλά τι είναι αυτά που δεν τους ικανοποιούν στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής; Ας δούμε συνοπτικά τα βασικότερα:

Η οικονομική ανισότητα που επικρατεί ανάμεσα στις διαφορετικές τάξεις του πληθυσμού λόγω της άδικης διανομής του εισοδήματος. 

Η δυνατότητα που δημιουργείται, ώστε ένας άνθρωπος να εκμεταλλεύεται οικονομικά κάποιους άλλους.

Η διαφθορά που όλο μεγαλώνει και διαχέεται σε ολόκληρη την κοινωνία. Όσο οι άνθρωποι κυνηγούν το «κέρδος» τόσο είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν την διαφθορά. Κι όσο είναι μεγαλύτερο το κέρδος τόσο μεγαλύτερα τα «λαδώματα», οι καταχρήσεις, οι νοθείες κλπ.

Η εγκληματικότητα που ολοένα διογκώνεται λόγω του αναμενόμενου κέρδους (ναρκωτικά, πορνεία κ.α.) αλλά και λόγω της περιθωριοποίησης τμημάτων του πληθυσμού.

Η εμπορευματοποίηση βασικών αγαθών (όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η ενέργεια, το νερό, η στέγη, κλπ), που σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας τους κάνει δύσκολη την πρόσβαση. 

Η βαρβαρότητα των πολέμων που δημιουργείται από τον σκληρό ανταγωνισμό των πολυεθνικών μονοπωλιακών ομίλων για την κατάκτηση των παγκόσμιων αγορών, των πρώτων υλών και των δρόμων μεταφοράς των εμπορευμάτων.

Ένεκα αυτών των λόγων, αλλά και πολλών άλλων, όπως η ανεργία, το αβέβαιο μέλλον, η καταστροφή του περιβάλλοντος, πλήθος κόσμου θέλει να στείλει στην ιστορία το καπιταλιστικό σύστημα και να το αντικαταστήσουν με το κομμουνιστικό. 

-Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του κομμουνιστικού συστήματος; Πώς θα είναι αυτό;

• Εργασία για όλους

-Στον κομμουνισμό θα υπάρχει ανεργία; 

Η κομμουνιστική κοινωνία θα φροντίζει ώστε όλοι να έχουν μια εργασία και ο κάθε ένας να προσφέρει σύμφωνα με τις ικανότητές του. 

Στον κομμουνισμό η ύπαρξη ανέργων είναι αδιανόητη, σε αντίθεση με τον καπιταλισμό όπου η ύπαρξη μεγάλου τμήματος ανέργων είναι απαραίτητη ώστε οι μισθοί να διατηρούνται σε χαμηλά επίπεδα. 

Εάν στον καπιταλισμό εξαλειφθεί η ανεργία το σύστημα άμεσα θα καταρρεύσει. Για το λόγο αυτό, όταν σε μία χώρα μειώνεται σημαντικά η ανεργία, αμέσως γίνεται εισαγωγή μεταναστών.

-Πώς είναι δυνατόν να απασχολούνται όλοι; Εφόσον σήμερα οι θέσεις εργασίας δεν φτάνουν για όλους, πώς θα το καταφέρουμε στο κομμουνιστικό σύστημα;

Μα φίλοι μου, και σήμερα έχουμε ανάγκη για περισσότερους νοσηλευτές, γιατρούς, εκπαιδευτικούς, εργάτες γης, μηχανικούς. 

Χρειαζόμαστε πλήθος εργατικών χεριών για να φτιάξουμε έργα πυροπροστασίας ή αντιπλημμυρικά, να φτιάξουμε βιομηχανίες για να παράγουμε αγαθά που δεν έχουμε, όπως ζάχαρη, λιπάσματα, μηχανήματα και άλλα.

Στην κομμουνιστική κοινωνία όλοι οι σημερινοί άνεργοι θα βρουν εργασία σε τομείς που το καπιταλιστικό σύστημα σήμερα δεν θέλει να τους χρησιμοποιήσει, για τον μόνο λόγο ότι δεν θα έχει μεγάλο κέρδος. 

Στον κομμουνισμό όμως, δεν μας ενδιαφέρει το κέρδος των λίγων επιχειρηματιών, αλλά το όφελος ολόκληρης της κοινωνίας. Έτσι όλοι θα βρίσκουν μια θέση εργασίας.

-Πόσες ώρες θα εργαζόμαστε την εβδομάδα; Άδειες θα έχουμε;

Ο εργάσιμος χρόνος θα είναι πολύ λιγότερος από όσο είναι σήμερα, εφόσον η σύγχρονη τεχνολογία θα είναι στην υπηρεσία όλης της κοινωνίας. 

Αυτό θα μπορούσε να γίνει και σήμερα, αλλά εάν γινόταν, οι επιχειρηματίες θα είχαν μείωση στα κέρδη τους και για το λόγο αυτό δεν το κάνουν.

Για παράδειγμα, οι τράπεζες συνεχώς εισάγουν καινούργια τεχνολογία (όπως αυτόματα μηχανήματα, συναλλαγές από το διαδίκτυο) με αποτέλεσμα να απαιτούνται λιγότερες ώρες ανθρώπινης εργασίας. 

Αντί όμως να μειωθούν τα ωράρια των εργαζομένων οι καπιταλιστές μειώνουν το προσωπικό. Ο καπιταλισμός αξιοποιεί την τεχνολογία για να αυξηθούν τα επιχειρηματικά κέρδη και όχι να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων.

Εφόσον λοιπόν στον κομμουνισμό θα αξιοποιηθεί η τεχνολογία προς όφελος των εργαζομένων, ανάλογα θα αυξηθεί και ο ετήσιος χρόνος άδειας για ξεκούραση, ο οποίος θα είναι υποχρεωτικός για όλους.

• Κεντρική οργάνωση παραγωγής

-Ναι αλλά η παραγωγή πώς θα οργανωθεί; Εφόσον δεν θα ισχύει ο νόμος της ζήτησης και της προσφοράς πώς θα προσαρμόζεται η παραγωγή;

Ας εξετάσουμε λοιπόν το δεύτερο σημαντικό χαρακτηριστικό του κομμουνιστικού συστήματος.

Στον καπιταλισμό επικρατεί μια σχετική αναρχία στον τρόπο οργάνωσης της παραγωγής. 

Παρά τις προσπάθειες των κυβερνήσεων να κατευθύνουν τις επενδύσεις σε ορισμένους τομείς, οι επιχειρηματίες είναι αυτοί που τελικά θα αποφασίσουν σε ποιόν τομέα θα επενδύσουν τα κεφάλαιά τους. 

Αυτό εξαρτάται όχι μόνο από την ζήτηση και την προσφορά, αλλά κυρίως από το ποσοστό κέρδους που προσδοκά κάθε επιχειρηματίας.

Για παράδειγμα, μπορεί η χώρα να έχει ανάγκη από παραγωγή φαρμάκων ή υπολογιστών, όμως εάν οι καπιταλιστές θεωρούν ότι το ποσοστό κέρδους είναι μικρό, τότε, είτε δεν θα φτιάξουν αντίστοιχες βιομηχανίες, είτε θα τις μεταφέρουν στο εξωτερικό. 

Ενδεχομένως το καπιταλιστικό κράτος να επιδοτήσει κάποιους τομείς, αλλά δεν θα φροντίσει εξ ίσου και για την παραγωγή των πρώτων υλών που χρειάζονται αυτοί ή δεν θα φροντίσει για τους υπόλοιπους τομείς της οικονομίας.

-Και τι διαφορετικό θα γίνεται στον κομμουνισμό; 

Στον κομμουνισμό ολόκληρη η παραγωγή θα οργανώνεται κεντρικά, συνδυάζοντας όλους τους υπάρχοντες πόρους. 

Η γη, οι βιομηχανίες, τα καράβια, τα ορυχεία, οι τηλεπικοινωνίες, γενικά όλα τα μέσα παραγωγής, θα ανήκουν στην κοινωνία.  Συνέπεια τούτου, η παραγωγή θα μπορεί να προγραμματισθεί σε όλους τους τομείς ταυτόχρονα.

Ο Κεντρικός Σχεδιασμός είναι αυτός που θα κατανείμει το εργατικό προσωπικό στους αντίστοιχους τομείς παραγωγής, που θα αποφασίσει πόσοι γιατροί ή μηχανικοί χρειάζονται, πόσα τρόφιμα ή ρούχα θα παραχθούν. 

Έτσι θα ελαχιστοποιηθεί η υπερπαραγωγή αγαθών, που αναγκαστικά στον καπιταλισμό σήμερα,  όταν παράγονται περισσότερα, τα αγαθά αυτά οδηγούνται στην καταστροφή τους.

Για παράδειγμα, για να καλυφθούν οι ανάγκες σε ψωμί θα πρέπει να παραχθούν τα ανάλογα σιτηρά σε συγκεκριμένες αγροτικές μονάδες και στις αναγκαίες ποσότητες. 

Έτσι, δεν θα μπορεί ο κάθε ένας να παράγει όσο θέλει ή όποτε θέλει, με αποτέλεσμα άλλοτε να υπάρχει πλεόνασμα και άλλοτε έλλειμα. 

Επίσης θα πρέπει να υπάρχει η ανάλογη βιομηχανία που θα παράγει τα λιπάσματα ή τους σπόρους, τα ανάλογα αγροτικά μηχανήματα, καθώς και τα επιστημονικά εργαστήρια που θα φροντίζουν για την ποιότητα και την αύξηση της παραγωγής.

Ο Κεντρικός Σχεδιασμός θα έχει φροντίσει να υπάρχει το κατάλληλο οδικό δίκτυο, τα μεταφορικά μέσα, οι αντίστοιχες βιομηχανίες παραγωγής αλεύρων και αρτοσκευασμάτων, και τα σημεία διανομής τους. 

Η παραγωγή δεν θα είναι διασκορπισμένη ούτε θα αφήνεται στην τύχη της και στην καλή θέληση κάποιων επιχειρηματιών.

Ο Κεντρικός Σχεδιασμός ενεργοποιεί σχεδιασμένα όλες τις δυνατότητες της κοινωνίας, με αποτέλεσμα την αλματώδη ανάπτυξη της οικονομίας, των επιστημών, των τεχνών και την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου για όλους, μηδενός εξαιρουμένου. 

Σημειώστε ότι στον καπιταλισμό το μικρό ή ανύπαρκτο ποσοστό κέρδους, έχει σαν αποτέλεσμα έργα, όπως αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά και αντιπυρικής προστασίας, ούτε να απορροφούν μεγάλες επενδύσεις, ούτε να προωθούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Για το λόγο τούτο σε πολλές περιπτώσεις έχουμε μεγάλες καταστροφές και αρκετούς νεκρούς.

Στον Κομμουνισμό όμως, όπου η προστασία της ανθρώπινης ζωής αποτελεί την μεγαλύτερη προτεραιότητα της κοινωνίας, αυτά τα έργα θα έχουν ύψιστη προτεραιότητα.

• Η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής

-Στον κομμουνισμό θα μπορώ να έχω την δική μου επιχείρηση;

Ωραία ερώτηση. Ας δούμε το τρίτο χαρακτηριστικό του κομμουνιστικού συστήματος.

Στον καπιταλισμό τα μέσα παραγωγής (βιομηχανίες, αεροπλάνα, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, αγροτικές μονάδες, αποθήκες κλπ) ανήκουν σε μια χούφτα κεφαλαιούχων ενώ η πλειοψηφία του λαού στερείται τέτοιας ιδιοκτησίας. 

Αυτοί που δεν έχουν μέσα παραγωγής αναγκάζονται (για να μην πεθάνουν από την πείνα) να εργάζονται στις επιχειρήσεις των καπιταλιστών. Έτσι όμως δημιουργείται η ανισότητα, η εκμετάλλευση και η άδικη διανομή της παραγωγής. 

Στην κομμουνιστική κοινωνία όλα τα μέσα παραγωγής θα ανήκουν σε ολόκληρη την κοινωνία και αυτή θα αποφασίζει από ομού, για το τί θα παραχθεί και πώς θα γίνει η διανομή των αγαθών. 

Η κοινή ιδιοκτησία όλων των μέσων από ολόκληρη την κοινωνία θα δώσει την δυνατότητα του Κεντρικού Σχεδιασμού (που αναφέραμε προηγουμένως). 

Με τον τρόπο αυτό θα μπορούν όλα να προγραμματισθούν εκ των προτέρων (με μεγάλη προσέγγιση) και η οικονομία θα λειτουργεί με βάση ένα συγκεκριμένο πλάνο παραγωγής.

-Δηλαδή οι κάτοικοι ενός χωριού θα κατέχουν από κοινού ολόκληρη την καλλιεργήσιμη γη της περιοχής τους; Θα την δουλεύουν συνεταιριστικά;

Όταν λέμε για κοινή ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής δεν εννοούμε ότι το Α εργοστάσιο θα ανήκει στους εργάτες που το δουλεύουν, ή ότι ο Β οργανισμός παραγωγής ρεύματος θα ανήκει στους εργαζόμενους του συγκεκριμένου οργανισμού. 

Όλα τα μέσα παραγωγής θα ανήκουν ταυτόχρονα σε ολόκληρη την κοινωνία και όχι σε επιμέρους τοπικές κομμούνες ή ιδιωτικούς συνεταιρισμούς. Μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει ο κεντρικός σχεδιασμός.

Με την ύπαρξη της κοινής ιδιοκτησίας εξαλείφεται ο ανταγωνισμός και ο πόλεμος μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων που συμβαίνει στον καπιταλισμό. 

Ολόκληρος ο λαός έχει συμφέρον να συνεργασθεί μεταξύ του και συνεπώς οι συγκρούσεις για εθνικούς, θρησκευτικούς, ή άλλου είδους αντιπαραθέσεις εξασθενούν και εξαφανίζονται.

Ο κοινωνικός χαρακτήρας της κομμουνιστικής παραγωγής εκδηλώνεται σ’ όλες τις λεπτομέρειες της οργάνωσής της. 

Στο κομμουνιστικό σύστημα λόγου χάρη, δε θα υπάρχουν μόνιμοι διευθυντές εργοστασίων που συνεχώς θα διατάζουν, ή ένας ζαχαροπλάστης δεν θα φτιάχνει για όλη τη ζωή του γλυκά. 

Γενικά οι άνθρωποι δεν θα περνούν όλη τους τη ζωή στην ίδια δουλειά, όπως συνήθως γίνεται σήμερα και στο τέλος την σιχαίνονται, αλλά θα εναλλάσσονται σε διάφορες θέσεις, διευθυντικές ή μη.

Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει η κοινωνία να εξασφαλίζει πλατιά μόρφωση σε όλον τον πληθυσμό δίχως διακρίσεις και εξαιρέσεις.

• Η διανομή στο κομμουνιστικό σύστημα

-Εφόσον όμως δεν θα έχει ο κάθε ένας την δική του επιχείρηση με ποιο τρόπο θα παίρνει τα αγαθά που χρειάζεται;

Πάμε λοιπόν στο τέταρτο χαρακτηριστικό του κομμουνιστικού συστήματος.

Ο κομμουνιστικός τρόπος παραγωγής δεν παράγει αγαθά για να πουληθούν στις αγορές ώστε να βγει κάποιο κέρδος όπως συμβαίνει στον καπιταλισμό. Παράγει αγαθά με μόνο σκοπό την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών.

Κανείς δε δουλεύει για τον εαυτό του, μα ολόκληρη η γιγάντια κοινότητα εργάζεται για όλους. Δεν έχουμε εδώ εμπορεύματα προς πώληση, μα μόνον προϊόντα για κατανάλωση. 

Αυτά τα προϊόντα δεν ανταλλάσσονται το ένα με το άλλο, ούτε αγοράζονται, ούτε πουλιούνται. Απλούστατα ταξινομούνται στις κοινοτικές αποθήκες και τα καταστήματα, κι από εκεί παραδίνονται σε όσους τα έχουν ανάγκη. 

Δηλαδή ισχύει «στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». Και εφόσον δεν θα υπάρχουν αγοροπωλησίες δεν θα υπάρχει και ανάγκη για χρήμα. Το χρήμα θα εξαφανισθεί μαζί με τις αγορές.

-Δηλαδή θα παίρνει ο καθένας όσα προϊόντα θέλει; Δεν θα παίρνουν όλοι τα ίδια;

 Φυσικά και δεν θα παίρνουν όλοι τα ίδια. Άλλοι προτιμούν να τρώνε ψάρια ενώ άλλοι προτιμούν τα  λαχανικά. 

Άλλοι θέλουν βάρκες για να ψαρεύουν και άλλοι όχι. Στα ορεινά μέρη χρειάζονται πιο βαριά ρούχα σε σχέση με τα πεδινά ή τα παραθαλάσσια μέρη. Σε άλλους αρέσει το σκι και σε άλλους το κολύμπι. 

Σε άλλους αρέσει να διαβάζουν βιβλία και σε άλλους να παρακολουθούν κινηματογράφο. Σε άλλους αρέσουν τα κίτρινα πουκάμισα και σε άλλους τα πράσινα. Διαφορετικά αγαθά χρειάζεται ένας ηλικιωμένος και διαφορετικά ένας νέος. Επομένως δεν είναι δυνατόν να παίρνουν όλοι ακριβώς τα ίδια πράγματα. Ο κάθε ένας θα παίρνει τα αγαθά που θα ικανοποιούν τις ανάγκες του.

-Κι αν κάποιος παίρνει από τα καταστήματα περισσότερα από όσα χρειάζεται; Αυτό δεν θα είναι εις βάρος των υπολοίπων;

Μην εξετάζουμε τα πράγματα έχοντας στο μυαλό μας τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στον καπιταλισμό. Στην κομμουνιστική κοινωνία κανένας δεν θα θέλει να πάρει περισσότερα τρόφιμα από όσα του χρειάζονται εφόσον, όποια στιγμή τα χρειαστεί, θα μπορεί να τα βρει και μάλιστα δωρεάν. Κανείς δεν θα έχει λόγο να κλείσει 5 θέσεις στο αεροπλάνο για να ταξιδεύσει μόνος του, κανένας δεν θα πάρει 3  καρβέλια ψωμί όταν του χρειάζεται μόνο ένα.

Δεν θα υπάρχει συμφέρον να αποθηκεύει κάποια προϊόντα με σκοπό να τα πουλήσει, εφόσον κανείς δεν θα αγοράζει. Όπως καταλαβαίνεις, μαζί με όλα τα κακά του καπιταλισμού θα εξαφανιστεί και η κλεψιά, εφόσον κανείς δεν θα έχει λόγο να το κάνει. Ό,τι του χρειάζεται, θα το παίρνει από τις αποθήκες-καταστήματα δωρεάν.

Στον κομμουνισμό θα ισχύει «ο καθένας θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και θα απολαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του».

• Το Κράτος και ο τρόπος διοίκησης στον κομμουνισμό

-Το Κράτος πως θα λειτουργεί;  Θα είναι διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουμε;

Το επόμενο χαρακτηρισμό της κομμουνιστικής κοινωνίας αφορά το κράτος και τον τρόπο διοίκησης.

Όλες οι κοινωνίες που χωρίζονται σε τάξεις, υποχρεωτικά δημιουργούν κράτη με ισχυρούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, όπως στρατός, αστυνομία, δικαστήρια και φυλακές. Αυτά είναι υποχρεωτικά, επειδή οι κοινωνικές τάξεις συγκρούονται με στόχο την κατάληψη της εξουσίας, οπότε η κυρίαρχη τάξη, ελέγχοντας το Κράτος, επιβάλλεται στις υπόλοιπες τάξεις. 

Να θυμηθούμε ότι στις πρωτόγονες κοινωνίες, όπου δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, δεν υπήρχε κοινωνικός διαχωρισμός σε τάξεις με συνέπεια να μην υπάρχουν και κρατικοί μηχανισμοί. 

Πάρτε για παράδειγμα όλες τις πρωτόγονες φυλές που ζούνε στις ζούγκλες του Αμαζονίου, στην Πολυνησία και αλλού, όπου  δικαστές, αστυνομία και φυλακές δεν υπάρχουν.

Συνεπώς στην κομμουνιστική κοινωνία όπου δεν θα υφίσταται ο διαχωρισμός σε τάξεις, αλλά όλοι θα είναι ίσοι, δεν θα υπάρχει και η ανάγκη να υπάρχει Κράτος.

Το Κράτος χρησιμοποιείται από μία Τάξη για να επιβληθεί σε μία άλλη. Αν είναι Αστικό, δηλαδή όπως το καπιταλιστικό, στρέφεται ενάντια στην Εργατική Τάξη. Αντίστοιχα το Σοσιαλιστικό Κράτος, που ανήκει στην εργατική Τάξη, στρέφεται ενάντια στην τάξη των καπιταλιστών.

Όμως στο κομμουνιστικό σύστημα δεν θα υπάρχουν ούτε προλετάριοι, ούτε καπιταλιστές, ούτε μισθωτοί εργάτες. Θα υπάρχουν απλοί άνθρωποι που συντροφικά θα οργανώνουν την ζωή τους.

Δεν θα υπάρχουν τάξεις και ούτε η «πάλη των τάξεων», ούτε ταξική οργάνωση, ούτε τα πολιτικά κόμματα που δημιουργούνται για τα συμφέροντα των τάξεων.

Και εφόσον δεν θα υπάρχουν αντιμαχόμενες κοινωνικές τάξεις το Κράτος δε θα έχει καμιά χρησιμότητα. Δεν θα υπάρχουν φυλακές και δικαστήρια, δεν θα υπάρχει κανείς που να τον βάλουν στο ζυγό, ούτε κανείς για να το κάνει.

-Αλλά πώς θα μπορεί να λειτουργεί χωρίς καμιά διεύθυνση μια τόσο τεράστια οργάνωση; Ποιος θα επεξεργάζεται το σχέδιο της κοινωνικής παραγωγής; Ποιος θα αγρυπνεί για τη διατήρηση της τάξης;

Η κεντρική διεύθυνση θα στηρίζεται σε διάφορα «λογιστικά γραφεία» και υπηρεσίες στατιστικής. Με τους υπολογιστές που έχουμε σήμερα αυτό θα είναι πολύ πιο εύκολο σε σχέση με το παρελθόν. Εκεί θα γίνονται οι λογαριασμοί όλης της παραγωγής κι όλων των αναγκών, από κει θα δείχνεται αν πρέπει να αυξήσουμε ή να ελαττώσουμε τον αριθμό των εργαζομένων σε έναν τομέα και πόσοι θα χρειαστούν να εργαστούν. 

Και όπως όλοι θα είναι συνηθισμένοι από τη μικρή τους ηλικία στην κοινή εργασία, θα καταλαβαίνουν πως είναι αναγκαία αυτή η εργασία και ότι θα είναι πιο εύκολη η ζωή όταν όλα βαδίζουν πάνω σε ένα σχέδιο, όλοι θα εργάζονται σύμφωνα με τις οδηγίες αυτών των γραφείων και υπηρεσιών. 

Δε θα χρειάζονται πια ειδικοί υπουργοί, ούτε αστυνομία, ούτε φυλακές, ούτε νόμοι, ούτε διατάγματα, ούτε τίποτα. Όπως οι μουσικοί σε μια ορχήστρα ακολουθούν τη μπαγκέτα του μαέστρου και ρυθμίζουν τις κινήσεις τους μαζί του, έτσι κι οι άνθρωποι θα ακολουθούν τα κεντρικά προγράμματα που θα σχεδιάζονται και θα ταιριάζουνε ανάλογα την εργασία τους.

Επιπλέον στις υπηρεσίες αυτές, οι εργαζόμενοι δεν θα είναι πάντα οι ίδιοι, αλλά θα εναλλάσσονται σε τακτά διαστήματα. Σε αυτό θα βοηθάει και η τεχνητή νοημοσύνη που θα απλοποιεί την δουλειά των ανθρώπων. Η γραφειοκρατία, η μόνιμη υπαλληλοκρατία θα εξαφανιστεί. Το κράτος σταδιακά θα πεθάνει.

-Μα είναι δυνατόν να γίνουν όλα αυτά; Μήπως είναι ένα απραγματοποίητο όνειρο;

Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος πάντοτε διστάζει να εμπιστευτεί αυτούς που οραματίζονται μια καλύτερη κοινωνία. Οι πρωτοπόροι σε όλους τους τομείς συναντούσαν απίστευτες δυσκολίες. Το καινούργιο όμως πάντοτε επικρατούσε.

Τον προηγούμενο αιώνα είδαμε πολλές χώρες να ακολουθούν τα κομουνιστικά ιδεώδη και να προσπαθούν να μετασχηματίσουν σοσιαλιστικά τις κοινωνίες τους.

 Να σημειώσουμε ότι ο Σοσιαλισμός είναι απλά η πρώτη φάση για να φτάσει μια κοινωνία στον κομμουνισμό, δεν είναι ακόμα ολοκληρωμένος κομμουνισμός. 

Στην σοσιαλιστική φάση, δεν έχουν εξαλειφθεί ακόμα οι ταξικές διαφορές. Οι ανισότητες (έστω ελαχιστοποιημένες) υπάρχουν ακόμα, η παλιά νοοτροπία δεν έχει ξεριζωθεί τελείως, η ταξική πάλη συνεχίζεται και το Κράτος (έστω με την εργατική του δομή) υφίσταται ακόμα.

Ο Σοσιαλισμός που γνωρίσαμε προσπάθησε να βαδίσει σε πρωτόγνωρους δρόμους που για πρώτη φορά άνοιγε η ανθρωπότητα. Είναι επόμενο σε αυτή την διαδικασία να υπήρξαν και πολλά λάθη. Είδαμε όμως να γίνονται τεράστια βήματα για την καλυτέρευση της ζωής των λαών.

Για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία, είδαμε όλος ο λαός δίχως εξαιρέσεις να έχει δωρεάν πρόσβαση στην υγεία, στην παιδεία, στην στέγη, στον αθλητισμό, στις τέχνες, στον πολιτισμό, στις διακοπές. Οι άστεγοι και οι ζητιάνοι εξαλείφθηκαν, η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, η πορνεία και ο ρατσισμός υποχώρησαν σημαντικά. Οι διαφορετικές εθνότητες μπόρεσαν να ζήσουν ειρηνικά μέσα στα ίδια κρατικά σύνορα. 

Μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο οι ιμπεριαλιστές αναγκάστηκαν να μειώσουν σημαντικά τους πολέμους. Η ανθρωπότητα έζησε την πιο ειρηνική της περίοδο, ενώ μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, οι ιμπεριαλιστές άρχισαν ξανά να αιματοκυλούν τον κόσμο. Για τα καπιταλιστικά κέρδη είναι ικανοί με τα πυρηνικά τους όπλα να εξαφανίσουν την ανθρωπότητα.

Μην αναρωτιόμαστε λοιπόν εάν το όραμα μιας δίκαιης και ειρηνικής κομμουνιστικής κοινωνίας μπορεί να λάβει σάρκα και οστά. Όλα αυτά τα είδαμε να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας και μάλιστα σε χώρες που ήταν περικυκλωμένες από πανίσχυρα καπιταλιστικά κράτη που πολεμούσαν την κομμουνιστική προοπτική με κάθε τρόπο.

Οι Σοσιαλιστικές κοινωνίες, παρά τις αναμενόμενες αδυναμίες τους, κατάφεραν να προσφέρουν στους λαούς τους πράγματα που εμείς στα καπιταλιστικά κράτη μόνο στα όνειρά μας τα βλέπουμε. Φανταστείτε τι θα καταφέρουν οι λαοί στις κομμουνιστικές κοινωνίες.

Ναι φίλοι μου, η ανθρωπότητα τον 20ο αιώνα δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την πορεία της προς την κομμουνιστική κοινωνία. Απέδειξε όμως ότι όχι μόνο είναι αναγκαίο να πάμε στον κομμουνισμό, αλλά ότι τώρα έχουμε και την εμπειρία και την γνώση για να το καταφέρουμε!

Να είστε καλά

Γιάννης Βεντούρας

 

Εικόνα: Λεπτομέρεια μνημείου του Λένιν στην Κριμαία