Από τη μία οι κατακτήσεις εκεί που οι εργαζόμενοι κάνουν κουμάντο, που ακόμα και σήμερα μοιάζουν «άπιαστες», και από την άλλη η βαρβαρότητα της δικτατορίας του κεφαλαίου που μπορεί οι αιώνες να αλλάζουν, αλλά ο μεσαίωνας καλά κρατεί…
Ομοιότητες και διαφορές στις μύτες και στα φέσια…
Ασφαλώς και δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις αλλά χυδαίοι άνθρωποι. Όπως και αγνές λαϊκές ψυχές που με ένα μαγικό τρόπο αποενοχοποιούν τις… λεγόμενες “κακές” λέξεις!
Αν αυτές οι αθλιότητες του εφησυχασμού επιλέγονται για ένα θέμα που η κυβέρνηση ξέρει ότι θα αποκαλυφθεί μέσα σε 20 μέρες, εύκολα φαντάζεται κανείς πόσο απέχει το τι λέγεται δημόσια από το τι πραγματικά συζητιέται πίσω από τις κλειστές πόρτες π.χ. των ελληνοτουρκικών διευθετήσεων, των ΝΑΤΟικών δεσμεύσεων και των διαφόρων συνομιλιών.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ… Τα παιδιά που δεν έφτασαν ποτέ… Τις οικογένειές τους… Τον αγώνα μας για να μη συγκαλυφθεί ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ των Τεμπών
"Η Ιστορία αρχίζει εκεί που τελειώνει η δημοσιογραφία"