Νικηφόρος Βρεττάκος: «Ο ποιητής δεν είναι ένα άτομο ξεκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο…»

Αντιστέκομαι όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές
σαν τα κόκαλα τ’ αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες
μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας·
που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα,
αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές
και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους
χυμούς ειρήνη και φως.

Ημερολόγιο, Τα Ποιήματα, τ.2 , Τρία Φύλλα, 1984

Σαν σήμερα, στις 4 του Αυγούστου 1991, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος.

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος ανήκει στις κορυφαίες μορφές της σύγχρονης ελληνικής ποίησης. Ο ίδιος πίστευε πως «ο ποιητής δεν είναι ένα άτομο ξεκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο… Δεν μπορεί να νοηθεί έξω από τη ζωή, από τα φαινόμενα, από τα γεγονότα, από τις παραστάσεις της. Είτε το θέλει είτε όχι είναι φτιαγμένος από τη “μοίρα” του να είναι ο ευαίσθητος δέκτης τους». Και αυτό το αποδεικνύει μέσα από το σπουδαίο έργο του.

Γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1912 στις Κροκεές της Λακωνίας.

Στα Γράμματα εμφανίστηκε το 1929 και μέχρι το 1940 εξέδωσε έξι ποιητικές συλλογές.

Πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην Εθνική Αντίσταση.

Από το 1947 μέχρι το 1949 εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα», ενώ το 1949 απολύθηκε για πολιτικούς λόγους από το υφυπουργείο Εργασίας.

Το 1955, εκδίδει τη συγκεντρωτική του συλλογή «Τα ποιήματα 1929 – 1951».

Η ποίησή του είναι επηρεασμένη από τη στράτευσή του και από τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση. Αργότερα στο «Ρόμπερτ Οπενχάιμερ» «συνθέτει» πιο καθαρά το δραματικό με το λυρικό στοιχείο. Το συνολικό ποιητικό του έργο βρίσκεται συγκεντρωμένο σε δύο τόμους, ενώ ξεχωριστά κυκλοφόρησαν τα έργα του «Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη» και η ποιητική του συλλογή «Ο διακεκριμένος πλανήτης».

Στο πεζογραφικό του έργο συμπεριλαμβάνονται: «Το γυμνό παιδί», «Το αγρίμι και η καταιγίδα» και «Δύο άνθρωποι μιλούν για την ειρήνη».

«Ο Βρεττάκος είναι ένας αληθινός ποιητής. Μοντέρνος, αλλά όχι υπερρεαλιστής, μας έδωσε μια ποίηση δύσκολη, αλλά ωραία, καθώς δε χρησιμοποιεί παραδοσιακά σχήματα. Πλησιάζοντάς τον νομίζεις πως είναι απλός, αλλά σε λίγο καταλαβαίνεις αμέσως πως χρειάζεσαι προσπάθεια για να παρακολουθήσεις τους στοχασμούς του. Και όσο τα χρόνια περνούν, ο Βρεττάκος γίνεται συνθετότερος. Πότε απλά συναισθηματικός, πότε κοινωνικός ποιητής, πότε αντιτυραννικός και λάτρης της αρετής, της δικαιοσύνης, της ισότητας, της ελευθερίας, πότε θαυμαστής ανεπανάληπτος του αρχαίου κόσμου, πότε μεγαλόστομος ανθρωπιστής, μας χάρισε μια ποίηση που συνδυάζει τη γλωσσική στιλπνότητα με τη φιλοσοφική ανησυχία, η οποία είναι πραγματικά αξιόλογη. Ο Βρεττάκος είναι μια ωραία, ζεστή, λυρική φωνή της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Κατόρθωσε να κατακτήσει με την ποίησή του μια από τις καλύτερες θέσεις στο Πάνθεον της Νεότερης Ελληνικής Ποίησης» σημειώνει ο Χρήστος Ηλ. Κολοβός.

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος τιμήθηκε 2 φορές με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1940, 1956). Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 13 γλώσσες.

Πατώντας εδώ μπορείτε να περιηγηθείτε σε όλες τις πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις του περιοδικού για τον Νικηφόρο Βρεττάκο.