Η ρωγμή του μέλλοντός σας

Δίπλα δίπλα πάντοτε
στο πέρασμά μας
δροσίζαμε με τον ιδρώτα μας ερήμους
ποτίζαμε κάμπους με το αίμα μας
ποτάμια και θάλασσες
δίπλα δίπλα πάντοτε
στο πέρασμά μας
αφήναμε τις ξοστρακισμένες αλήθειες ελεύθερες στα κύματα
ψιθυρίζοντας από χείλη σε χείλη τα τραγούδια μας
να μείνουν στη μνήμη
σύσσωμα
ανεβαίναμε κορφές
ανοίγαμε δρόμους
υπόγεια στενά διακλαδώναμε
για να βρεθούμε
δίπλα δίπλα ξανά και ξανά
και πάντοτε
στο πέρασμά μας
αψηφήσαμε κρύο, πείνα, θάνατο
αγγίξαμε έναστρους ουρανούς
φυλάξαμε άπειρο φως στα μάτια μας
ν’ αντέξουμε τα σκοτάδια του καιρού τους
μέχρι να φτάσουμε σ’εσάς σαν ένα.
Να μας θυμάστε έτσι όπως
ήμασταν..
η ρωγμή του μέλλοντός σας _

Α. Ξ.