“Σήμερον πάσα κτήσις αγάλλεται και χαίρει…”
“Ο κόσμος γύρισε τούμπα, εμείς με 57 νεκρούς πάνω στις γραμμές και μ’ έναν τριανταδυάχρονο κλαρινίστα θ’ ασχολούμαστε..;;;”
Κι ένα κλαρίνο “ορφανό”, παροδικά ας ελπίσουμε κι ας το ευχηθούμε..!
Τραγική μια είδηση για έναν νέο άνθρωπο, που λάτρεψε την μουσική και την υπηρετεί από τα εφηβικά του χρόνια μ’ αυτό το όργανο.
“Κλαρινίστας έχασε τα δάχτυλά του από κροτίδα στην γιορτή της ανάστασης…”
“Ο κόσμος γύρισε τούμπα, εμείς με τα Τέμπη θ’ ασχολούμαστε..;;;” όπως τελευταίως μας τρυπάει τ’ αυτιά η μελωδία της “εξουσίας” σ’ ένα ρυθμικό ακομπανιαμέντο με τα ολούθε διάσπαρτα φερέφωνά της. “Εμείς με 57 νεκρούς-νέους στην πλειοψηφία τους- θ ασχολούμαστε..;;;”
Κι αφού τόσα και τόσα αναποδογύρισαν, αυτή η συνήθεια να μετατρέπεται η μεγάλη γιορτή σε “αναστάσιμο γολγοθά” για κάποιους ανύποπτους συνεορτάζοντες, δεν μπορεί να σταματήσει..;
Κάθε χρόνο στο ίδιο έργο, κάποιοι θεατές και κάποιοι άτυχοι πρωταγωνιστές.
Φωτεινά, χαρούμενα πρόσωπα, πολύχρωμες λαμπαδίτσες στα χεράκια των παιδιών και μαζί ένας φόβος διάχυτος, απλωμένος απ’ τα πατουσάκια τους με τα ολοκαίνουρια παπουτσάκια ίσα με την κορφή ενός απορημένου καμπαναριού.
Χριστός Ανέστη κι ύστερα κραυγές, χειρουργεία για κάποιους αθώους και αναζήτηση ευθυνών.
Γιατί μπερδεύεται το “Χριστός Ανέστη” με καρναβαλικές φιέστες..;
Γατί να μην αρκούμαστε στον χαρμόσυνο ήχο μιας καμπάνας, και τον σκεπάζουμε με πολεμικούς αντίλαλους (τι πιο σύνηθες..!)..;
Δεν μπορούμε επιτέλους, ν’ αρκεστούμε απλά σ’ εκείνο το εκφραστικότατο “σήμερον πάσα κτήσις αγάλλεται και χαίρει”..;
Δεν γίνεται χωρίς αυτόν τον εκκωφαντικό, τον άγριο, τον ανεξέλεκτο ξεσηκωμό, όπου πάσα φύσις ταράσσεται και τρέμει..;
Όπου ένας νέος άνθρωπος 32 χρόνων, κλαρινίστας με δυο δάχτυλα λιγότερα κι ένα σχεδόν κατεστραμμένο μάτι..;
“Ο κόσμος γύρισε τούμπα, εμείς με 57 νεκρούς πάνω στις γραμμές και μ’ έναν τριανταδυάχρονο κλαρινίστα θ’ ασχολούμαστε..;;;”
Χρόνια πολλά..!
Χρύσα Μπαΐρα
