«Από τα βουνά ακούστε το καλά, με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά!»

Και στην Ευρυτανία αντήχησε δυνατά η φωνή Αλληλεγγύης στον ηρωικό Παλαιστινιακό Λαό που παλεύει με το αίμα του για Γη και Ελευθερία στη μαρτυρική Γάζα.

Πλήθος νέων και μεγαλύτερων ανθρώπων, κυρίως Ευρυτάνων αλλά και επισκεπτών, συγκεντρώθηκαν την Κυριακή 10/8/2025 στην Κεντρική Πλατεία του Καρπενησίου με παλαιστινιακές σημαίες και τις χαρακτηριστικές συμβολικές μαντίλες, καθώς και με πανό και συνθήματα υπέρ των Παλαιστινίων.

Στη συνέχεια ακολούθησε μαχητική πορεία στην πόλη με φοβερό αγωνιστικό παλμό όπου οι διαδηλωτές κατήγγειλαν με τον πιο έντονο και απόλυτο τρόπο την πολλαπλή γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και τους ιμπερια-ληστές συμμάχους του. Ήταν μία από τις πιο αυθεντικές και ζωντανές διαδηλώσεις που έχει ζήσει η ευρυτανική πρωτεύουσα!

Ας το χωνέψουν καλά οι μακελάρηδες φονιάδες των λαών – οι Ισραηλινοί, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι εξουσιαστές – ότι οι πολίτες του κόσμου δεν θα σιωπήσουν μπροστά στα κτηνώδη εγκλήματά τους.

Είναι όλοι τους ένοχοι, μαζί και η “δική μας” φιλοσιωνιστική κυβέρνηση, για το αίμα των παιδιών και του λαού της Παλαιστίνης.

Επειδή η σιωπή είναι συν-ενοχή δεν θα μείνει πλέον σιωπηλός κανείς μας!

Επειδή όλοι οι λαοί που αγωνίζονται για το δίκιο τους είναι αδέρφια μας…

γι’ αυτό :

-Όλοι δίπλα στο δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης φωτεινό παράδειγμα λεβεντιάς και αντρειοσύνης.

-Να σταματήσουμε τώρα τη γενοκτονία στη Γάζα.

-Οι εγκληματίες είναι ανεπιθύμητοι από τους λαούς.

-Ανάσα στα αδέρφια στη Γάζα, όχι στον στρατό του idf.

-Η Ιστορία έχει μία σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά!

Αντί επιλόγου παραθέτουμε στίχους του Παλαιστίνιου ποιητή Σαμίχ Αλ Κάσεμ:

“Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου.

Ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου.

Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης.

Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου

αλλά δεν παζαρεύω

κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!

Ίσως αρπάξεις απ’ τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή.

Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου

Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου -πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-.

Ίσως καθήσεις παν’ απ’ το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του ήλιου

αλλά δεν παζαρεύω

κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θα αντιστέκομαι!

Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φώς.

Ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.

Ίσως κι ένα παιδί να βρίσει τον λαό μου, τον πατέρα μου.

Ίσως να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας από τον φύλακα των πόνων μου.

Ίσως πλαστογραφήσει την Ιστορία μου ένας δειλός, μυθομανής, θρησκόληπτος.

Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούριο ρούχο στη γιορτή.

Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις.

Ίσως υψώσεις γύρω μου τειχιά… τειχιά… τειχιά…

Ίσως τις μέρες μου καρφώσεις στο σταυρό του εξευτελισμού εχθρέ του ήλιου

αλλά δεν παζαρεύω

κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!

Εχθρέ του ήλιου

στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι

και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια

κι ένα πανί μες στον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο

και τη φουρτούνα

και ξεπερνάει τον κίνδυνο

είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει

απ’ του χαμού τη θάλασσα

επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου και

όρκο βάνω στα μάτια τους

δεν παζαρεύω

κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου

θ’ αντιστέκομαι…

θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι!!!”

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!