Έτσι λοιπόν ώρα είναι να μαθαίνουμε ότι στις ΗΠΑ, εκατόν πενήντα χρόνια μετά την απελευθέρωση των σκλάβων και την κατάργηση της δουλείας, αυτή όχι μόνο δεν έχει καταργηθεί σε είκοσι πολιτείες, αλλά διατηρείται και ως μορφή ποινικής τιμωρίας...

Συναινετικός βιασμός δεν υπάρχει. Όσες αρλούμπες και ακροβατικοί νομικισμοί κι αν επιστρατευθούν.

Και τώρα τι κάνουμε;

Σε τεχνητό κώμα δεν αντέχει πολύ ούτε ο πραγματικός ασθενής, ούτε η πραγματική κοινωνία... Και το δίλημμα τείνει να διαμορφωθεί μόλις βγούμε απ' αυτό, ή όλεθρος ή επανάσταση.

Στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα αναρωτιέμαι, αν στα γραφεία στοιχημάτων των τοξικών αεριτζήδων, όπου Γης αυτές τις μέρες, παίζεται ποιος τίναξε τους αγωγούς φυσικού αερίου στον αέρα.

Απ’ τη μέρα που με χτύπησε το κομψευάμενο γομάρι κι ο αρχηγός του τον υπερασπιζόταν αποκαλώντας με τραμπούκα μπολσεβίκα, φωνάζω ότι ο φασισμός δεν έχει φύλο, χρώμα δέρματος, θρησκεία, φυλή. Ούτε οι θύτες ούτε τα θύματα του ομοίως. Κι αυτό γ...

Τώρα που ξεφύγαμε από τα καπέλα και τις καπελαδούρες μετά την κηδεία της αιωνόβιας βασίλισσας και τον ορυμαγδό των σχολίων γι' αυτά, ήρθε η ώρα να δούμε από άλλη, βαθιά πολιτική σκοπιά, το «έδαφος» κάτω απ' αυτά.

Το μαρτύριο της υπέρ-παρά-υπό-πληροφόρησης είναι μια εμπορικής φύσης μάστιγα των καιρών με κυριολεκτικά σαδομαζοχιστικά χαρακτηριστικά.