“Ω βάθος δυσθεώρητον…”

Nα που μας θυμήθηκε κατά δω πάνω. Και μεις νομίζαμε, πως μας είχε ξεχάσει.

Ένα ήσυχο πρωινό ήταν. Εκείνοι που τρέχουν πίσω απ’ τα “πολυπόθητα” δεκετριάωρα είχαν ήδη χτυπήσει κάρτα, τα σχολειά σε πλήρη αφύπνιση και οι απόμαχοι μαζί με τους άνεργους στις επίμαχες αναζητήσεις τους, ο καθείς με την αγωνία του.

Η φύση στην δική της ήρεμη και αθόρυβη (σε αντίθεση με την ανθρώπινη οχλοβοή) ύπνωση, πανέτοιμη για την υποδοχή του Χειμώνα.

Το σκηνικό καθημερινό και γνώριμο με όλα τα υποβόσκοντα, αιωρούμενα ή παρελαύνοντα παραπολιτικά και μ’ επισήμους στην εξέδρα, ολάκερη την κοινωνία “να χειροκροτάει” απαθής.

Κι ύστερα… Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες, όπως λέει κι ο τίτλος ενός από τα βιβλία του πολυγραφότατου θρακιώτη συγγραφέα. Εκείνου που ευτυχώς ανέδειξε με τον δικό του τρόπο τούτη την παραμελημένη άκρια της χώρας.

Κι ύστερα… Ύστερα σείστηκαν τα πολύσπιτα κι ανάλογα με το δυσανάβατον ύψος χόρεψαν “πεντοζάλη” (και λόγω επικαιρότητας) για ελάχιστα ευτυχώς δευτερόλεπτα ένοικοι και  μικροαντικείμενα.

Ω βάθος δυσθεώρητον..! Πώς να φτάσεις στο ισόγειο απ’ τον 6ο όροφο με μια τέτοια απειλή να σβουρίζει γύρω απ’ τα κλιμακοστάσια..; Ας μην ξεχνάμε όμως πως κάθε υψόμετρο έχει τα προνόμια, έχει και τα μειονεκτήματά του.

“Ψυχραιμίααα..!!!” φώναξε η εσωτερική φωνή του καθενός, ενώ τα σώματα αλλού κουλουριασμένα σαλιγκάρια κάτω απ’ το τραπέζι κι αλλού ευθυτενή τάχα κυπαρίσσια ακόμα, κάτω απ’ τ’ οριζόντιο δοκάρι της πόρτας.

Εντάξει ψυχραιμία. Πέρασαν τα δευτερόλεπτα, πέρασαν κάποια λεπτά, υποχώρησε σιγά σιγά το τρέμουλο της ψυχής κι η αγωνία μεταπήδησε στα χρυσοπληρωμένα δημόσια κυρίως κανάλια, για μια στοιχειώδη ενημέρωση. Ζάπινγκ στα δημόσια κανάλια, ζάπινγκ στα ιδιωτικά, βουβά όλα περί του “εκτάκτου”. Τα πρωινάδικα στο γνωστό ρεφρέν, η βουλή στο κοινοβουλευτικό της πάρεργο για ν’ ανασύρει τα κλοπιμαία ένθεν κακείθεν και το σοφό διαδίκτυο μουγγό περί του εκτάκτου.

Και η πλέον ευαίσθητη κατά τα άλλα περιοχή της Ελλάδος σε αναμονή στο ακουστικό της…

Μετά από ώρα η ζωή γύρω απ’ το επίκεντρο ξαναβρήκε τον ρυθμό της, όπως και το εύστοχο σχόλιο πελάτη μέσα σε κατάστημα όπου ακούστηκε, πως  τα ρίχτερ ήταν 4,5.

“Έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση…” σχολίασε ο πελάτης και πρόσθεσε:

“Γιατί να μας ενημερώσουν τα κανάλια..; Η Ελλάδα μετράει από την Θεσσαλονίκη και κάτω. Άλλωστε εμείς εδώ πάνω έχουμε την διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή ανάπτυξης της Θράκης με πρόεδρο την κ. Ντόρα Μπακογιάννη”. 

Και ενώ αποχωρούσε σαν κάτι να μας ξύπνησε. 

Θυμηθήκαμε τα λόγια αξιοπρεπούς συμπολίτη μας, ο οποίος τόνιζε παλιότερα:

“Το πόρισμα της διακομματικής επιτροπής για την ανάπτυξη της Θράκης δεν θα πρέπει να μείνει ένας απλός κατάλογος έργων χωρίς την μετουσίωσή του στην ενεργό πράξη…”

Και με την ευκαιρία, τι απέγινε κείνη η διακομματική επιτροπή και η ανάπτυξή μας με πρόεδρο την κ. Μπακογιάννη..;

“Ω βάθος δυσθεώρητον..!”

Όσο για τα σωθικά της ξεχασμένης γης μας, ευτυχώς τα θυμήθηκε ο εγκέλαδος…

Χρύσα Μπαΐρα