Χωρίς να πει ποτέ πως είναι ποιητής, ο Μάνος Κατράκης έγραψε ποιήματα εμπνευσμένος από τη μακρόχρονη αγωνιστική πορεία του και την παραμονή του στους τόπους εξορίας.

(Μα σαν ακούει τη λέξη «μπολσεβίκοι» σηκώνονταί του οι τρίχες από φρίκη)...

Η Κατίνα Συμεωνίδου, έζησε τα γεγονότα κοριτσάκι, αλλά βοηθούσε – όπως όλα τότε – με όποιο τρόπο μπορούσε στην Αντίσταση. Ήταν γνωστή στην περιοχή για τη δράση της – και αργότερα βεβαίως. Αποφάσισε να γράψει αυτό το ποίημα από την καρδιά ...

Ο Τσε δεν ήταν απλά ένας πιστός, φανατικός αναγνώστης της ποίησης. «Δοκιμάστηκε» απέναντί της γράφοντας ο ίδιος στίχους. Δεν διεκδίκησε από την ποίηση τίποτα περισσότερο πέρα από τη σχέση που απλωνόταν ανάμεσα στα όρια του σεβασμού και της...

"Αν μπορούσες να ακουστείς θα σου έδινα την ψυχή μου να την πας ως την άκρη του κόσμου... Να την κάνεις ανθισμένη μηλιά στα παράθυρα των φυλακισμένων..."

"...Kαι νάν’ σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά γι’ άστρα τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων, κι’ αυτός ο άνεμος τρελλά, –τρελλά να μας σκουντά όλο προς τη γραμμή των οριζόντων..."

"Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν’ αγαπά έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο ποιό από τα δυο κομμάτια πρέπει ν’ αγαπώ;"

Με σαφείς επιρροές από τον Καβάφη, το ποίημα «Η Αλεξάνδρα που φεύγει» είναι γραμμένο στην Ύδρα, το 1999, αγαπημένο νησί του Κοέν όπου έζησε για χρόνια στο σπίτι που διατηρούσε.