Όταν τα περιπολικά πήγαν να προσεγγίσουν τη συγκέντρωση, τα οχήματα, αλλά και ο αστυνομικός που επιχείρησε να βγει από ένα από αυτά ήρθαν αντιμέτωποι κυριολεκτικά με βροχή πυρών.

Δεν είναι πρώτη φορά που βλέπουμε παιδιά στις μαζικές διαδηλώσεις για το Τζορτζ Φλόιντ, μάλιστα ακόμα κι εκείνα δε γλιτώνουν από τον αυταρχισμό και την καταστολή της αστυνομίας σε κάποιες περιπτώσεις.

Οι περισσότεροι ερωτηθέντες δήλωσαν πως στηρίζουν μόνο τις ειρηνικές διαμαρτυρίες, μια όχι αμελητέα μειοψηφία ωστόσο, σχεδόν ένας στους τέσσερις απάντησε ότι η βία είναι μια κατάλληλη μορφή αντίδρασης. 

Δεν είναι δυστοπία από ταινία ή από το μακρινό μέλλον. Είναι αυτό που ζούμε τώρα. Ο κόσμος της εκμετάλλευσης, χωρίς φτιασίδια. Το παλιό που σαπίζει αλλά πασχίζει να μείνει κυρίαρχο.

Δακρυγόνα αδιάκριτα στο πλήθος, ακόμα και σε μικρά παιδιά, σπρέι πιπεριού στα μάτια και αθρόες συλλήψεις είναι μόνο λίγα από τα όσα προσφέρει η "πατρίδα των γενναίων" στους "απείθαρχους" πολίτες της αυτές τις μέρες.

Παρά τις απαγορεύσεις που ισχύουν σε πολλά μέρη του κόσμου, χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στο δρόμο ενώνοντας τη φωνή τους ενάντια στο ρατσισμό, την αστυνομική βία και τις ανισότητες.

Η ομάδα των διαδηλωτών που κατέφυγε στο σπίτι του Dubey είχε έρθει αντιμέτωπη με τη βιαιότητα της αστυνομίας, που τους έσπρωχνε με τις ασπίδες και τους ψέκαζε με δακρυγόνα.

"Η Δημοκρατία στους εργάτες, σε όλους όσοι δουλεύοντας πραγματικά δημιουργούν τον πλούτο της χώρας. Ο σοσιαλισμός ως μοναδική λύση της κρίσης".