Οκτώ φίλοι και συνεργάτες της "Κατιούσα" θυμούνται σα βετεράνοι του πολέμου τα νιάτα τους, ανοίγουν τα χαρτιά τους και απαντάνε σε επτά ερωτήσεις για τις αγαπημένες φεστιβαλικές τους στιγμές.

Ο Μεγάλος είπε το "Αλίμονο" στο σπίτι του, στο σπίτι μας, όχι σε θεατές, αλλά σε συντρόφους. Η φωνή του πέρασε από έναν ενισχυτή που όμοιό του δεν μπορεί να φτιάξει καμία τεχνολογία, χαράχτηκε για πάντα στο μυαλό μας, και συνεχίζει να μας δ...

Δεν υπάρχει κάτι άλλο που να σου αφήνει τόσο γλυκιά γεύση -σαν τους ταξικούς λουκουμάδες- χωρίς να σε λιγώνει ποτέ. Που να γεννά τόσες στιγμές, συγκινήσεις, μικρές και μεγάλες ιστορίες, από τις λεπτομέρειες ως τα πιο ουσιαστικά. Κι είναι κρ...

Συμβουλές-οδηγίες σε αυτούς που πηγαίνουν για πρώτη φορά αλλά και σε αυτούς που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη κάθε χρόνο.

Μπορεί είναι όμορφες και διασκεδαστικές οι συναυλίες, οι εκδηλώσεις, οι παραστάσεις αλλά το ζουμί βρίσκεται στους ανθρώπους που τα δημιουργούν όλα αυτά. Στην αγωνία τους να είναι όλα έτοιμα, στο μεράκι και τον ιδρώτα που χύνουν πριν τα φεστ...

Το Φεστιβάλ είναι πραγματικό μάθημα ζωής. Διαμορφώνει και αναδεικνύει προσωπικότητες, δίνει γνώσεις κι έχει στη βάση του την συντροφικότητα, τη συλλογικότητα, τον εθελοντισμό όχι στα πλαίσια της Φιλανθρωπίας, αλλά στο ότι κάνω κάτι που επισ...

Στο πρώτο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στου Ζωγράφου, δεν είχα πάει. Ήμουν τότε στον Ρήγα και οι αντιθέσεις ήταν έντονες.  Ούτε καν την περιέργεια δεν είχα να δω τι κάνουν οι Κνίτες. Από την Καισαριανή και μετά, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ ήταν κάπως σαν «το ...

Είτε παίζουμε μουσική, είτε τριγυρνάμε στο κόκκινο χωριό πίνοντας μπύρες, είτε ακόμα έχοντας χρεώσεις, είμαστε εκεί “όχι για να ξεχωρίσουμε απο τον κόσμο, μα για να ενώσουμε τον κόσμο”.