«Όταν κυκλοφόρησε στους κύκλους των πνευματικών εκπροσώπων ο τραγικός θάνατος του Καρυωτάκη (21 Ιούλη 1928), βιαστικά και αβασάνιστα ειπώθηκε και έγινε αποδεκτό: «η τελευταία μετάθεσή του στην Πρέβεζα υπήρξε η χαριστική βολή». Όχι! Του έδωσε την επιθυμητή λύτρωση. Για τον Καρυωτάκη ήταν το ελιξήριον της πικρής ζωής του. Ήταν το αναμενόμενο και ποθούμενο ιδανικό τέλος».