Είναι κάτι που δεν μοιάζει με τίποτα το πένθος αυτό των νέων για τούς νέους. Σα να ξέρουν αυτοί κάτι, ένα μυστικό, κάποιο σύνθημα, που τους δένει μεταξύ τους. Οι μεγάλοι δεν το υποψιάζονται, είναι ανίκανοι να το νιώσουν…Εμείς, την ώρα εκείνη που πορευόταν προς τον τάφο το λείψανο τής Μαρίας Πολυδούρη, ακούγαμε σκοτεινά μέσα μας ν’ ανακρούεται το επικό εμβατήριο μιας εποχής.