Θέλω να σου πω μια ιστορία για έναν άνθρωπο που γνώρισα μια φορά, πριν από πολλά χρόνια. Ήταν σαν όλους τους άλλους. Με αδυναμίες, με φόβους, με άγχη, αλλά και μ’ εξυπνάδα πολλή, με σπιρτάδα, καλοσύνη και αγάπη. Είχε όμως ένα διαφορετικό πάνω του. Ήταν μικροσκοπικός!

Χρόνια γεμάτα κατάρα.
Μετά το θάνατο και πριν τη ζωή.

Με μία απορία ξύπναγε και κοιμόταν:
Μα γιατί δεν αλλάζει κάτι; Γιατί δεν έρχεται
κάτι καλύτερο, γιατί η κοινωνία αυτή χειροτερεύει;

Γράφω, όπως γράφουμε λίγο-πολύ όλοι μας. Φωτογραφίζω, όπως το κάνουμε λίγο-πολύ όλοι μας. Όλοι μας έχουμε ένα αφήγημα να μοιραστούμε, έτσι απλά.
Ιωάννα Ζορμπά

Η Σέλι από την Κυψέλη, αγαπούσε πιο πολύ από όλα το μάθημα των καλλιτεχνικών. Ήταν μόλις 8 ετών, όμως ζωγράφιζε υπέροχα. Ο πατέρας της, της είχε δωρίσει ένα μικρό μεταλλικό κουτί με κηρομπογιές που φυλούσε με πολλή προσοχή στο συρταράκι του γραφείου της.

Ένα διήγημα του Μπάμπη Καββαδία

Ο Παναγιώτης Μηλιώτης γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα όπου ζει κι εργάζεται ως ηλεκτρονικός. Παρακολούθησε το διετές ποιητικό εργαστήρι του ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα και κριτικά δοκίμια σε διάφορα περιοδικά.

Ο Νικόλας Κουτσοδόντης γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα απο ανδριώτες γονείς. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συμμετείχε στο ποιητικό εργαστήρι του ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος.

Η κηλίδα, η ελπίδα που έρχεται ουρανοκατέβατη, κι η πρώτη φορά στην πόλη, που θυμίζει μια άλλη “πρώτη φορά”.

“Περνούσε από κάτω η πορεία
κι είχαν στηθεί στις βεράντες
κριτές σε πασαρέλα
οι νοικοκυραίοι…”